زندگینامه
آلکسی لوکتف خود را در تاریخ سینمای شوروی در جوانان خود وارد کرد، زمانی که او در "من در مسکو راه می رفت" - یک فیلم که به آهنگ از همان نام داده شد و هنوز هم از اولین پرسنل قابل تشخیص است.
الکسی لوکتف از Orsk می آید، جایی که او در 30 دسامبر 1939 متولد شد. والدین رابطه ای با هنر حرفه ای نداشتند: پدر واسیلی ایوانویچ مهندس بود، او به عنوان رئیس سایت در کارخانه کار می کرد، که برای اولین بار در اتحاد جماهیر شوروی، نیکل را منتشر کرد. مامان Nadezhda Aleksandrovna توسط یک کتابدار کار کرد.
استعداد، الکسی او را به ارث برده بود - در جوانان خود، امید در تئاتر آماتور بازی کرد. MCAT تور در اورال ها با بازی دخترانه تحت تاثیر قرار گرفت و آن را به مسکو نامید، اما هیچ چیز بیرون آمد - نادیا اجازه نداد والدین.
در وسط جنگ، در سال 1943، واسیلی Lokteva به کار در مسکو ترجمه شد. در پایتخت، یک الکسی کوچک شروع به مطالعه کرد و علاقه مند به هنر شد. اولین خروج در صحنه در استودیوی تئاتر در Zile رخ داد: پسر نقش پینوکیو و مردان جوان را بازی کرد - Mercutio از رومئو و ژولیت.
پس از فارغ التحصیلی از مدرسه، Loktev سعی کرد وارد VGK شود، اما او رد شد - مرد جوان نفتی در نظر گرفته شد. سال پس از آن، الکسی در کارخانه پدر با ترنر معمولی کار کرد و سال بعد او در دانشکده عملگری عمل کرد، اما در حال حاضر در Vgik بود.
فیلم های
برای اولین بار، آلکسی بر روی صفحه نمایش 17 ساله ظاهر شد - ستاره ای از فیلم لئونید لوکوف "سرنوشت های مختلف"، و در حال حاضر در سال اول او نقش مهمی در نوار "ببخشید، کبوتر!" Yakova Segel. هنگامی که مرد جوان برای نمونه ها فراخوانده شد، او اعتقاد نداشت - خاطرات نارگیل خیالی هنوز تازه بود و پس از تصویب، الکسی به چنین شانس خوبی اعتقاد نداشت.
زیر عکس های "Seagull Black" بود، جایی که Eltev انقلابی انقلابی کوبا را با خرابکاران آمریکایی بازی کرد و "آخرین نان" یک نمایش معمول تولید است که در آن الکسی نیز در یکی از نقش های اصلی ظاهر شد.
پس از فیلم "من در مسکو راه می رفتم" به شناخت صنایع کشاورزی به مرد جوان رسید. منتقدان و کارفرمایان بالا این فیلم موجب واکنش دوگانه شد. به عنوان مثال، در Goskino نمی توانست ژانر تصویر را درک کند - زمانی که جورج دلیا گفت که این کمدی بود، از او پرسید: "چرا مسخره نیست؟"
Times Times Tways درک شده "من در مسکو راه می روم" در سرنشینان. این فیلم در زمان آزاد نشد: نیکیتا خروشچف شروع به محدود کردن آزادی پس از کشت فرقه شخصیت کرد و انفجار را متوقف کرد. در برابر این زمینه، دبیر کل در سال 1963 خواستار کارهای مثبت شد. در نتیجه، همکارانش در این کارگاه به عنوان تلاش برای پاسخ دادن به مقامات درک شدند. در حقیقت، آن را مخالف بود: فیلم شروع به شلیک دو سال قبل از سفارش خروشچف، در زمانی که محبوب ترین مقصد، نمایش خطاهای گذشته بود.
قفل، به رغم شهرت و "من در مسکو راه می رفتم"، در این سایت و در زندگی من به عنوان مشهور رفتار نکرد - در جوانان او بسیار شیک بود. در نتیجه، بازیگر به طور کامل به تصویر پسر سیبری ولدیا رسید که به پایتخت رسید - بین الکسی و شخصیت بسیار مشترک بود.
فیلم های برابر با "من در مسکو راه رفتن"، بیشتر در بیوگرافی LocaTV وجود نداشت. سپس او در درام نظامی "اولین برف"، روبان "خانه ما" ظاهر شد - یک تصویر آرام و زیبا در مورد خانواده، زندگی و روابط. آخرین نقش مهم در فیلمنامه فیلم در تصویر "توسط روسیه" یک فیلم بیوگرافی برای فیلم در مورد جوان ماکسیم گورکی است. این نوار شکست خورد، و بازیگران ستاره ای نمی توانستند فیلم را بیرون بیاورند.
پس از آن، LokateV عملا از دنیای سینما ناپدید شد، به ندرت بر روی صفحه نمایش ظاهر شد و در نقش های اپیزودیک ظاهر شد. برای دعوت به شلیک، به طور مداوم یادآوری شد که خود را یادآوری، راه رفتن بر روی یک استودیو فیلم، و الکسی واسلیویچ فعالیت های تئاتری بیش از حد مشغول بود.
و پس از شروع بازسازی، او به هیچ وجه شلیک نکرد - بازیگر روندهای سینمای پس از شوروی را دوست نداشت، او نمی خواست Deltsov، Gangsters و Unclean را در دست سیاستمداران بازی کند. ELTEV برنامه ریزی کرد تا به فیلم ها به عنوان یک فیلمنامه نویس بازگردد، اما زمان نداشت - این برنامه ها توسط مرگ غم انگیز جلوگیری شد.
تئاتر
بلافاصله پس از پایان موسسه، الکسی ساخته شد. پوشکین، جایی که او تا سال 1972 خدمت کرده بود. سپس بازیگر از مسکو خسته شده و به لنینگراد منتقل می شود، ثبت نام در Latd. بازگشت به پایتخت تنها پس از 17 سال اتفاق افتاد، و قفل، تا زمانی که به ایمان آمد، تبدیل به یک بازیگر "شیشه ای"، تئاتر ارتدوکس شد.
در سال 1993، آلکسی واسلیویچ دایرکتوری را گرفت و بازی را "من به عقب" در مورد ایگور تالکوف، خواننده مشهور، که در سال 1991 کشته شد، قرار داد. بعدا آثار "من باور کردم!" با توجه به کار Vasily Shukshin و "فودور و آنا"، اختصاص داده شده به زندگی Fyodor Dostoevsky. در مرحله تئاتر Pushkin، Loktev، عملکرد موسیقی و شاعرانه "چشم انداز های تپه" را با توجه به اشعار نیکولای روباتوف، که محل عمومی را تخلیه کرده است، قرار داد.
علاوه بر این، قفل با کمک Rolan Bykov، که با او در مجموعه "من در مسکو راه می رفت"، تئاتر خود را سازماندهی شده، رهبری آن با پوشه ترکیب شده و عمل می کند. به زودی، با این حال، لازم بود که این ایده را رد کنیم - کار اداری خواستار قدرت بیش از حد بود، و مشکلات مربوط به محل وجود داشت.
بعدها، Creative Credo Alexey Vasilyevich با انجیل گره خورده است، با پایان نامه داستایفسکی در مورد شکست ناپذیر این کتاب موافقت کرد. آخرین کار کارگردان بزرگ این بازی "آخرین عشق داستوفسکی" بود که در صحنه کوچک تئاتر تحویل داده شد. Mayakovsky. به عنوان پایه ای از عملکرد، سوابق دفتر خاطرات نویسنده، همراه با پاساژ از آثار او.
زندگی شخصی
هنگامی که الکسی در سال اول تحصیل کرد، او یک همکلاسی سودان را دید. به زودی دختر باردار شد، و لوکتف تصمیم به ازدواج کرد - او نمی خواست کودک بدون پدر رشد کند. ازدواج 3 سال طول کشید، اما هنرمند با همسر سابق همچنان از دوستی حمایت کرد و از زندگی سرگئی، پسرش، الکسی ناپدید نشد.
همسر دوم Lokoneva تبدیل به بازیگر لنینگراد Svetlana Loschinina، که به او دو فرزند داد. بازیگران بر روی مجموعه ای از فیلم "Kotsyubinsky خانواده" ملاقات کردند، جایی که آنها عروس و داماد را بازی کردند. یک زن از یک بیماری انکولوژیک در 43 سالگی فوت کرد.
پس از آن، آلکسی رسما ازدواج نکرد، اما با یک ازدواج مدنی با النا Usenko زندگی کرد، که از آن کودک جوانش متولد شد. یک زن که هیچ نگرشی نسبت به تئاتر نداشت، پس از مرگ همسرش ظاهر شد و به شدت از او در این دوره دشوار حمایت کرد.
در دهه 1970، آلکسی واسلیویچ شروع به نوشیدن سخت کرد، گاهی اوقات قبل از نامناسب، از دست دادن دوستان و نقش خود به خاطر این، شروع کرد. هنگامی که او به مسکو بازگشت، معلوم شد که بسیاری از آشنایان قبلا تصمیم گرفته اند که از مستی جان خود را از دست داده اند. با الکل به ارتدکس کمک کرد - آخرین 30 سال زندگی LokateV یک مرد بسیار مؤمن بود. ایمان، بازیگر به تدریج به دست آمد و از عادت های بد به او متصل شد: اعتیاد به الکل و سیگار کشیدن.
دختر ارشد الکسی، الکساندرا، از کنستانتین کینچف، ازدواج کرد، رهبر گروه آلیس راک. نگرش هنرمندان آسان نبود، اما به طور کلی، البی ها، کنستانتین را درمان کردند، معتقدند که این مرد توسعه و تغییر می کند. در نتیجه، او اشتباه نبود، و چند سال بعد، Kinchev، و همچنین پدر و مادر، به ارتدوکس آمد. قفل ها یک بار گفتند که او قصد دارد با یک موسیقیدان یک پروژه موسیقی موسیقی همراه با یک موسیقیدان انجام دهد، اما این ایده را ترجمه نمی کرد.
تعمیر و نگهداری از Lokonev اتومبیل بود، و این سرگرمی به زنده ماندن در 90s کمک کرد: هیچ کار، پول وجود دارد، بنابراین الکسی واسلیویچ به "بمب" رفت و به این ترتیب پول به دست آورد.
کلیسا اهمیت زیادی در زندگی شخصی بازیگر داشت: او شروع به رفتن به خدمت کرد، سپس به محراب معبد نیکولاسکی در Mytishchi تبدیل شد، رویای ساخت یک کلیسای. هنگامی که النا سکته مغزی را شکست داد، الکسی پس از او و مدت کوتاهی قبل از مرگ او خواست تا ازدواج کند، اما وقت نداشت.
مرگ
در سپتامبر 2006، آلکسی واسلیویچ به شرق دور رفت تا در جشنواره سینما "Amur پاییز" شرکت کند.
در 17 سپتامبر، هنرمندان مجبور بودند از Razdolnaya در Blagoveshchensk ترک کنند و سفر به یک تراژدی تبدیل شده است. یک راننده جوان در تقاطع تصمیم گرفت که به یک مینی بوس نرسید، که در آن الیس در میان مسافران دیگر سفر کرد و یک برخورد را تحریک کرد. Eltev در راه به بیمارستان فوت کرد، علت مرگ یک آسیب باز و آسیب مغزی بود.
Panhid در الکسی Vasilyevich در معبد نیکولاسکی در Mytishchi - بسیار جایی که او محراب بود، صرف کرد. قبر بازیگر در گورستان Volkovsky واقع در مسکو واقع شده است.
فیلمنامه نویسی
- 1960 - "خداحافظی، کبوتر!"
- 1962 - "Seagull Black"
- 1963 - "نان دیر"
- 1963 - "من در مسکو راه می روم"
- 1968 - "توسط روسیه"
- 1970 - "خانواده Kotsubyubinsky"
- 1971 - "ویرجین"
- 1972 - "فروشگاه کوره"
- 1979 - "مردم روسیه"
- 1986-1988 - "زندگی Klim Samgin"
- 1991 - "اسرار کرملین از قرن XVI"