سرگئی پارادزانوف - عکس ها، فیلم ها، بیوگرافی، زندگی شخصی، علت مرگ

زندگینامه

سرگئی پارادزانوف، مدیر شوروی - در تمامی بیوگرافی رسمی، ارائه شده است. به طور متناقض، اما، موجود در دوران اتحاد جماهیر شوروی، او هرگز به او تعلق نداشت، همیشه انکار کرد، هرگز رد شد، از چنین تظاهرات زشت ساختمان به عنوان سانسور، سرکوب، پیگرد قانونی انتقاد کرد.

به همین دلیل است که او همیشه به دنبال آزادی بود که در فیلم هایش خیلی ناپدید شد: "رنگ نارنجک"، "سایه اجداد فراموش شده"، "ashik-kerib" و دیگران. فیلم های Parajanov واقعا به عنوان یک هنرمند واقعی کشیده شده است : رنگارنگ، اصلی، پوشش داده شده به عنوان شخصیت درخشان از استاد.

دوران کودکی و جوانان

سرگئی (Sarkis) Paradzhanov در تاریخ 9 ژانویه 1924 در تفلیس متولد شد. پسر پس از دختران آنا و رونان در خانواده ارمنی یوسف پارا پارجانوف و سوران بیژانووا، پسرش پسر طولانی مدت بود. از پدر سرگئی عشق به زیبایی و گریس، استعداد هنری، از مادر - هنرمند و انرژی، اشتیاق به تئاتر.

دوران کودکی سرگئی در یک جو از موزه و نیمکت پیرمرد در همان زمان گذشت. در همه جا مجسمه های گران قیمت، ظروف قدیمی، فرش، نقاشی و عکس ها - همه این کارگردان در زندگی روزمره خود حفظ خواهد شد. جای تعجب نیست که معاصران شوخی کردند که Paradzhanov "در داخل زندگی هنوز زندگی می کند".

از سال 1932 تا 1942، پسر در مدرسه روسیه تحصیل کرد. او به طرز شگفت انگیزی مطالعه نکرد، اما برخی از موضوعات را درک کرده و دوست داشتند. من به علم طبیعی و تاریخ علاقه مند بودم و استعدادهای مادرزادی به موسیقی، نقاشی و ادبیات کشیده شد. Ashik-Garib و Mikhail Lermontov، "Bakhchisarai Fountain" الکساندر سرگئیویچ پوشکین، به ویژه شوکه شدند.

در پایان مدرسه، در سال 1942، او وارد دانشکده ساخت و ساز موسسه مهندسان حمل و نقل راه آهن تفلیس شد. اما من به سرعت متوجه شدم که من حرفه ام را انتخاب کردم. مرد جوان به کار خود ادامه داد، اسناد را به کنسرواتوار تفلیس در بخش آواز و به مدرسه چورگرافی در خانه اپرا گذراند. وارد هر دو و موفق به مطالعه در دو نهاد.

در سال 1945، پس از جنگ، او از کنسرواتوار تفلیس به مسکو نقل مکان کرد، دانش آموز معلم معروف نینا دورولیک شد. زندگی خلاقانه از سرمایه یک پسر را با سینما معرفی کرد. Paradzhanov توسط این نوع هنر، کنسرت را ترک کرد و وارد VGIK به مدیر شد. مربی سرگئی تبدیل به یک مدیر معروف و معلم Igor Savchenko شد، و پس از مرگ آخرین - الکساندر Dovzhenko.

فیلم ها و خلاقیت

در سال 1951، سرگئی با افتخارات از Vgik فارغ التحصیل شد و به کیف رفت، جایی که او قبلا شروع به کار بر روی یک استودیوی فیلم کرده بود. Dovzhenko به عنوان دستیار مدیر. در اینجا او اولین عکس های فیلمبرداری خود را ایجاد می کند: داستان پری مولداوی "Andries" (1954)، درام اجتماعی "اولین مرد" (1958)، Melodrama "Rhapsody اوکراین" (1961) و "گل در سنگ" (1962).

با این حال، نه یکی از این آثار به عنوان یک استاد کاملا راضی است. داستان، ایدئولوژیک و چارچوب رئالیسم تمام مصرف کننده، مدیر را به تصویر می کشد تا تصویر خود را از جهان رنگ کند. Paradzhanov "جدا" پس از فیلم Andrei Tarkovsky.

"حالا من می دانم که چگونه فیلم ها را بسازیم."

بنابراین او پس از نخستین بار از "دوران کودکی ایوانوف" گریه کرد، در نهایت، این فیلم را می توانست، در واقع، به یک پارچه از هنرمند تبدیل شد.

در سال 1964، این کارگردان تصویری از "سایه اجداد فراموش شده" را در کار میخائیل کوتجوببینسکی گرفت. این طرح بر اساس تاریخ هاتسول، تخم مرغ با روابط رومئو و جولیت، در فیلم این است که ایوان و ماریچکا - نمایندگان جوان از قبیله های خصمانه، در عشق با یکدیگر است. درام عاشق در برابر پس زمینه متالوگرافی رنگارنگ از مردم هاتسول (ساکنان کرپات) گسترش می یابد.

طعم هنری فوق العاده ای، ضرب شده توسط فانتزی بی حد و حصر مدیر، امکان ایجاد بدون اغراق مدرسه فیلم را ایجاد کرد. و این نه تنها توسط استادان سینمای ملی، که "سایه ها را" را به رسمیت شناختند Kalatozova.

تلگرام ها با کلمات تحسین و تبریک Wallo Master Michelangelo Antonioni، Jean-Luke Godar، Federico Folini، Akira Kurosava. این فیلم 28 جایزه را در 21 کشور دریافت کرد. در میان جوایز خود در جشنواره فیلم تمام اتحادیه در کیف، جایزه آکادمی بریتانیا، ویزا در جشنواره های رم، مارل پلاتا، تسالونیکی و غیره

موفقیت، مدیر را در نوار نقاشی کیفریک الهام می دهد، اما ایده اصلی این است که تمام محدودیت های موجود در فریم را رد کند و حتی از گفتگوهای عملگری - من مجبور نیستم که مقامات را دوست نداشته باشم. آنها پارادوف را در یک نگرش عرفانی-ذهنی به هنر متهم کردند. درک این که در اوکراین او به کار نمی شود، Paradzhanov ترک یک تصویر ناتمام و برگ برای یوروان.

در اینجا مدیر بر روی این فیلم در مورد شاعر ارمنی قرن نوزدهم، کار می کند. در همان تصویر قبل از چشم بیننده، 3 مرحله از شاعر - سالهای دوران کودکی، جوانان و بلوغ وجود دارد. هیچ دلیلی از قهرمانان و یک مونولوگ غرق وجود ندارد. کل ارزش تصویر منحصرا در ثروت و هویت تصویر است.

سرنوشت تصویر معلوم شد دشوار بود: اولین تولید آن توسط idiotovet تایید شد، اما پس از پایان فیلمبرداری، زمانی که Paradzhanov قبلا در تعدادی از حملات ضد دولتی دیده می شود، کمیسیون "ناگهان" در نوار "تحریف خشن از تصویر شاعر و تظاهرات بیش از حد عرفان" نوار. او به پالایش بازگشته بود، که دیگر پارادجانوف نبود. در نتیجه، فیلم به اجاره یک نسخه محدود و تحت نام دیگری - "رنگ نارنجک" رفت. اما او هنوز یکی از درخشان ترین نمونه های کار استاد است.

پس از داستان "Sayat-New"، مدیر به کیف در سال 1969 بازگشت، جایی که، به دلیل ممنوعیت تیراندازی، شروع به نوشتن سناریوها کرد (به فیلم "دیوید ساسونسکی"، "دیو"، "Ikar"، و غیره) ، اما به زودی پس از انتقاد عمومی از رهبری حزب و سانسور محکوم در سال 1971 به اوپال جدی رسید.

عواقب آن تاثیری نداشت: در سال 1972، فیلمبرداری نقاشی هایش "Intermezzo" متوقف شد، یک سال بعد، مادره تحت تحقیق قرار گرفت و به زودی محکوم شد. در زندگی مدیر، 2 مهلت وجود داشت که پس از آن نگرش نسبت به کار خود تجدید نظر شد، و دهه گذشته زندگی خود سرگئی iosifovich می تواند بدون نگاه کردن به سانسور کار کند و از شناخت جهانی خلاقیت خود لذت ببرد.

در سال 1983، کارگردان شروع به کار بر روی نوار "افسانه قلعه مارمال" کرد. فیلم-افسانه در مورد اسب بخار جوان، فیلمبرداری شده در کنار دیوید اباشیدزه، چندین Kinonagrad را دریافت کرد. اعلام کرد که در سال 1985 اعلام کرد، بازسازی به روشنفکران خلاقانه آزادی بیشتری نسبت به دوستان پارا هانف کرد که برای سازماندهی نمایشگاه نقاشی خود، که در مسکو و ایروان موفق بود، انجام داد.

پس از نقاشی "Arabesque در مورد Pirosmani"، مدیر فیلم "ashik-kerib" را به همان نام Lermontov می گیرد. این نوار اختصاص داده شده به حافظه آندره Tarkovsky دریافت جایزه در جشنواره های فیلم Rotterdam و Stanbulian، در جشنواره در ونیز نشان داده شد. استاد از بسیاری از شهرهای ایالات متحده و اروپا بازدید کرد، Marchello Mastroanni، Yves Saint Laurent و دیگر معاصران برجسته را ملاقات کرد. بسیاری از آنها از خانه مهمان نوازی خود در تفلیس بازدید کردند.

در سال 1989، Paradzhanov شروع به تیراندازی فیلم "اعترافات" فیلم "اعترافاتی" کرد، که هرگز در ارتباط با مدیر مرگ ناامید نشده بود.

دادگاه و نتیجه گیری

حتی در جوانان Paradzhanov، او در حمایت از روشنفکران خلاقانه دنبال ایده های پیشرونده بود. در سال 1965 او از مخالفان شصتری حمایت کرد، که در خارج از کشور منتشر نشد. در سال 1968، با سانسور فیلم "آندری روبلوف" مخالفت کرد، نامه ای از اعتراض 139 علیه محاکمات سیاسی در اوکراین امضا کرد.

در یک کلمه، مدیر عظیم به مدت طولانی "بر روی قلاب" از KGB بوده است، و در سال 1973، پس از یک سخنرانی کرامول دیگر، پارادوف در نظم عجله بود، ارائه شده توسط اتهامات از مردان و سازمان های پریتون ". بر اساس شاهدان عینی، پرونده بر اساس محکومیت ناشناس نگرفت. به زودی اولین شاهد ظاهر شد، متهم به Parajanov در تجاوز به عنف.

کارگردان خود را در دادگاه محکوم نکرد، اما واقعیت خشونت تایید نکرد. در نتیجه، دادگاه منطقه ای کیف، سرگئی یوسفویچ را به 5 سال حبس محکوم کرد. سالهای حبس در زندان پارادزانوف به عنوان یک آزمایش وحشتناک به یاد می آورد که در آن همه چیز بود: و ضرب و شتم و گرسنگی و تحقیر و تلاش خودکشی.

صرفه جویی در یک - خلاقیت. هنرمند راه خود را حتی در این سلول آهن سرد پیدا کرد: Paradzhanov کارشناسی ارشد "سکه" از کلاه کافر، نقاشی شده، دوخته شده از burlap، ساخته شده از کلاژ. در 8 مارس، دوستش، بیوه ولادیمیر Mayakovsky Lile آجر، Paradzhanov ساخته شده "دسته گل" از سیم و باقی مانده جوراب.

لیلی یوروا مبارزۀ گسترده ای را برای آزادی پارادوف، که همکارانش از سراسر جهان حمایت می کردند، راه اندازی کرد - فلینی، تارکوفسکی، گودر، روسلینی، برتولوچچی و دوازده کارشناسی ارشد هنر افسانه ای، تقاضای دولت شوروی را امضا کردند. اما بدون پاسخ باقی ماند.

Paradzhanov پس از 4 سال بیرون آمد. اعتقاد بر این است که مداخله او از نویسندگان فرانسوی لوئیس آراگون، که شخصا از L. I. Brezhnev خواسته بود، برای انتشار کارگردان، با درخواست همسرش Elz Tyole، خواهرش لیلی BRIC را از بین برد.

در سال 1977 از نتیجه گیری در سال 1977، سرگئی ایوسفویچ در تفلیس مستقر شد، در مسکو، ایروان حضور داشت، او را ممنوع کرد. اما او هنوز به پایتخت یوری Lyubimov "ولادیمیر ویسوتسکی" در اکتبر 1981 رفت، جایی که او دوباره بدون برگزاری، انتقاد به دولت شد.

یک کسب و کار جدید، ساخته شده در برابر پارجانوف، بر اساس رشوه از یک شخص شغلی تاسیس شد. در فوریه 1982، مارتا دوباره در یک زندان گرجستان قرار گرفت. این بار، دستگیری باعث ایجاد رزونانس بزرگ شد و پس از یک کمپین گسترده برای آزادسازی مدیر، او پس از 9 ماه آزاد شد. تعدادی از منابع ادعا می کنند که قبل از E. Shevararnadze دستور داد تا شاعر بلا احمدولین.

زندگی شخصی

برای اولین بار، Paradzhanov ازدواج در Vgika، در سال 1951، در عشق بزرگ. مدیر کارگردان تبدیل به دختر تاتار دختر نایگار از مولداوی شد. اما این داستان به شدت به پایان رسید: بستگان نیجر، متوجه شده اند که او با اراده خود ازدواج کرده است، خواستار پرداخت بازپرداخت شد. Paradzhanov امیدوار بود که پدرش کمک کند، دادن پول. اما او رد کرد، از آنجا که پسر یک کسب و کار خانوادگی را ادامه نداد. من حاضر به پرتاب شوهر نشدم و به خانه پدر بریتانیایی که در زیر قطار در حال انجام است، بروم.

Paradzhanov شوکه شده تنها در سال 1955 تصمیم به طور جدی. همسر سرگئی یوسفوویچ دختر 17 ساله دیپلمات سوتلانا شوچیتیوک شد. در سال 1958 آهنگ آهنگ در همسران متولد شد، سپس به موسسه معماری وارد شد. برای زندگی با "جنون با استعداد"، به عنوان بسیاری از دوستان به نام Parajanov، آن فوق العاده دشوار بود. Svetlana نمی تواند و در سال 1961، همسران طلاق گرفته، اما تمام زندگی خود را از یک رابطه خوب حمایت کرد.

شایعات زیادی در مورد زندگی شخصی مدیر شفلینگ وجود داشت. و همه آنها، دانستن هویت مظلوم بزرگ، می تواند به عنوان درست و نادرست باشد.

مرگ

در سال 1989، سرگئی پاراجانوف سرطان ریه را یافت. عملیات در مسکو ناموفق بود، متاستاز بازگشت. در ماه مه، سرگئی iosifovich سفر به پاریس برای درمان، اما خیلی دیر بود.

او در روز ورود به یوروان فوت کرد - 20 ژوئیه 1990. مادر در گورستان یروان دفن شد - پانتئون کومیتاس پانتئون.

فیلمنامه نویسی

• 1954 - "andries"
• 1958 - "اولین مرد"
• 1961 - "rabseody اوکراین"
• 1962 - "گل بر روی سنگ"
• 1964 - "سایه های اجداد فراموش شده"
• 1968 - "رنگ نارنجک"
• 1984 - "افسانه قلعه Surarmal"
• 1988 - "Ashik-Kerib"