زندگینامه
با وجود این واقعیت که فیلم در زمان با زمان، جلوه های ویژه، نظرسنجی های ترکیبی، گرافیک کامپیوتری ظاهر می شود، که می تواند بازیگر واقعی را به مدل دیجیتال تغییر دهد، و مدیران مخاطبان را با انفجارها و کاوشگران حرفه ای تعجب می کنند، بیشتر KINOMANS های روسی هنوز هم ترجیح دادن به فیلم هایی که در USSR فیلمبرداری شده بودند.
در سینمای شوروی 60s، بیننده احساس اولین جوانه های آزادی را احساس می کند، فیلم سینمای در طی انجماد از سلول توتالیتر به اراده (حداقل چنین تلاش هایی صورت گرفت). پس از مرگ استالین، سانسور در هر جایی انجام نمی شود، بسیاری از فیلم ها به سادگی گرد و غبار در قفسه های هدایت می شوند.
اما ساینی ها موفق به غلبه بر پرده غیر مسئولانه در طول زمان شدند، که خلاقیت آنها تحت پوشش قرار گرفت، زیرا تقریبا هر کارگردان در کار خود به عنوان یک طرح و بخشی از روح سرمایه گذاری شد. بنابراین، فیلم های اتحاد جماهیر شوروی، پر از زندگی آن سالها، تا به امروز محبوب هستند. اما غیرممکن است که در مورد بازیگران بگویید، که در درک بیننده مدرن جاودانه می شود. چنین بازیگران شامل Anatoly Mikhailovich Adoskina، که در بسیاری از عوامل قابل توجه فیلم های آن سالها بازی کردند.
دوران کودکی و جوانان
آناتولی Mikhailovich Adoskin در 23 نوامبر 1927 در مسکو در آن زمان مضطرب متولد شد، زمانی که انقلاب اکتبر گذشت و جنگ بزرگ میهن پرستانه آمد. Anatoly Mikhailovich شروع به فکر کردن در مورد خلاقیت اقدام از دوران کودکی کرد: او بزرگ شد و در کوزیتسکی زندگی کرد، و هنرمندان تئاتر موسیقی به نام Stanislavsky و Nemirovich-Danchenko در خانه همسایه زندگی می کردند. پسر کوچک اغلب پنجره را تماشا کرد، که در آن جهان تا اواخر شب سوزانده شد و رویای نزدیک شدن به هنر بسیار زیبا و زیبا بود.
درست است، او می خواست تبدیل به یک خواننده اپرا شود - همانند فودور شالیپین یا انریکو کاروسو، اما فهمید که بدون مهارت های عمل - هیچ جا. پسر هدفمند به آن حیاط گرامی افتاد، جایی که هنرمندان زندگی می کردند و رفقای جدیدی داشتند. او همچنین کاپیتر تئاتر را ملاقات کرد، به لطف روزهایی که او می توانست به اجرای آنها نگاه کند. اما در طول جنگ، آناتولی Adoskin به طرفین نبود: او در کارخانه کار می کرد و معادن را جمع آوری کرد. مرد جوان سختگیرانه بهترین کارگاه خود را در نظر گرفت.
لازم به ذکر است که پدر آناتولی Mikhail Adoskin تورم خلاقانه پسر را تصویب نکرده است. این مرد خواهان فرزندش بود تا یک حرفه ای نرخی را به کار گیرد. بنابراین، من یک کودک را به وسیله نقلیه موتوری فرستادم. درست است، آناتولی یک دانش آموز خالی نبود: مرد جوان کلاسهای ناخوشایند را از دست داد، مخفیانه از والدینش رویای یک مسیر خلاقانه. بنابراین، پس از یک سال، Adoskina اخراج شد.
یک مرد جوان به مدت طولانی برای انتقال این خبر به مادر و پدر کاهش نیافت، علاوه بر این بازیگر آینده کارت کار را از دست داد، که می تواند تنها پس از ورود به استودیو در تئاتر وختنگوفسکی بازسازی شود، اما در آن زمان امتحانات در حال حاضر بود بر فراز. آناتولی چیزی نداشت، به جز آسیب رساندن به بوریس زهرا (رئیس دوره) خانه.
"صبح به زهرا آمد، به زاهد آمد، او به من در حمام رفت، و من از بین رفتم:" من می خواهم به استودیوی شما بروم. من می دانم که دیر، اما من بسیار با استعداد هستم، مرا ببخشید. " ظاهرا، او تصمیم گرفت تا از شگفتی به من گوش دهد و در این دوره ثبت نام کند، "آناتولی Adoskin در مصاحبه ای به اشتراک گذاشته شد.مرد جوان تنها سه روز تحصیل کرد، یک کارت گرا دریافت کرد و با پایان دادن به پایان رسید: او منتظر بازگشت Zavadsky بود، که در حال تخلیه بود. علاوه بر این، او این را دوست نداشت، در این دوره، که در آن اولیانوف و بوریسوف مطالعه کردند، برخی از دانش آموزان به طور جدی رفتار کردند. و هنر آن را تحمل نمی کند.
تئاتر
در سال 1943، مرد جوان وارد استودیوی تئاتر Mossoveta شد، جایی که او تحت رهبری یوری الکساندروویچ زوادسکی تحصیل کرد. در سال 1948، Anatoly Mikhailovich دیپلم دریافت کرد. در پایان استودیو، بازیگر به تئاتر دعوت شد. Adoskin توسط مخاطبان به عنوان یک بازیگر گوناگون به یاد میآید، که روی انگشت کلیک می کند تا نقش خود را تغییر دهد. در تئاتر، او در چنین نمایش هایی به عنوان "فروشگاه مد روز" (I. Krylov، 1949)، "سنگ های ویندزور" (Shakespeare، 1957)، "نان کار" (A. N. Ostrovsky 1952) و غیره
در سال 1961، Anatoly Adoskin تئاتر را به نام Mossoveta ترک کرد و شروع به خدمت به "معاصر" به دلایل شخصی کرد: بازیگر از رپرتوار رسمی خسته شده است. از سال 1965 تا 1968، Adoskin در مرحله Lenkom عمل کرد، جایی که آناتولی Efros مدیر هنری بود.
بازیگر ادعا کرد که با آناتولی واسیلیویچ، روابط دوستانه همراه بود، بنابراین رئیس و زیردستان به یکدیگر در "شما" ظاهر شدند. Adoskin گفت که والنتینا Gafta و Yevgeny Steblov به صحنه Lenkom دعوت شده است. اما هیجان به مدت طولانی ادامه یافت: در سال 1967، ایفروس از دفتر خارج شد و به مدیر تئاتر در یک زره کوچک تبدیل شد، بنابراین Adoskin تصمیم گرفت تا به تئاتر بازگردد. موفسون
فیلم های
تئاتر و سینما - مفاهیم مشابه هستند، اما در عین حال بازی در صحنه اساسا متفاوت از بازی در دوربین است. به عنوان مثال، حرکات به طور متفاوتی تفسیر می شوند، احساسات بیان می شوند، شخصیت در حال توسعه در یک دوره دیگر، و غیره است. بنابراین، تعجب آور نیست که برخی از بازیگران از صحنه به منطقه تیراندازی حرکت می کنند تا زندگی خلاق خود را رقیق کنند. در فهرست گوش دادن Anatoly Mikhailovich بیش از 60 نقش قابل توجه است. اساسا، او شخصیت های خوب و ساده لوحانه ای را که قادر به اقدامات شدید و متناقض نیستند، بازی می کند.
اولین کار Adoskina در مقابل دوربین های مدیریتی، فیلم ماجراجویی ولادیمیر ورمن "دو کاپیتان" (1955) بود، جایی که بازیگر مارک ژوکوف را بازی کرد. در سال 1958، Anatoly Mikhailovich به اندازه کافی خوش شانس بود که در فیلم نظامی بازی کند "ساعت در نیمه شب متوقف شد، و سپس او در تصویر سرگئی Spluschnov" عشق به مسیر "(1959) ظاهر شد. در سال 1961، Adoskin در فیلم فرقه ای از زمان شوروی "دختر" شرکت کرد، که در مورد دختر ساده لوح به Tosa Kislitsyna (Nadezhda Rumyantsev) می گوید.
در سال 1968، بازیگر به اندازه کافی خوش شانس بود تا بر روی یک فیلم بسته شدن فیلم با میخائیل اولیانوف، کریل لاوروف و آندره Mustovy، در طول فیلمبرداری از فیلم در رمان توسط فدور داستوفسکی "برادران Karamazov" کار کند.
در همان سال، Anatoly Mikhailovich کمدی Evgenia Karelov "هفت مرد قدیمی و یک دختر" را بازی کرد. طرح نقاشی ها در اطراف فارغ التحصیل موسسه حقوق بشر لنا (Svetlana Savelova)، که "گروهی از سلامت" را هدایت می کند، می کشد و سعی دارد به الکل های واقعی و Tuneev دستور دهد. این دختر این هماهنگی را دوست ندارد، بنابراین او می خواهد با تمام ممکن است از دفتر خارج شود. گرچه النا بخش "مردان قدیمی" را می دهد (بازیگر نقش لیسانس ناامید کننده آناتولی سیدوروف را به دست آورد یا برعکس، وظایف سنگین، آنها با عشق به مربی خود نفوذ می کنند و سعی می کنند همه چیز را در ارتفاع انجام دهند.
همچنین Anatoly Mikhailovich در چنین نقاشی هایی به عنوان "هر شب بعد از کار" (1973)، "در مورد اژدها در بالکن، در مورد بچه ها و روروک مخصوص بچه ها" (1976)، "،" زنان به طور جدی شوخی می کنند "(1981)،" جسد زندگی " (1987) و غیره
برای Adoskina، قرن جدید در سینما با تصویر روانشناختی Andrei Konchalovsky "خانه احمق ها" (2002) آغاز شد، که در مورد کلینیک چچن برای بیماری روانی و در مورد جنگ بی رحمانه صحبت می کند. همچنین، یولیا Vysotskaya، Yevgeny Mironov، ولادیمیر فدوروف و دیگر بازیگران وارد بازیگران شدند. با تشکر از این فیلم، Anatoly Mikhailovich به جای جایزه طلایی عقاب در نامزدی "بهترین نقش مردان طرح دوم" مطرح شد.
در سال 2015، آناتولی Adoskin خود را در نقش نویسنده سعی کرد: او یک کتاب خود را "AH" نوشت، اگر شما می دانستید اگر شما شنیده اید ... "، جایی که خاطرات تئاتر و دوستی با بازیگران بزرگ را به اشتراک گذاشتم، به عنوان مثال با Fainen Ranevskaya. Anatoly Mikhailovich همچنین در برنامه خط زندگی (کانال تلویزیونی روسیه فرهنگی) شرکت کرد. در سینما از سال 2014 ستاره ای نشسته (سری "شجاعت").
زندگی شخصی
بازیگر اذعان کرد که در تئاتر او هرگز به رمان ها نرسیده است، هرچند از دختران دور نیست. در جوانان خود، آناتولی Adoskin مخفیانه در عشق با Olga Rumyantsev Ballerina بود.
لازم به ذکر است که بازیگر یک مرد خانواده نمونه بود. در سال 1944، آناتولی Adoskin با همسر آینده اولگا تاراسو (خواهرزاده الله تاراسووا) آشنا شد، که همچنین در باله رقصید.
هنگامی که Anatoly Mikhailovich در 20 سالگی بود، او دختر مری داشت، که به یک معلم انگلیسی تبدیل شد و مدرک نامزدی را در فلسفه دریافت کرد. با توجه به شایعات، ماریا آناتولیوا در آمریکا زندگی می کند.
مرگ
در تاریخ 20 مارس 2019، سرویس مطبوعاتی تئاتر موسوئات در مورد مرگ آناتولی Adoskina گزارش داد. به احتمال زیاد، قدیمی ترین هنرمند تئاتر به دلایل طبیعی درگذشت. Anatoly Mikhailovich 91 ساله بود.فیلمنامه نویسی
- "دو کاپیتان" (1955)؛
- "ساعت در نیمه شب متوقف شد" (1958)؛
- "عشق به رود" (1959)؛
- "دختران" (1961)؛
- "هفت پیر مرد و یک دختر" (1968)؛
- "هر شب بعد از کار" (1973)؛
- "درباره اژدها در بالکن، در مورد بچه ها و روروک مخصوص بچه ها" (1976)؛
- "شوخی زنان به طور جدی" (1981)؛
- "Live Corpse" (1987)؛
- "خانه احمق ها" (2002)؛
- "عیسی مسیح ستاره" (2005)؛
- "زندان ویژه هدف" (2006)؛
- "چراغ های شهر بزرگ" (2009)؛
- "دو زمستان و سه تابستان" (2013)؛
- "شجاعت" (2014).