زندگینامه
کامیل پیسیرو یک هنرمند معروف، اجداد و پایبند امپرسیونیسم است، یکی از سازندگان انجمن پاریس نقاشان "رد شد" بود. در همان زمان یک دانش آموز و معلم، استاد، تجربه پیشینیان را تصویب کرد و از فرزندان به دست آورد.
تبدیل شدن به یک "پدر" خلاق جورج گوگرد، زمینه های Cezanne، وینسنت ون گوگ و میدان های Gauga، یک افسر چشم انداز هنر جدید را موعظه کرد. در چشم همکاران و رفقا، فرانسوی با استعداد موضوع تحسین بود، و منتقدان و مردم به نظر آماتور ابتدایی به نظر می رسید. زمان همه چیز را در مکان ها گذراند، و بسیاری از خبرنگاران این هنر، عظمت Pisserro را به رسمیت شناختند.
دوران کودکی و جوانان
یعقوب ابراهیم کامیل Pissarro یکی از جزایر در غرب هندوستان در 10 ژوئیه 1830 متولد شد. پدر ابرام Pisserrooo یک یهودی پرتغالی با شهروندی فرانسه بود، و مادرش، جمهوری بومی جمهوری دومینیکن، به نام راشل منصانیو نامید. تا سال 1842، یک خانواده با چهار فرزند در جزیره سنت توماس، متعلق به دانمارک زندگی می کردند و سپس به فرانسه رفتند و در نزدیکی پایتخت قرار گرفتند.
کامیل در مدرسه شبانه روزی تحصیل کرد، در پایان او وارد آکادمی سایری شد. مرد جوان به زودی شروع به قدردانی از هنر کرد و در سال های تحصیلی خود درس های نقاشی و نقاشی از معلمان موسسه آموزشی را به دست آورد. در سن 17 سالگی، Pissarro با مشتاقانه از طبیعت نوشت و پدرش که خلاقیت را برای حرفه خود انجام نداده بود، پسرش را مجبور کرد که در یک شرکت خانوادگی کار کند.
در سال 1951، کامیل خانه پدر و مادر را ترک کرد و به ونزوئلا رفت، جایی که او به عنوان هنرمند هنرمند برای مدتی کار کرد. جمع آوری نمونه کارها، یک مرد جوان همه چیزهایی را که دیدم، از جمله مناظر روستا و صحنه های خانگی، نقاشی کرد، و پس از 2 سال، بازگشت به فرانسه، دستیار کارگاه هنری دانمارکی Anton Melbe را حل کرد.
در پاریس، Pissarro از درس های خصوصی و دوره های کارشناسی ارشد آکادمی Osusch بازدید کرد، بیش از سایر ترجیح دادن مشاغل ژان باتیستا. اولین آثار او چندین منظره متعدد از سنت توماس، و همچنین پرتره های ساکنان آن بود: "خلیج در سنت توماس"، "Bundoras در بانک های رودخانه"، "چشم انداز با ارقام در رودخانه" و دیگران.
ایجاد
در طول خلقت اولیه Pissarro، دقت انتقال زیبایی بی نظیر طبیعت ارزشمند بود. هنرمند خیابان های شهری را ترک کرد، به کار خود ادامه داد تا بر روی مناطق روستایی کار کند و مناظر نقاشی شده را برای یک نشست. بدون توجه به الزامات سالن، کامیل در برابر کلود مونه، آرمان Giomena و Cezanne زمینه ها را پیدا کرد و شروع به نوشتن آثار ساده ای کرد که توسط مردم درک نمی شد و در گالری نمایش نیافت.
اولین تظاهرات نقاشی این دوره، قرار گرفتن در معرض قرار گرفتن در اتاق برای "کارشناسی ارشد" در سال 1863 بود. حرکت به انگلستان در دهه 1870 به طور مطلوب بر بیوگرافی هنرمند تاثیر گذاشته است. Pissarro یک نگرش منفی را برای کار در استودیو تجدید نظر کرد و نقاشی هایش شروع به ظهور خود به خودش کرد.
در سال های 1870-1871، هنرمند 12 کار را با استفاده از نفت نوشت، معروف ترین آن، "کلیسای تمام مقدسین در نوروود" و "کاخ کریستال در لندن" شد. نقاش تا پایان عمر تحت تاثیر مناظر بریتانیا باقی ماند و به طور مکرر به آلبیون مهربان بازگردانده شد تا مکان های مورد علاقه خود را بر روی بوم قرار دهد.
پس از بازگشت به فرانسه، Pissarro با وحشت آموخت که از 1.5 هزار نقاشی در پاریس خارج شد، آنها تنها 42 نفر جان سالم به در بردند و بقیه بوم توسط سربازان خراب شده یا نابود شدند. فرض بر این است که کار گمشده نویسنده به شیوه ای از امپرسیونیسم نوظهور نوشت، مستند سازی مراحل اول این پدیده خلاق منحصر به فرد.
کامیل این تراژدی را تجربه کرد و به روستا نقل مکان کرد، مجموعه ای از آثار لری را نوشت، یکی از آنها طرح "ورود به روستای Vouisen" بود. در سال 1873، او نقش مهمی در ایجاد یک جامعه هنری ایفا کرد، ما کارشناسی ارشد - Roguez، جمع آوری زمینه های Cezanna، Claude Monet، ادوارد مانا، پیر آگوست رنورارا و ادگار دگاس.
به زودی گروه اولین نمایشگاه خلاقیت امپرسیونیست ها را سازماندهی کرد، منتقدان شوکه کردند که قادر به درک تنها پارچه های مذهبی، تاریخی و اسطوره ای بودند. تصاویری از جامعه جدید به عنوان عامیانه و عادی در نظر گرفته شد و سبک نقاشی در مقایسه با شیوه هنری سنتی، بیش از حد طرح ریزی شده بود.
استفاده از اسمیر های روشن و واضح همراه با سایه های از اشیاء شبح، برادران در صنایع دستی، آماتور و خیانت به حرفه محترم هنرمند محسوب می شدند.
در اوایل دهه 1980، Pissarro از امپرسیونیسم خسته شد و شروع به کشف تکنیک های جدید و روش های نقاشی کرد. هنرمند می خواست چشم های عمومی را بر روی برخی از چیزهای ساده کشف کند، مردم را در پشت فعالیت های روزمره آشنا کشف کند. چنین تصویری "تصویری از مادام پیسیا برای گلدوزی در جلوی پنجره" بود که در سال 1879 نوشته شده بود.
پس از 5 سال، استاد توسط Neo-Simpressionism و یک رویکرد علمی به نقاشی انجام شد، به این معنی که به استفاده از نقاط تردید از گل های تمیز، مخلوط شده بود، زمانی که سایه و معاصر از دور بود.
تا سال 1888، Camille این روش دقیق و کار زایمان را تمرین کرد و تعدادی از آثار را که در بخش ویژه ای در نمایشگاه امپرسیونیست ها در سال 1886 ظاهر شد، ایجاد کرد، که "درخت سیب را در یوراس"، "Vytal"، "گله" از گوسفند "و" IL LACRO ROUEN اثر مه. "
در اواخر دهه 1980، Pissarro به سبک اولیه بازگشت، اعلام کرد که سیستم نقطه بسیار غیر طبیعی بود. هنرمند دوباره انواع روستاهای مورد علاقه و صحنه های زندگی یک فرد ساده را به دست آورد و حدود 100 مناظر، پرتره و طرح های خانگی را نوشت: "پل دریاها"، "جمع آوری سیب"، "پارک در Kew"، "بازار پرنده" "، و غیره.
در پیری، نقاش شروع به رنج می برد از عفونت مزمن چشم، که از اقامت و کار در خیابان کار می کرد. Pissarro به دنبال آینه، تعدادی از پرتره های خود را به دست آورد و مجموعه ای از نقاشی ها را در موضوع روستا ایجاد کرد.
Camille در غروب خورشید زندگی، یک چرخه بی نظیر از گونه های خیابان های پاریس، بلوار ها و مربع ها را شامل می شود که شامل 30 اثر است. از پنجره های طبقه بالا، هنرمند زندگی شهر را تماشا کرد و بر روی بوم بازتولید شد. "Montmartre Boulevard در پاریس"، "اپرا سفر در پاریس. اثر برف. صبح "و" خیابان اپیر، رون (اثر نور خورشید) "بزرگترین آثار امپرسیونیست بود و به مجموعه ای از بهترین موزه ها در جهان افتاد.
معاصران از تسلط نقاش قدردانی نکردند و با تمایل به خرید نقاشی های خود را نمی سوزانند. افتخار و موفقیت تجاری پس از سالها پس از مرگ ناخوشایند هنرمند، پس از مرگ ناخوشایند هنرمند، به Pissarro آمد، که آثار آن در میلیون ها دلار تخمین زده شد و در سالن های معروف و گالری های روسیه، اروپا و ایالات متحده آمریکا نمایش داده شد.
زندگی شخصی
بر خلاف اراده پدر و مادر در سال 1871، کامیل همسر همسرش را به نام جولی Velley، که دختر تاکستان بود، گرفت و 8 کودک هنرمند را به دنیا آورد. خانواده در خارج از پاریس زندگی می کردند، جایی که pisserroro می تواند از مناظر روستایی لذت ببرد و به آرامی کار کند.
ارث نافرمانی به دلیل عشق به زن مشترک، نقاش به سختی به پایان رسید، به سختی به پایان رسید، وضعیت مالی تنها در پایان عمر کمی بهبود یافت، زمانی که در یکی از گالری ها، آنها یک نمایشگاه تاریخی نقاشی های خود را انجام دادند. پس از شروع جنگ فرانکو-پروس، عدم داشتن فرصت ورود به ارتش به علت فقدان شهروندی فرانسه، Pissarro بستگان را به انگلستان حمل کرد و در 2 سال او به پاریس ارسال کرد.
پسران وقت زیادی را در کارگاه پدر صرف کردند و به تدریج به روند خلاقانه پیوستند. جانشین با استعداد ترین سنت های هنرمند، لوسیان پیسیسو بود، که خود را به نقاشی، زایلوگرافی و گرافیک اختصاص داد.
جورج هنری، جولی سابق و کامیل، که یک کودک باتجربه بود. با انتخاب حرفه ای هنرمند، او، بر خلاف پدر و برادرش، توسط مدرنیسم برگزار شد و بوم را تحت تاثیر خلاقیت Hojn ایجاد کرد.
مرگ
جزئیات و علل مرگ Camille Pissarro ناشناخته است. در 12 نوامبر 1903، در 12 نوامبر 1903، هنرمند در اتاق هتل در پاریس جان خود را از دست داد.
امپرسیونیست در گورستان معروف در هر لاشس، واقع در بخش شرقی پایتخت فرانسه، دفن شد.
نقاشی
- 1864 - "واگن با درختان"
- 1869 - چشم انداز در Luvuresen
- 1871 - "Nizhny Norwood"
- 1874 - "خیابان در تسخیر Pontoazier"
- 1877 - "زمینه"
- 1883 - "گاوچران"
- 1887 - "درخت سیب در یورا"
- 1889 - "پشته ها"
- 1891 - Kosari در تعطیلات "
- 1893 - "خیابان سنت لازار"
- 1897 - "Montmartre Boulevard صبح نور و مه"
- 1899 - "پرتره میدان امیلی"
- 1902 - "پل NES در مه"
- 1903 - "Avtopratret"