زندگینامه
نیکلاس مادورو رئيس جمهور فعلی ونزوئلا با گذشته غنی و طولانی سیاسی است.
آغاز حکومت او یک دوره اقتصادی دشوار برای دولت داشت، که به دلیل تورم عظیم منجر به اختلالات طولانی شدید شد.
دوران کودکی و جوانان
نیکلاس مادورو موروس در 23 نوامبر 1962 در کاراکاس متولد شد. پدر سیاست آینده یک رهبر اتحادیه کارگری محلی بود و شامل حزب سوسیالیست ونزوئلا بود. علاوه بر پسر، 3 دختر در خانواده وجود داشت: ماریا ترزا، یوسفین و آنیتا.
نیکلاس خود را یک مرد از نژاد مخلوط می نامد: در خانواده ی شجره، مادورو نمایندگان مردم بومی آمریکای شمالی و آمریکای جنوبی، و همچنین آمریکایی های آفریقایی-لاتین وجود دارد. علاوه بر این، مادربزرگ و پدربزرگ نیکلاس در خط پدر، یهودیان سوفود بود که در ونزوئلا به کاتولیک ها منتقل شده بودند.
در جوانان خود، مادورو توسط یک شخصیت سرگرم کننده متمایز شد و موسیقی را دوست داشت: تیم های مورد علاقه او "سنگ های نورد" و "LED Zeppelin" بود. سیاستمدار آینده حتی می خواست گروه خود را ایجاد کند و تبدیل به یک موسیقیدان راک شود.
فعالیت سیاسی
عضویت در انجمن دانشجویان دانشگاه تبدیل به یک "صبحانه" سیاسی شده است، اگر چه آموزش عالی پس از آن دریافت نشد.
در سال 1983، در طی مبارزات انتخاباتی ناموفق ریاست جمهوری، خوزه ویسنته رانگل، نیکلاس، محافظ او بود، در سال 1987 او در مدرسه حزب هوان "نیکو لوپز" تحصیل کرد. پس از 4 سال، مادورو به عنوان یک راننده اتوبوس در سیستم مترو کاراکاس کار کرد. او این موقعیت را به مدت 7 سال اشغال کرد و تبدیل به یک رهبر غیر رسمی در جنبش اتحادیه های کارگری رانندگان اتوبوس های مترو کاراکاس شد.
در سال 1993، همراه با یک گروه از افراد متمادی، نیکلاس از هوگو چاوز بازدید کرد، که پس از یک اقدام کودتا ناموفق در دولت زندانی شد. از آن لحظه، مادورو یکی از فعالان بود که از آزادی چاوز حمایت می کردند. بعدها، سیاستمدار به MVR Batch پیوست، که از کمپین ریاست جمهوری سال 1998 حمایت کرد.
در سال 1998، مادورو راه خود را در سیاست های بزرگ آغاز کرد، تبدیل شدن به یک نامزد برای نمایندگان کنگره جمهوری جمهوری، و در 23 ژانویه 1999، او قبلا توسط جناح پارلمانی MVR در بخش نمایندگان ونزوئلا رهبری شد. کمی بعد، سیاستمدار معاون مجمع مستمر سال 1999 را انتخاب کرد، که یک قانون اساسی جدید از منطقه شهری ونزوئلا را توسعه داد. کار حرفه ای مادورو به سرعت به کوه رفت: در سال 2000 و 2005 او به مجلس ملی از منطقه شهری کشور انتخاب شد. علاوه بر این، نیکلاس سخنران پارلمان شد - فقدان آموزش ویژه از این امر جلوگیری نکرد.
در سال 2006، رئیس جمهور هوگو چاوز شخصا از مادوو خواسته بود که موضع وزیر امور خارجه را به عهده بگیرد، جایگزین علی رودریگز اراک در این پست، که به دبیر کل اتحادیه ملل متحد کشورهای آمریکای جنوبی تبدیل شد. علاوه بر این، در 8 دسامبر 2012، هوگو چاوز در حال حاضر به شدت به بیماری انکولوژیک بسیار بیمار است، گفت که اگر او پست ریاست جمهوری را ترک کند، نیکلاس باید آن را بگیرد. بنابراین مادورو، باقی مانده وزیر امور خارجه، همچنین معاون رئیس جمهور ونزوئلا شد.
پس از مرگ چاوز در 5 مارس 2013، سیاستمدار توسط رئیس جمهور انجام شد. رسانه های بین المللی او را به خاطر این پست به این پست دادند، زیرا به دلیل بیماری چاوز، او نمیتوانست سوگند را برای چهارمین دوره ریاست جمهوری بگذارد. دیوان عالی کشور این ادعا را در نظر گرفت که از زمان مرگ رییس جمهور در حال حاضر در قدرت بود و دولت دولت دارای تداوم اداری است. بنابراین، مادورو حق داشت که وظایف ریاست جمهوری را انجام دهد.
در 14 آوریل 2013، انتخابات اولیه در ونزوئلا برگزار شد - طبق قانون اساسی، در صورت مرگ رئیس جمهور در طی 4 سال اول دوره هیئت مدیره، انتخابات جدید باید ظرف 30 روز برگزار شود. حریف سیاسی او Enrique Capriilas Maduro حدود 1.5٪ از رای ها را ترک کرد.
روزنامه نگار آرژانتین آندرس Openheimer، منتقد قدیمی مقامات چاوز، گفت که مادورو در انتخابات مزیتی داشت، زیرا تبلیغاتش به عزاداری برای رییس جمهور مرحوم کمک کرد. در عین حال، تنها 4 دقیقه از تبلیغات انتخابات در هر روز مجاز بود. به طور نامحدود، مادورو به اندازه کافی بود، اما 10 دقیقه از تبلیغات از خدمات مدنی و دولت به آنها اضافه شد.
در نتیجه، کاپریل ها حاضر به پذیرش نتایج انتخابات بودند، زیرا طبق اطلاعاتش، حداقل 3.5 هزار تخلف هنگام رای گیری کشف شد. مادورو موافقت کرد که بازنگری رأی را انجام دهد، اما این ایده توسط شورای انتخابات ملی رد شد، با اشاره به اتوماسیون فرآیند شمارش و این واقعیت که چک های تکراری در ابتدا به روش وارد شدند. در 19 آوریل 2013، نیکلاس مادورو تغییر یافت.
سیاستمدار کشور را در شرایط جدی پذیرفت: همراه با اقتدار، او بدهی های دولتی و 13 درصد از کسری بودجه را دریافت کرد. با این حال، در برابر پس زمینه قیمت های بالا برای نفت، وضعیت توانست بهبود یابد و تولید ناخالص داخلی ونزوئلا 1.6٪ افزایش یافت. در ماه اکتبر، مادورو خواستار مجلس ملی شد و درخواست کرد تا قدرت های ویژه ای را برای مقابله با فساد به دست آورد. سیاست از 99 مجلس نمایندگان حمایت کرد. با مجموع آنها، در سال 165، تعدادی از افرادی که صحبت کردند "برای" معلوم شد که به اندازه کافی برای اتخاذ ابتکار عمل.
در ماه نوامبر، رئیس جمهور اقدام به اقدام، مشکوک به دنبال. پس از دستگیری صاحبان شبکه برای فروش کالاهای الکتریکی، محصولات مصادره شده به جمعیت به میزان 10 برابر کاهش یافت. پلیس توانست تنها بخشی از شور و شوق مردمی را کنار بگذارد: بسیاری از مغازه ها غارت شدند.
قربانی بعدی مبارزه با فساد، شبکه تجاری "داکا" بود. با این حال، دستگیری صاحبان و مصادره محصولات نمی تواند با هر کسری بودجه یا تورم فراتر از 50٪ باشد. وضعیت دشواری با جرایم ظالمانه تکمیل شد. در نتیجه، در فوریه 2014، اقدام مدنی جمعی در کشور آغاز شد.
شرکت کنندگان آنها خواستار امنیت بیشتری شدند و همچنین بحران اقتصادی را حتی نتیجه سیاست های دولت، بلکه سیاست های خود اعلام کردند. نتایج سهام، برخورد با ساختارهای قدرت بود که به نوبه خود به تظاهرات جدید رسید.
به عنوان یک پاسخ، مادورو بر روی کانال تلویزیونی دولتی انجام داد و از شهروندان دیگر خواست تا به تحریکات دست یابند. علاوه بر این، رئیس جمهور گفت که مخالفان طرح کودتای دولتی داشتند.
2014-2015 فولاد برای ونزوئلا سنگین، به ویژه از لحاظ اقتصادی: کاهش قیمت نفت جهانی منجر به افزایش تورم شد و دولت سال 2016 حتی به کاهش ارزش بولیوار ونزوئلا رفت.
نتیجه مشکلات اقتصادی و اعتراضات منظم یک نتیجه غیر منتظره از انتخابات 2015 به مجلس ملی بود: اکثر مکان ها توسط نمایندگان اپوزیسیون گرفته شد. بنابراین، مجلس به عنوان یک زمینه مبارزه سیاسی تبدیل شد، و مادورو برای مدت طولانی صرفه جویی کرد و تنها توسط ونزوئلا دیوان عالی کشور حمایت شد.
در سال 2016، رئیس جمهور تلاش کرد تا از دفتر تغییر کند: مجلس ملی کشور متهم به اتهام مدورو در کودتای دولتی شد. در ماه اکتبر، یک رأی برای آغاز روند تجدید نظر برگزار شد. رییس جمهور برای کمک به واتیکان درخواست کرد و پاپ وزیر امور خارجه واتیکان را به مذاکره با مخالفت ونزوئلا فرستاد. نتیجه تعلیق تجدید نظر و خروج به آزادی 5 سیاستمدار مخالف بود.
با این حال، در 9 ژانویه 2017، اکثر نمایندگان رای گیری تصمیم گرفتند که رئیس جمهور را اعلام کنند که پست خود را به دلیل عدم تحقق وظایف ترک کرده اند. به مادورو دوباره دیوان عالی کشور کمک کرد - او اعتراف کرد که پارلمان دارای قدرت برای جایگزینی رئیس جمهور نیست.
زندگی شخصی
رئیس جمهور ونزوئلا یکی از بالاترین رهبران کشورهای جهان است، رشد آن 190 سانتی متر است.
متاهل نیکلاس مادورو دو بار بود. همسر اول تبدیل به Adriana Guerra Angulo شد. ازدواج از سال 1988 تا 1994 راه اندازی شده است، تنها پسر رئیس جمهور - نیکلاس مادورو گوررا در او متولد شد. او همچنین به عنوان نیکسیتو شناخته شده است و در سیاست مشغول به کار است: به عنوان مثال، در مجمع ملی برگزار می شود و مدرسه فیلم ملی را هدایت می کند.
در سال 2013، تغییرات در زندگی شخصی رئیس جمهور انجام شد - او دوباره ازدواج کرد. همسر دوم در بیوگرافی مادورو، وکیل و سیاستمدار PLORES PLORES بود. روابط عاشقانه در سیلییا و رییس جمهور آینده در دهه 1990 آغاز شد، زمانی که فلورس وکیل هوگو چاوز بود. هیچ بچه ای مشترک با زن و شوهر وجود ندارد، اما مادورو پدر 3 فرزند سیلیلیا از اولین ازدواج شد.
برای اطلاع رسانی به مردم و ارتباط با شهروندان، رئیس جمهور ونزوئلا، حساب رسمی توییتر را رهبری می کند. وبلاگ دارای یک شخصیت عمومی است: مواد و عکس ها زندگی سیاسی مادورو را روشن می کند.
Nicholas Maduro اکنون
در حال حاضر، علیرغم شتاب های شدید تظاهرات اپوزیسیون و تعدادی از اقدامات پیشگیرانه و تنبیه، اجرای جمعی مخالفان قدرت فعلی ونزوئلا ادامه دارد.
در تاریخ 4 اوت 2018، یک رژه در ونزوئلا به مناسبت 81 سالگرد ایجاد گارد ملی برگزار شد. در طول برگزاری خود در مادورو، تلاش کرد - رئیس جمهور سعی کرد با کمک هواپیماهای بدون سرنشین پرواز با مواد منفجره پر شود. مسئولیت آنچه که به گروه "سربازان فلانل" اتفاق افتاده بود.
در پایان سال 2018، مادورو با رئیس فدراسیون روسیه ملاقات کرد. با این حال، در طول بخش باز این نشست، ولادیمیر پوتین حملات تروریستی مخالفان ونزوئلا را محکوم کرد، با این حال، گفت که اقدامات مادورو باید با هدف حل و فصل روابط با مخالفان سیاسی هدف قرار گیرد. نقطه اصلی روابط روسیه ونزوئلا انرژی باقی می ماند.
در سال 2019، ونزوئلا قوانین خود را از قاچاق نفت تغییر داد - طبق بیانیه نیکلاس مادورو، تمام محصولات نفتی اکنون تنها برای Petro Cryptocurrency ونزوئلا فروخته می شود. به گفته وی، چنین گام راهی برای خلاص شدن از نفوذ سیاسی ارز "نخبگان واشنگتن" است. در عین حال، رئیس جمهور اعلام کرد افزایش حداقل دستمزد در ونزوئلا 2.5 برابر.
جوایز
- 2013 - "سفارش آزادی"
- 2013 - "سفارش آزادیخواهان سان مارتین"
- 2013 - "نظم ملی کاندور"
- 2014 - "سفارش ستاره فلسطین"
- 2016 - "سفارش خوزه مارتی" 2013 - "سفارش آزادی"
- 2013 - "سفارش آزادیخواهان سان مارتین"
- 2013 - "نظم ملی کاندور"
- 2014 - "سفارش ستاره فلسطین"
- 2016 - "سفارش José Marty"