زندگینامه
Mikhail Shotaevich Korkia افسانه بسکتبال شوروی، دو بار برنده بازی های المپیک است. او در المپیک در مونیخ 1972 در المپیک در مونیخ شرکت کرد، در نتیجه تیمی از بازیکنان بسکتبال ما قهرمان شد. همچنین پوشیدن عنوان استاد افتخار ورزش اتحاد جماهیر شوروی، قهرمان اتحاد جماهیر شوروی و اروپا.دوران کودکی و جوانان
میخائیل کووریا در 10 سپتامبر 1948 در شهر کوتیسی متولد شد. از دوران کودکی، والدین تصور می کردند که پسر بسکتبال بازی می کند، زیرا عمو میخائیل Otar Korkia در حال حاضر وارد تاریخ ورزش شوروی به عنوان کاپیتان تیم ملی اتحاد جماهیر شوروی برای 50 سالگی بسکتبال شده است.
مطالعه در مدرسه، میخائیل در بخش بسکتبال موازی بود. او به طور جدی بازی کرد مربی او مربی اتحاد جماهیر شوروی سلیکو Tortladze بود. از همان ابتدا، Korkia شروع به بازی به عنوان مدافع حمله کرد. رفتار او در این زمینه توسط تکنسین بالا متمایز شد، سرعت حرکت در سایت و پر انرژی.
دوستان در تیم و مربی به نام او Mishiko نامیده می شود. در زندگی، او مردی بود، مهربان بود و آماده بود تا به نجات برود. بنابراین سنت های قفقاز، او توسط خانواده و عزیزان ایستاده بود.
یک مورد زمانی وجود دارد که در طول بازی طرفدار تیم رقبای، کلمات ناخوشایند در مورد والدین میخائیل را فریاد زد. پس از آن یک بازیکن بسکتبال، با وجود این بازی، VMY به پودر رفت و مجرم را آرام کرد.
حتی حرفه ای بازی بسکتبال، Mikhail موفق به یادگیری خوب است. پس از مدرسه، او وارد موسسه پلی تکنیک SSR جورجیا شد و از او فارغ التحصیل شد.
بسکتبال
Mikhail Korkia پس از فارغ التحصیلی از مدرسه، تبدیل به یک بازیکن کامل از باشگاه بسکتبال دینامو شد. تیم بازی کرد و در تفلیس آموزش داد، جایی که میشیکو و نقل مکان کرد. پس از 3 سال، به لطف بازی درخشان Mikhail و دیگر بازیکنان، دینامو پس از یک بار 10 ساله دوباره قهرمان اتحاد جماهیر شوروی شد.
تا آن زمان، میخائیل در مورد جوانان Korki گفت، با توجه به شایستگی های عموی او. پس از چنین پیروزی، او به عنوان یک بازیکن مستقل امیدوار کننده درک شد. دو سال بعد، پس از پیروزی درخشان دینامو در سال 1968، Korkiya به تیم ملی اتحاد جماهیر شوروی در بسکتبال دعوت شد.
همکاران تیم، میخائیل را به عنوان یک بازیکن که هیچ مانعی وجود ندارد، جشن گرفت. او توپ را از لحظات شکست خورده به توپ گرفت. رفتن به حمله به حلقه، او آن را به سرعت ساخته بود که رقبای نمی توانستند به او مقاومت کنند. به Corki کمک کرد و رشد آن در 198 سانتی متر، و همچنین یک برابری بزرگ و سرعت.
به عنوان بخشی از تیم ملی، میخائیل در ابتدا در مسابقات ناچیز شرکت کرد، اما با ورود به کارکنان مربیگری ولادیمیر کندیراکی کووریا یک بازیکن دائمی از ترکیب اصلی شد.
اولین مسابقات مهم که در آن میشیل شرکت کرد، قهرمانی اروپا در سال 1971 بود. او در آلمان برگزار شد. تیم اتحاد جماهیر شوروی با اطمینان مخالفان را شکست داد و به نیمه نهایی رفت. رقبای آنها ایتالیایی ها بودند، تیم اعتماد به نفس و قوی است. اما بازیکنان بسکتبال شوروی آنها را در سایت پیشی گرفتند. و پس از پیروزی، قهرمانان موجود را از یوگسلاوی در فینال شکست داد. بنابراین میخائیل و همکاران تیمش عنوان قهرمان اروپا را دریافت کردند.
پیش رو بود المپیک 1972. اما در ابتدای سال، مسابقات بین قاره ای در ایالات متحده برگزار شد، که در آن قوی ترین تیم های جهان شرکت کردند. پس از جلسات، آمریکایی ها رهبری می کردند و ورزشکاران شوروی آنها را در پشت از جای دوم قرار دادند.
نبرد اصلی در بازی های المپیک در مونیخ انتظار داشت. در نهایی بازی ها، مخالفان اصلی - تیم های بسکتبال ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی - دوباره ملاقات کردند. به ترتیب مربی، Korkia بخشی از پنج بازیکن برتر بود که از بازی شروع می شد. محاسبه وفادار بود. زن و شوهر Korkiya-Sanatradse این راهنمای را هدایت کرد که، با توجه به نتایج نیمه اول، تیم ما منجر به حاشیه 5 امتیاز شد.
در نیمه دوم، بازی ورزشکاران شوروی خیلی مطمئن نبود. خستگی و افزایش سرپرستی تهاجمی آمریکایی هایی که نمی خواهند به مخالفان پیروز شوند. در طول بازی، قوی ترین بازیکن بسکتبال از مخالفان D. Jones عمدا شروع به لمس میشیل دست خود را بر روی سر خود را. مبارزه بین ورزشکاران، اما نه برای توپ، و واقعی ترین، به عنوان یک نتیجه از آن هر دو از این زمینه حذف شده است. بعدها، مربی Kondrashin می گوید:
"Mishiko - خوب انجام شده است. در دفاع امروز بهتر و مفیدتر از همه بود، از بازی بازیکن اصلی آمریکایی ها از دست رفت. "پایان نهایی دراماتیک بود: اول، برندگان آمریکایی ها را شمارش کردند، اما پس از آن معلوم شد که تا پایان بازی 3 ثانیه باقی مانده بود. به ناامیدی بزرگ تیم ایالات متحده، این بار به اندازه کافی برای بازیکنان بسکتبال شوروی بود که پیروزی 51:50 را به دست آورد. بنابراین در 24، میخائیل کووریا قهرمان المپیک شد. در همان سال او عنوان "استاد افتخار ورزش اتحاد جماهیر شوروی" را تعیین کرد.
در حافظه این بازی افسانه ای در دسامبر 2017، فیلم "حرکت" منتشر شد. نقش Mikhail Korkia توسط بازیگر Otar Lordkipanidze بازی کرد.
بعدها، بازیکن بسکتبال با عنوان شرکت کرد و مدال ها را در مسابقات دیگر و کمتر معتبر به دست آورد، تا زمانی که حادثه مرگبار در سال 1973 رخ داد. پس از بازگشت از تور در آمریکا در آداب و رسوم در فرودگاه مسکو میشل و سه نفر دیگر، هم تیمی هایش متهم به نقض قوانین واردات ارزش های مادی شدند. این پرونده به یک رسوایی تبدیل شد، در نتیجه بازیکنان بسکتبال رد صلاحیت و کسر از تیم ملی اتحاد جماهیر شوروی را دریافت کردند.
این مورد بسیار Corkie بود، مشکلات قلب او آغاز شد. درست است، پس از 2 سال، اتهامات حذف شد. در سال 1975، میخائیل به عنوان بخشی از تیم ملی بازسازی شد و او دوباره در بازی ها شرکت کرد. مدال نقره و برنز از مسابقات المپیک المپیک و اروپا به حساب او افزوده شد.
در سال 1976، Korkiya برای خود بازی های المپیک به دوم رفت. بازی ها در مونترال (کانادا) برگزار شد. متأسفانه موفقیت قبلی نمیتواند تکرار شود. رفتن به نیمه نهایی، میخائیل با دوستان در تیم نمی تواند از Yugoslavov پیشی بگیرد، که قبلا در سال 1971 ضرب و شتم بود. اما با شکست دادن مخالفان از کانادا، تیم ملی اتحاد جماهیر شوروی، جایگاه سوم را به دست آورد و مدال برنز بازی های المپیک شد.
زندگی شخصی
میشل ازدواج کرد، همسرش دختر منان از تفلیس بود. در یک ازدواج، دو دختر متولد شدند: مدت کوتاهی پس از عروسی - سوفیکو، و 7 ساله دیگر - تامارا. عروسی دوستداران در آداب و رسوم قفقاز رخ داد، عروس حتی مجبور شد عروسی را سرقت کند (همانطور که بعدا معلوم شد، همه چیز با مشارکت او برگزار شد).پدر و مادر دختر علیه عروسی بودند، اما دیدن نیت های جدی داماد، آنها موافقت کردند و آن را از دست ندادند - میشیل با مانانی تا پایان روزهای خود را در یک ازدواج شاد زندگی می کرد. آنها دختران را با هم جمع کردند و بعدا توانستند. در اوایل دهه 2000، زن و شوهر در کلبه در نزدیکی تفلیس قرار گرفتند. خانه آنها همیشه پر از دوستان و بستگان است.
مرگ
در سال 1980، میخائیل Korkia یک حرفه ورزشی را به عنوان یک بازیکن تکمیل کرد. در ورزش، او برای مدتی کار کرد تا مدتی کار خود را به عنوان یک مربی اول Tbilisi دینامو، و سپس مسکو کار کرد. به طور موازی، Korkiya سعی کرد کسب و کار را انجام دهد. در دوران شوروی، این استقبال نبود، و یک بار، به وضعیت ناخوشایند، میشیل محکوم شد، به عنوان یک نتیجه از آن 4 سال در مکان های حبس صرف شد.
از آن به بعد، مشکلات قلب او تشدید شد. Korkya همچنان به آزادی ادامه داد - تا آن زمان گرجستان در حال حاضر تبدیل به یک کشور مستقل شده است. من مدت ها از ورزش خارج شده ام، میخائیل دیگر آمریکایی ها را با رقبای خود در نظر نگرفت، بنابراین او به عنوان آخرین روز توسط معاون رئیس شرکت سرمایه گذاری ایالات متحده کار می کرد. همچنین، بازیکنان بسکتبال سابق، صاحب تیم Torpedo از بومی Kutaisi بود، اما این یک باشگاه فوتبال بود.
در اوایل سال 2004، نزدیکترین دوست Mikhail درگذشت - همکارش، یک بازیکن بسکتبال Zurab Sacandidze. آنها با جوانان با هم در برخی از تیم ها بازی کردند. Corkiya بسیار نگران از دست دادن شخص بومی بود. در نتیجه، قلب او نمیتوانست ایستاد و دو هفته پس از مراسم تشییع جنازه زوراب، میشیل شاتاویچ کووریا در سن 55 سالگی فوت کرد. این اتفاق افتاد در 7 فوریه 2004. بازیکن بسکتبال افسانه ای در تفلیس را دفن کرد.
جوایز و دستاوردها
- 1966 - مدال طلایی مسابقات قهرمانی
- 1968 - مدال طلایی مسابقات قهرمانی اتحاد جماهیر شوروی
- 1969 - مدال نقره ای از مسابقات قهرمانی اتحاد جماهیر شوروی
- 1971 - مدال طلایی مسابقات قهرمانی اروپا
- 1972 - مدال طلای بازی های المپیک (مونیخ)
- 1972 - استاد افتخار ورزش USSR
- 1973 - مدال نقره ای جهانی جهان
- 1975 - مدال نقره قهرمانی اروپا
- 1975 - مدال برنز از اسپارتاکیدز مردم اتحاد جماهیر شوروی
- 1976 - مدال برنز بازی های المپیک (مونترال)
- 1977 - مدال نقره ای از قهرمانی اروپا
- 1977 - مدال برنز قهرمانی اتحاد جماهیر شوروی
- مدال "برای تفاوت کار"