زندگینامه
Camille Saint-Sans، نویسنده حیوانات معروف کارناوال، اپرا Samson و Dalila، شعر سمفونیک "رقص مرگ"، نقش سازنده "مقدمه و روندو Capricchiyozo" و دیگر شاهکارهای موسیقی، آهنگساز فرانسوی از دوران رمانتیک بود . استاد با استعداد بازی در ارگان، پیانیست Virtuoso و یک هادی که ترجیحات آن در زمینه کلاسیک بود، نقش مهمی در توسعه موسیقی ایفا کرد و تجربه خود را به نسل های آینده نویسندگان منتقل کرد.دوران کودکی و جوانان
چارلز کامل سنت سان در 9 دسامبر سال 1835 در پاریس متولد شد و تنها پسر ژاک جوزف ویکتور سنت سانسا، یکی از مقامات وزارت امور داخلی فرانسه بود، و فرانسوی-کمانس Cleven، مراقبت از خانه و پسر جوانتر در دوران کودکی، کامیل پدرش را از دست داد و برای مدت زمان زیادی در Corbale، واقع در نزدیکی پاریس در جهت جنوبی، مراقبت از پرستار پرستار و مراقبت از پرستش با آموزش پزشکی بود.
پس از بازگشت به پایتخت، کودک در جامعه مادر و مادربزرگ با نام شارلوت ماساون، که استعداد موسیقی نوه را به رسمیت شناخت، زندگی می کرد و اصول اولیه بازی پیانو را به رسمیت شناخت. در سن 7 سالگی، سن سان، دانش آموز آهنگساز کامل استاتی، که انعطاف پذیری برس و تحرک انگشتان پسر را توسعه داد، غنی سازی توانایی ذاتی خود را در مهارت های پیانو را توسعه داد.
کامیل شروع به ارائه کنسرت کرد وقتی که او 5 ساله بود. در ابتدا او در مقابل مخاطبان محفظه اجرا شد و در سال 1845 او اولین بار در صحنه Salle Pleyel با یک برنامه متشکل از آثار موتزارت و بتهوون ساخته شد. آموزش مداوم در آهنگساز پیر مالونیا و اسکندر ارگانیک الکساندر پیر فرانکوئیس بوئی، سنت سنی برای پذیرش در کنسرواتوار آماده شد. در سال 1848، نوجوان امتحان را امتحان کرد و به بخش فرانسوی بنویس و کارشناسی ارشد ترکیب Galevi Firomantal تبدیل شد.
در سال های دانشجویی، کامیل توانایی های خلاق برجسته را نشان داد و به طور کامل آیتم های آموزشی عمومی را می دانست. او علاقه مند به فلسفه، باستان شناسی و نجوم بود و دانش را در این زمینه ها در طول زندگی خود دوباره پر کرد.
نوشته های اولیه Saint-Sansa "سمفونی یک بزرگ بزرگ" و بازی کورال "جینی"، نوشته شده بر اساس کار ویکتور هوگو بود. در سال 1952، آهنگساز جوان در رقابت Prix de Rome شکست خورد و سپس اولین جایزه را در رقابت های موسیقی سازمان یافته توسط جامعه متروپولیتن Sainte-Céropolitan به دست آورد.
موسیقی
پس از خروج از کنسرواتوار در سال 1853، کامیل به جایگاه یک ارگانیسم در کلیسای سنت مبارک وارد شد، واقع در نزدیکی سالن شهری شهری بود. تعداد زیادی از حوادث برگزار شده در معبد، درآمد خوبی را به یک موسیقیدان جوان تبدیل کرد، اما این ابزار که در آن Saint-Sansu مجبور بود بازی کند، بسیار مورد نظر بود.
کامیل با داشتن زمان کافی برای موسیقی خود، چندین اثر را تشکیل داد و توجه آهنگسازان معروف Joakkino Rossini و Hector Berlioz، و همچنین خواننده تاثیرگذار پولینا ویاردو را جلب کرد. و با رفتن به خدمات در کلیسای امپراتوری سنت مجدالن، ارگانیست بالاترین ستایش را از برگ های معروف سربازان، که سنت سانسا را بزرگترین virtuoso نامید، دریافت کرد.
در دهه 1850، کامیل به پیشرفت های پیشرفته موسیقی پیوست، آثار رابرت شومان و ریچارد واگنر را تحسین کرد، اما آنها را در مقایسه با بسیاری از آهنگسازان فرانسوی تقلید نکردند. در طول این دوره، سنت سایان "سمفونی شماره 1" و کار رم Grad، و همچنین "کنسرت برای پیانو د"، که کمی شناخته شده بود، ایجاد کرد.
در سال 1861، Virtuoso کلیسا به یک معلم در دانشکده موسیقی پاریس Niedermeyer تبدیل شد و کار آهنگسازان مدرن را به برنامه درسی معرفی کرد. در این زمان، او تصور می کرد که یک مأموریت موسیقی را تشکیل دهد که برای اعدام توسط دانش آموزان در نظر گرفته شده بود، که بعدها به معروف "کارناوال حیوانی" تبدیل شد.
باقی مانده به عنوان معلمان، سنت Sans به دلیل کمبود زمان تقریبا در خلال خود شرکت نکرد. آهنگساز و اجرای حرفه او در سال 1865، پس از خروج از کار تدریس، از سر گرفته شد. کامیل نوشت کانتاتو "Les Noces de Prométhée"، که برنده مسابقه پاریس "Grande Fête Internationale"، دور زدن بیش از 100 شرکت کننده.
و در سال 1968، نخستین کار اول کار ارکستر Saint-Sansa به نام "کنسرت برای پیانو شماره 2 فروم"، که قبل از شروع جنگ فرانکو-پروس و زمان خونین پاریس، در مجتمع موسیقی متروپولیتن تأمین می شود کمون در طول این سالها، کامیل در انگلستان بود، جایی که از زمان به زمان، ایده های موسیقی را برای رسیدن به معیشت به دست آورد.
بازگشت به پاریس، در سال 1871 آهنگساز یکی از بنیانگذاران جامعه شد تا موسیقی جدید فرانسوی را تحت عنوان "Ars Gallica" محبوب کند. سنت Sanss با ایده های نوآورانه وسواس شده است، سنت Saint-Sans شروع به نوشتن در "شعر سمفونیک" و به عموم مردم "Snayer Snayer" عمومی، که سهولت و پیچیدگی بود، به عموم مردم تبدیل شد.
جالب این واقعیت است که در اوایل قرن بیست و یکم سنت، سنت سابق نگرش نسبت به موسیقی مدرن را تغییر داد و از روند پیشرفته دور حرکت کرد، به سنت قدیمی کلاسیک بازگشت. به گفته شاهدان عینی، آهنگساز با نمایش باله بهار بهار ایگور استراوینسکی رفت، با توجه به نوشتن نوشته شده، و نویسنده دیوانه است.
در ژانر شعر، بزرگترین محبوبیت "رقص مرگ" را به دست آورد، که در سال 1874 نوشته شده بود و در ابتدا به عنوان یک بازی برای صدای همراه با ارکستر به عنوان یک بازی تصور می شد. طرح افسانه ای از کلیسای پیرمرد با یک اسکیت در آستانه هالووین و شورش مرده، اساس احزاب موسیقی این مقاله را تشکیل داد. جایگزین خطوط شاعرانه با صدای پر سر و صدا از ویولون، آهنگساز توسط شنوندگان که به Premiere آمدند، وحشت زده می شود. فقط چند وقت پس از مدتی، مخاطبان از رقص شوم اسکلت قدردانی کردند که همراه با کباب کردن استخوان ها، Xylophone صدا می کردند.
هنر اپرا Saint-Sansu در سال 1877، زمانی که او کار را در کار "زنگ نقره" تکمیل کرد، با توجه به طرح افسانه فوست. نخستین بار خلقت اختصاص داده شده به آلبرت لیبون مکتن در مرحله تئاتر پاریس برگزار شد و پس از آن 18 بار بازی کرد.
در قدردانی از موسیقی، یک حامی که مدت کوتاهی پس از اولین کارایی درگذشت، وراثت آهنگساز را ترک کرد، که به اندازه کافی برای کمپرس بود تا خود را به خلاقیت بفرستد. Saint-Sans "Requiem" را در حافظه دوست و خیرخواه نوشت و سپس اپرا Samson و Dalila را تشکیل داد، که به رپرتورهای تئاتر فرانسه و خارجی وارد شد.
به خاطر این دیدگاه که سمفونیست قادر به نوشتن یک اپرا ارزشمند نیست، کامیل کار را در مورد زندگی پادشاه خونین انگلیسی به کار گرفت. او با سختگیرانه و سختگیرانه بر روی احزاب موسیقی کار می کرد تا به طور قانع کننده فضای رنسانس را متقاعد سازد. مخاطبان استعداد سنت سانسا را در ژانر اپرا به رسمیت شناختند و با خوشحالی از ایده های هنری هشتم بازدید کردند.
با تشکر از این، کامیل در انگلستان به عنوان یکی از آهنگسازان با استعداد فرانسوی به رسمیت شناخته شد. در سال 1886، لندن فیلارمونیک به عنوان محصول ارکستر نویسنده به نام "عضو سمفونی شماره 3 به جزئی" دستور داد. پس از یک پیش نویس موفق در قلمرو مهربان آلبیم، سنت سنی، مقاله جدیدی را به میهن خود به ارمغان آورد و لذت های یکنواخت شنوندگان و منتقدان را نام برد.
در همان زمان، آهنگساز این کار را بر روی بازی های معروف "حیوانات کارناوال" تکمیل کرده است، در طول سال های تدریس در یک مدرسه موسیقی آغاز شده است. پس از مرگ San Sansa، Suite فوق العاده محبوب و قابل تشخیص بود. بیش از دیگران مشهور بودند برای "سلطنتی مارش Lviv"، "آکواریوم" و "سووان".
در سال های 1890-1900، کامیل کنسرتان را در فرانسه و خارج از کشور به کنسرت داد. برای جشنواره کورال، که در سال 1913 برگزار شد، موسیقیدان، Oratoria را "زمین وعده داده" و شخصا در طول نخست وزیر انجام داد. او اغلب از لندن بازدید کرد و 1906-1909 در تور در ایالات متحده گذشت. آخرین سخنرانی Solt-Sansa در پایان پاییز سال 1921 صورت گرفت.
زندگی شخصی
Saint-Sans یک لیسانس برای مدت طولانی بود و با یک مادر سالخورده در آپارتمان پاریس زندگی می کرد. در سال 1975، او به طور غیر منتظره با یک دختر جوان به نام ماری لورا Treuffo، که توسط یک دانش آموز آهنگساز به سر می برد، ازدواج کرد. Francoose Clemenes از این ازدواج پشتیبانی نمی کرد و یک جفت برای رسیدن به شادی در زندگی شخصی خود نداشت. کامیل با همسرش دو فرزند داشت که در دوران کودکی مرده بودند. پسر ارشد پسرش از پنجره خارج شد و جوانترین ژان فرانکوئیس از التهاب ریه ها فوت کرد.
پس از این حوادث غم انگیز، همسران 3 سال با هم زندگی کردند و سپس سوار شدند. در طی یک تعطیلات خانوادگی در رفت و آمد مکرر La Burbul Saint-Sans از هتل ناپدید شد و همسر را ترک کرد، که گفت که همه چیز تمام شده است. به گفته محققان، موسیقیدان همسرش را انداخت، زیرا او گناهکار مرگ فرزند اول را محاکمه کرد.
ماری بازگشت به خانه پدر و مادر، و کامیل، که اجتناب از رسمیت های طلاق رسمی، با مادر خود را برای 10 سال دیگر زندگی کرده است. پس از مرگ Francoise Clemans در بیوگرافی موسیقیدان، روزهای سیاه شد، او به افسردگی افتاد و در مورد خودکشی فکر کرد. به منظور بازگرداندن سلامت، توسط تجربیات تضعیف شد، آهنگساز به الجزایر منتقل شد و تا سال 1889 به آنجا رفت. در سال 1900، سنتی اسنی در پاریس، آپارتمان را در خیابان لعنت ها برداشت، نه چندان دور از خانه سابق مادر، و بقیه زندگی خود را در آنجا سپری کرد.
مرگ
در پایان سال 1921، سنت سان سفر به الجزایر را با قصد صرف کردن زمستان در آنجا سفر کرد. مودبانه آهنگساز در 16 دسامبر 1921، او نخبگان فرهنگی جهانی را در شوک خواند، زیرا موسیقیدان 86 ساله سالم و قوی در آخرین عکس ها و پرتره ها به نظر می رسید. به گفته پزشکان، علت مرگ ناگهانی فرانسوی معروف به حمله قلبی تبدیل شد.
کامیل در گورستان Montparnasse در پاریس دفن شده است. در مراسم خداحافظی که در کلیسای سنت مجدالن برگزار شد، بیوه سان سانسا، ماری لورا در میان غم و اندوه متوجه شد.
کار
- 1867 - "مقدمه و Capricichiosis Rondo"
- 1869 - "گسترش Omfali"
- 1872 - "شاهزاده زرد"
- 1874 - "رقص مرگ"
- 1877 - "زنگ نقره ای"
- 1877 - "Samson and Dalila"
- 1879 - "لیرا و هارپ"
- 1886 - "کارناوال حیوانی"
- 1886 - "Symphony No. 3 C-Moll (با یک عضو)"
- 1901 - "وارارا"
- 1913 - Oratorion "زمین وعده داده شده"