ادوارد مانا - بیوگرافی، عکس، زندگی شخصی، تصاویر

زندگینامه

در طول عمر، بنیانگذار بنیانگذار امپرسیونیسم ادوارد مانا، که نقاشی از نقاشی های استانداردهای دانشگاهی را آزاد کرد، مورد انتقاد قرار گرفت. معاصران معاصر و محافظه کاری از هنجارهای پذیرفته شده به طور کلی پذیرفته شده، کارهایی را که مطابق با کانون های هنری نوشته شده بود، تحسین کرد، که سعی کرد چیزی جدید را به هنر تبدیل کند.

با توجه به این واقعیت که مخاطبان متوجه نشدند و آثاری را که نشان دهنده جهان بینی شخصی هنرمند، اولین نمایشگاه رسمی جامعه است، پذیرفتند، که علاوه بر مانا، شامل کامیل Pissarro، Pierre Renoir، بود پل Cezanne، فردریک ریحان و ادگار دیگا، مشخص شده توسط شکست.

دوران کودکی و جوانان

در 23 ژانویه سال 1832 در پاریس، رئیس وزارت دادگستری آگوستا مانور و همسرش Ezhenyi-Dezir Fournier، دختر دیپلمات، یک پسر متولد شد، که به نام ادوارد نامگذاری شد. والدین امپرسیونیست امیدوار بودند که چورهای داغ مورد علاقه خود را آموزش قانونی قانونی دریافت کنند و حرفه ای درخشان یک مقام دولتی را ایجاد کنند.

در سال 1839، آنها به حقوق بازنشستگی Abbot Pualu پرداختند. با توجه به بی تفاوتی مطلق به مدرسه، آگوست، وارث را به کالج، که در آن دوره از سال 1844 تا 1848 تحصیل کرد، ترجمه کرد. با وجود تمایل زیادی از مان برای تبدیل شدن به یک نقاش، پدر علیه پسر بود، نقض سنت خانوادگی، یک کار پایدار، خودآزمایی خلاق را ترجیح داد.

شناخته شده نیست که چگونه سرنوشت امپرسیونیست شکل گرفت اگر برادر مادر Edmont-Eduard Fournier، که در Eduard Craving for Art را دیدم، برادرزاده را پرداخت نمی کرد تا از دوره سخنرانی های نقاشی بازدید کند، که پسر آن را ترک کرد پس از مدرسه در مدرسه

با توجه به استانداردهای تحصیلی، که تصاویر غیرقانونی از معلمان اندیشه، مبنای هویت هنری نقاش را مورد توجه قرار می دهند، درس های نقاشی، علاقه مند به مانا را نداشتند. کپی کردن مجسمه های گچ او ترجیح داد نقاشی های رفقای خود را ترجیح دهد.

درک این که پسرش، حتی تحت ترس از مرگ، زندگی را از خدمات دولتی راتین متصل نخواهد کرد، آگوست یکی از دو عصبانی را انتخاب کرد و به فرزندان اجازه می دهد تا به ناوبری بروند. در دسامبر 1848، ادوارد به عنوان یک جنگل به کشتی رسید. سفر در سراسر اقیانوس اطلس و اقامت در ریودو ژانیرو جهان خود را از پاهای خود تبدیل کرد.

متولد زیر آسمان دودی پاریس و در محیط بورژوایی مطرح شد، این مرد زیبایی فضاهای آفتابی و تابش رنگ های واقعیت خود را کشف کرد. مانا متوجه شد که او می خواهد مهارت انتقال را در زندگی واقعی بر روی بوم را تجربه کند. هنگامی که 13 ژوئن 1849، یک مرد جوان بلندپروازانه به یک ساحل فرانسوی رفت، چمدان جاده اش با طرح های مداد پارنشین بود.

پس از کروز، او از سال 1850 تا 1856 او نقاشی را در یک کارگاه آموزشی محبوب در زمان هنرمند تام کوتور مطالعه کرد. با این حال، در این مشاغل، یک آنتاگونیسم قوی بلافاصله ظاهر شد: دشوار است چیزی را غیر قابل درک از تمایل منا برای زندگی زندگی و پرستش لباس با ژانر و کانون های طراحی سبک.

تنها مزیت این بود که آن را در کارگاه تام، که از شاگردان خود خواستار مطالعه کارشناسی ارشد قدیمی بود، خالق نقاشی "لولا از والنسیا"، میراث کلاسیک را برای خود کشف کرد. ترک روال از مدرسه هنر، ادوارد 24 ساله خود آموزش خود را انجام داد. علاوه بر بازدید منظم به لوور، او اغلب در موزه های ایتالیا، آلمان، اتریش، هلند، اسپانیا سفر کرد، پس از بازدید از آن، مانند هر هنرمند تازه کار، کار استادان بزرگ را کپی کرد - تیتان، ولسکیز و رامبراند.

رنگ آمیزی

در آغاز مسیر خلاق، هر هنرمند که مایل به محبوبیت به دست آوردن محبوبیت باید در نمایش رسمی آکادمی هنرهای زیبا پاریس نمایش داده شود. Mane چندین بار به نقاشی های خود رسیده است تا هیئت منصفه را در نظر بگیرد، اما این کار بیش از حد محافظه کارانه بود.

در سال 1859، همراه با دوستان، او سعی کرد هر دو سال یک بوم خود را در سالن قرار دهد. سپس خلقتش "Amaster Absinthe" رد شد. با این حال، در سال 1861، منتقدان به طور مطلوب دو آثار دیگر ادوارد را تصویب کردند - "پرتره والدین" و "Gyutaro".

در اوایل دهه 60، انگیزه های دریایی و اسپانیایی در آثار مانا ("لولا از والنسیا"، "Kirsaja"، "Ballet اسپانیایی"، "آلاباما")، صحنه های پلونر ("اجرا در لانگ شان")، موضوعات از تاریخ مدرن ("اعدام امپراتور ماکیملیان")، و همچنین توطئه های مذهبی ("مسیح مرده").

در سال 1863، امپراتور لوئیس ناپلئون، آثار رد شده از سالن رسمی را در کاخ اطراف صنعت، فرمان داد. این نمایشگاه موازی "سالن صفحه نمایش" نامیده شد. مرکز اصلی جاذبه تصویری از Eduard "صبحانه در چمن" بود.

او "Olympia" را دنبال کرد، که در آن شبیه ساز مسابقه Meran به تصویر کشیده شد.

در دهه بعد، Mane همکاران خود را یک مثال درخشان از انرژی خلاق نشان داد. او پرتره ها را نوشت، گل ها را روشن می کند و صحنه ها را در مسابقه می گذارد. اگر یک رویداد مهم در جایی اتفاق افتاد، او آنجا رفت و او را به تصویر کشیده بود.

در دهه 70، نقاش، روشن ترین کارها را ایجاد کرد: "راه آهن"، "در قایق" و "Arzhante". انعکاس افکار سنگین او الهام گرفته از این بیماری در سال 1881 یک تصویر از خودکشی نوشته شده است.

زندگی شخصی

در سال 1849، سوزانا در زندگی هنرمند ظاهر شد. زن که در آن نقاش در نگاه اول افتاد، به عنوان یک معلم کار کرد و نامه پیانو را به برادران جوان نقاشی نویسنده "نانا" - یوجین (1832-1892) و Gustuuu (1835-1835-1835) آموزش داد.

در ژانویه سال 1852، سوزانا یک پسر را به دنیا آورد که لئون نامیده شد. قابل توجه است که پدر و مادر به منا نسبت داده نشده بود، اما یک ترکیب خاص. ادوارد پدر پدر تازه متولد شد. بیوگرافی هایی که زندگی و خلاقیت امپرسیونیست برجسته را مطالعه می کنند، تا به امروز نمی توانند پاسخ دقیقی در مورد جوایز لئون و ادوارد داشته باشند.

در این نمره، دو نظریه رسمی وجود دارد: نخستین بیان می کند که پدر واقعی پسر پسر آگوست من بود، که چشم خود را در یک معلم بیست ساله در زمان خانه اش در خانه اش ظاهر شد. طرفداران نسخه دوم نشان می دهد که لئون پسر ادوارد است، که از محکومیت ترسید و عجله داشت، می خواست اعتراف کند.

قابل توجه است که رابطه با Portraitist Suzanny تا زمان عروسی، تبلیغ نکرد. در طول رمان راز، حکاکل بانک مرکزی خود را با یک نام جفتی سه گانه پر کرد.

شناخته شده است که هنرمند به شبیه ساز مسابقه Meran علاقه مند بود. این دختر نقاش را با زیبایی طبیعی خود و این واقعیت که به دلیل هنرمند طبیعی آن، به راحتی تصاویر را تغییر داد، دستگیر کرد. داستان عشق آنها به پایان رسید زمانی که مسابقه معتاد به الکل بود، و هیچ ردیابی از جذابیت سابق خود را.

پس از 11 سال از لحظه تولد لئون، 28 اکتبر سال 1863، امپرسیونیست ازدواج کرد. پس از مراسم عروسی، بانوی شروع به زندگی با همسرش، مادر و پسر خود تحت همان سقف بود.

شناخته شده است که مانا به طور مرتب همسر را تغییر داد که به هر حال، از فتنه های مکرر آن آگاه بود. حتی قبل از عروسی، عاشقان یک توافقنامه مخفی را با یکدیگر به پایان رساندند: سوزانا شخصیت انتخابی را در مورد رمان های خود را شستشو نکرد و ادوارد، به نوبه خود، برای شب معشوقه خود ماند و هر شب به خانه بازگردانده شد، ادامه داد نقش یک شوهر وفادار و یک پدر دوست داشتنی.

در سال 1868، در لوور، خالق شاهکارهای "المپیک" و "صبحانه در چمن"، هنرمند Berth Morizo ​​را ملاقات کرد. تحت تاثیر زیبایی اصلی یک زن، در اولین جلسه او، او را متقاعد کرد.

در مجموع، ادوارد حداقل 10 پرتره از اسکله ("بالکن"، "استراحت" نوشت. پرتره از Berth Morizo ​​"،" پرتره Berth Morizo ​​با دسته گل های بنفش "،" Berta Morizo ​​با فن "). علیرغم جاذبه متقابل، هیچ چیز دیگری از دوستی بین آنها وجود ندارد. در زمان جلسه آنها، Mane قبلا توسط ازدواج Uzami متصل شده بود. Berta باقی مانده بود تا نظرات عجیب و غریب را به سوی همسر هنرمند بگذارد و با رایج خود با ادوارد اشتیاق به نقاشی، محتوا شود.

مرگ

در سال 1879، Mane به نظر می رسد نشانه های بزرگی از آتاکسی - بیماری، که در آن هماهنگی حرکات به علت ضایعه مغز مختل می شود. شناخت رسمی ادوارد او یک سال قبل از مرگ او دریافت کرد. در سال 1882، نقاش به پایان رسید یکی از مهم ترین آثار در نقاشی اروپایی 70s-80 از قرن گذشته - "نوار در Foli-Berger"، که او به او دستور داد از لژیون افتخاری اهدا شد.

مانا در 11 روز پس از قطع عضو پایانی گانگرن در 30 آوریل 1883 فوت کرد. قبر خالق نقاشی نوشته شده تحت تاثیر فرانسا هالز و دیگو Velasquez، "موسیقی در Tuilery" - واقع در گورستان Passy در پاریس.

در مراسم عزاداری، علاوه بر خویشاوندان، دوستان امپرسیونیست حضور داشتند - کلود موت، ادگار دگاس و پیر رنور.

کار

• 1859 - "پسر با گیلاس"
• 1864 - "مسابقه در Lonzhan"
• 1864 - "بریدن سفید سفید و یک سزاوار"
• 1867 - "المپیا"
• 1868 - "اعدام امپراتور Maximilian"
• 1869 - "بالکن"
• 1874 - "آرژان"
• 1874 - "Seland از Seine در نزدیکی Arzhantei"
• 1877 - "خودکشی"
• 1878 - "Cabaret Reichshiffen"
• 1880 - "در کافه شیب دار"
• 1882 - "نوار در Foli-Berger"
• 1881 - "بهار"
• 1882 - "پرتره مادام میشل لوی"
• 1883 - "Bouquet Lilac"