زندگینامه
واملام شلاموف در انتخابات وحشتناک آرا، تعقیب وحشت اردوگاه های استالین، یکی از احزاب اول را انجام می دهد. Autobiographical "داستان های Kolyma" در مورد آزمایش های غیرانسانی که به سهم یک نسل کامل رسیده است، می گوید. پس از آنکه از حلقه های جهنم سرکوب توتالیتر جان سالم به در برد، نویسنده آنها را از طریق منشور کلام هنری جلوگیری کرد و در تعدادی از کلاسیک ادبیات روسیه قرن بیستم ایستاد.دوران کودکی و جوانان
ومولام تیکونویچ شلاموف در 5 ژوئن 1907 در ولوژیا متولد شد. او از خانواده ارثی کاهنان آمد. پدرش، به عنوان پدربزرگ و عمو، یک چوپان کلیسای ارتدوکس روسیه بود. Tikhon Nikolayevich در مسیحی مشغول به کار بود، موعظه شده توسط قبایل Aleutian در جزایر دورتر (در حال حاضر قلمرو آلاسکا) و کاملا می دانستند انگلیسی. مادر نویسنده در حال افزایش کودکان بود و در سال های اخیر زندگی در مدرسه مشغول به کار بود. والام یک کودک پنجم در خانواده بود.
پسر آموخت که در 3 سال بخواند و همه چیز را که در سراسر کتابخانه خانواده اتفاق افتاد، جذب کرد. اعتیاد ادبیات با سن پیچیده تر شد: او از ماجراجویی به مقالات فلسفی گذشت. نویسنده آینده دارای طعم هنری ظریف، تفکر انتقادی و تمایل به عدالت بود. تحت تاثیر کتاب های آن، آرمان های نزدیک به مردم مردم به زودی شکل گرفتند.
در حال حاضر در دوران کودکی، والام اولین اشعار را می نویسد. در 7 سالگی، پسر به دبیرستان داده می شود، اما آموزش و پرورش توسط انقلاب متوقف می شود، بنابراین او تنها در سال 1924 به مدرسه پایان خواهد داد. تجربه نویسندگان سال های کودکان و جوانان خلاصه در "چهارمین" - یک داستان در مورد سال های اولیه زندگی خلاصه می شود.
پس از فارغ التحصیلی از مدرسه، این مرد به مسکو می رود و به صفوف پرولتاریای متروپولیتن جریان می یابد: او به کارخانه می رود و 2 سال به مهارت یک تانر در تولید چرم نیاز دارد. و از سال 1926 تا 1928، خودش تحصیلات عالی را در دانشگاه دولتی مسکو دریافت می کند و قانون شوروی را مطالعه می کند. اما از دانشگاه، از مطالعه حذف شده است، با آموختن همکلاسی ها از محکومیت در مورد "اجتماعی ناخوشایند". بنابراین ماشین سرکوبگر ابتدا به بیوگرافی نویسنده حمله می کند.
در سال های دانشجویی، شلاموف از دایره ادبی سازماندهی شده توسط مجله "LEF جدید"، جایی که او آشنا می شود و ارتباط برقرار می کند با جوانان نوشتاری پیشرفته، بازدید می کند.
دستگیری ها و نتیجه گیری ها
در سال 1927، شلاموف در اعتراضات شرکت های اعتراضی اختصاص داده شده به دهمین سالگرد انقلاب اکتبر شرکت می کند. به عنوان بخشی از گروه زیرزمینی تروتسکوستوف، شعارها را "پایین با استالین" می نویسد! و به پیمان واقعی ایلیچ دعوت می کند. در سال 1929، برای مشارکت در فعالیت های گروه تروتسکیست، واملام شلاموف ابتدا به مدت 3 سال در اردوگاه های اصلاح شده به عنوان "عنصر اجتماعی مضر" برگردانده شد.
از این زمان، میارتیا چند ساله او، تا سال 1951 آغاز شد. اولین نویسنده اصطلاح در Vishaga خدمت می کند، جایی که در آوریل 1929 با مرحله از زندان بوتیسک همراه است. در شمال اورال، زندانیان در بزرگترین محل ساخت و ساز پنج ساله اول شرکت می کنند - کارخانه شیمیایی ارزش کلی اتحادیه در Berezniki ساخته شده است.
شلموف در سال 1932 آزاد شد و به مسکو باز می گردد و با نوشتن کار، همکاری با روزنامه ها و مجلات تولید می کند. با این حال، در سال 1936، یک مرد دوباره به "کثیف کثیف تروتسکیست" به یاد می آورد و متهم به فعالیت های ضد انقلابی است. این بار او به مدت 5 سال محکوم شده است و در سال 1937 آنها به سخت ترین کار به Magadan به سخت ترین کار فرستاده می شوند - استخراج معادن طلا.
این حکم در سال 1942 به پایان رسید، اما زندانیان تا پایان جنگ وطن پرستانه بزرگ خودداری کردند. علاوه بر این، Shalamov به طور مداوم "دوخت" شرایط جدید در مقالات مختلف: در اینجا اردوگاه "مورد وکلا"، و "اظهارات ضد شوروی" است. در نتیجه، اصطلاح نویسنده به 10 سال افزایش یافته است.
در طول سالها، او توانست پنج معدن را در اردوگاه های کریمسکی تغییر دهد، که در روستاها و معادن به عنوان طراح، لوگو و حفاری نامزد شده است. او فرصتی داشت تا در سربازخانه های پزشکی به عنوان "نقطه عطفی" قرار بگیرد، که دیگر قادر به کار فیزیکی نیست. در سال 1945، از شرایط غیر قابل تحمل، با گروهی از زندانیان تلاش می کنند فرار کنند، اما تنها وضعیت را تشدید می کنند و مجازات در منطقه مجازات تعیین می شود.
Shalamov یک بار دیگر در بیمارستان، یک دستیار در آنجا وجود دارد، و پس از دریافت مسیر برای دوره های پزشکی. پس از فارغ التحصیلی از سال 1946، Varlam Tikhonovich تا پایان دوره زندان در بیمارستان های اردوگاه خاورمیانه کار می کند. پس از دریافت آزادی، اما در حقوق، نویسنده برای یک سال و نیم در Yakutia کار می کند و به یک بلیط به مسکو کمک می کند، جایی که آن را تنها در سال 1953 باز می گرداند.
ایجاد
شالموف از نخستین دوره نتیجه گیری، به عنوان یک روزنامه نگار در نشریات اتحادیه های کارگری مسکو کار کرد. در سال 1936 اولین داستان هنری او در صفحات اکتبر منتشر شد. اخراج 20 ساله تحت تأثیر کار نویسنده قرار گرفت، هرچند در اردوگاه ها تلاش نمی کند تا اشعار خود را ضبط کند که پایه چرخه نوت بوک Kolyma را تشکیل می دهد.
داستان های Kolyma به عنوان کار برنامه ای شلاموف در نظر گرفته می شود. این مجموعه به سال های مورد آزار و اذیت اردوگاه های استالین در مثال زندگی زندانیان Sevvostlak اختصاص داده شده و شامل 6 دوره ("بانک چپ"، "بیل هنرمند"، "مقالات دنیای جنایتکار و غیره) است.
در آن، هنرمند تجربه زندگی مردم شکسته شده توسط سیستم را توصیف می کند. آزادی تعریف شده، حمایت و امید، گرسنگی خسته، کار سرد و غیر قابل تحمل، فرد چهره خود را از دست می دهد و بیشترین بشریت را از دست می دهد - در این نویسنده عمیقا متقاعد شده است. در زندانی، توانایی دوستی، شفقت و احترام متقابل، زمانی که مسئله بقا به جلو می رود.
به عنوان مخالفت با نویسنده "مجمع الجزایر گولام"، شالاموف متقاعد شد که اردوگاه یک مدرسه منزجر کننده برای همه و همه است، و اغلب در مورد سلژینیتسین در یک کلید منفی پاسخ داد، معتقد بود که او نام خود را به دست آورد، فرض بر این موضوع است از اردوگاه ها
Shalamov در برابر انتشار "داستان های کولایم" توسط یک نشریه جداگانه بود، و در جلسه کامل آنها در روسیه تنها پس از مرگ منتشر شد. بر اساس این کار در سال 2005، فیلم شلیک شد.
در سال های 1960-70، واملام تیکونویچ مجموعه ای از اشعار را تولید می کند، خاطرات دوران کودکی را می نویسد (داستان "چهارمین") و تجربه اول اردوگاه (Vishera Antioman).
آخرین چرخه اشعار در سال 1977 می آید.
زندگی شخصی
سرنوشت محرمانه ابدی از نویسنده جلوگیری کرد تا یک زندگی شخصی را بسازد. با اولین همسرش Galina Ignatievna Goodz Shalamov در اردوگاه Vishero آشنا می شود. در آنجا، به گفته وی، او را با یکی دیگر از زندانیان "ضرب و شتم" کرد، که دختر به آنجا آمد. در سال 1934، زن و شوهر ازدواج کردند، و یک سال بعد، دختر النا متولد شد.
با دستگیری دوم نویسنده، سرکوب ها تحت سرکوب قرار گرفتند: گالینا به روستای دور افتاده ترکمنستان تبعید شد، جایی که او تا سال 1946 زندگی می کرد. این خانواده تنها با هم در سال 1953 ملاقات می کند، زمانی که Shalamov از شهرک های دور شرقی به مسکو باز می گردد، اما در سال 1954 همسران بذر می شوند.
همسر دوم والم تيكونوویچ اولگا سرگينا نكلیودووا، عضو اتحاد جماهيتيان شوروی بود. شالومف چهارمین و آخرین شوهرش شد. ازدواج 10 سال طول کشید، هیچ فرزندی از این زن و شوهر وجود نداشت.
پس از طلاق در سال 1966 و تا زمانی که مرگ نویسنده تنها باقی بماند.
مرگ
در سال های اخیر زندگی، وضعیت سلامت نویسنده بسیار دشوار بود. دهه های خسته کننده کار در حد منابع انسانی بیهوده بود. در اواخر دهه 1950، او حملات قاطع بیماری های منی را انتقال می دهد و در دهه 70 شنوایی و دید به تدریج محروم می شود.
یک مرد قادر به هماهنگ کردن جنبش های خود نیست و با دشواری حرکت می کند و در سال 1979، دوستان و همکارانش را به خانه افراد معلول انتقال می دهند. مشکلات آزمایش با گفتار و هماهنگی، شلاموف هیچ تلاشی برای نوشتن اشعار ندارد.
در سال 1981، نویسنده یک سکته مغزی داشت، پس از آن تصمیم گیری برای فرستادن او به خانه شبانه روزی برای افرادی که مبتلا به بیماری مزمن روانی بودند، فرستادند. او در تاریخ 17 ژانویه 1982 میمیرد، علت مرگ، التهاب بورولر ریه ها است.
پسر کشیش، شالامف همیشه خود کافران خود را در نظر گرفت، اما با توجه به مراسم ارتدوکس فرستاده شد و در گورستان Kuntsevsky از مسکو دفن شد. عکس های ذخیره شده از مراسم تشییع جنازه نویسنده.
نامیده می شود پس از Shalamov اختصاص داده شده به چند موزه و نمایشگاه اختصاص داده شده در بخش های مختلف کشور: در Vologda، در کشور کوچک نویسنده، در Kolyma، که در آن او به عنوان یک متخصص Paramedic در Yakutia کار می کرد، جایی که نویسنده در خدمت آخرین روزهای تبعید خود بود .
کتابشناسی - فهرست کتب
- 1936 - "سه مرگ دکتر آستین"
- 1949-1954 - "نوت بوک Kolyma"
- 1954-1973 - "داستان های کولیت"
- 1961 - "طبقه"
- 1964 - "برگ Ruest"
- 1967 - "جاده و سرنوشت"
- 1971 - "چهارمین Vologda"
- 1972 - "ابرهای مسکو"
- 1973 - "Vishera"
- 1973 - "فدور Raskolnikov"
- 1977 - "نقطه جوش"