زندگینامه
هنرمند فرانسوی هنری د تولوز-لوترک، که در پایان سال 20 سالگی زندگی می کرد - اوایل قرن بیستم، تبدیل به یک استاد شناخته شده نقاشی، نقاشی، حکاکی، کاریکاتور و تصاویر شد، مجموعه ای از 737 نقاشی، 275 آبرنگ، 5084 طرح را ایجاد کرد 359 لیتوگراف کار در سبک پس از فشارپذیری و مدرنیسم اولیه، خالق، الهام گرفته از تصاویری از ساکنان مونتمرتر، یکی از پیوست های گرافیک کاربردی و بنیانگذار هنر گسترده پوستر بود.دوران کودکی و جوانان
هنرمند، نام کامل که مانند هنری ماری ریمون د تولوز-لوتک مونتف، به نظر می رسد، در تاریخ 24 نوامبر 1864 در یک قلعه قدیمی، واقع در جنوب فرانسه، در شهر آلبی، متولد شد. اجداد او متعلق به قبیله های اشرافی باستانی بودند که منجر به پادشاه فرانک و لانگبارد کارل شد، اما در آغاز قرن نوزدهم، فعالیت عمومی و سیاسی از دست رفت.
گنجینه های جریان خون به طور جدی بر نسل های بعدی تاثیر گذاشت و هنری از 6 ماهگی به دلیل نقص نادر مفاصل و استخوان ها رنج می برد و برادرش رابرت به هیچ وجه فوت کرد، بدون اینکه تا سال اول باقی بماند. یکی دیگر از نقاط ضعف فیزیکی، تغییر شکل فردی بود که از هر بستگان مشاهده نشد، بنابراین محققان پیشنهاد کردند که به علت سیفلیس مادرزادی به ارث برده شده از مادر آلوده به این بیماری، به وجود آمد.
پدر، مشتاقانه که توسط اسب ها و شکار شکار شد، توسط پسر شرکت ساخته شد و ماهها از قلعه ناپدید شد و کودکان را به مراقبت از همسرش ترک کرد. درست است، گاهی اوقات هنری موفق به توجه به توجه والدین و همراه با او برای بازدید از مسابقات و کارگاه یک هنرمند آشنا که پرتره های لذت بخش حیوانات را نوشت. علاوه بر این، مرد و پسر از مکان های سرگرم کننده بازدید کردند، محبوب ترین آنها در آن زمان نمایشگاه شهر و سیرک ولگرد بود.
این ارتباطات، که تحت تأثیر تخیل کودک قرار دارد، پس از طلاق در خانواده اشرافی به پایان رسید و د تولوز لوک مجبور شد دوستان خود را با مادر، که تنها مرد نزدیک و بومی باقی مانده بود، مجبور شد. اما، علیرغم مراقبت از کنجکاوی، پسر به طور مداوم احساس تنهایی را احساس کرد، به ویژه پس از شکستگی تصادفی هر دو پاها، کاهش یافت و سپس رشد اندام را متوقف کرد.
به عنوان یک نتیجه، یک نوجوان زنجیره ای به بستر به وسیله نقاشی انجام شد و شروع به درس های خویشاوندان کرد، که به طور کامل توسط قلم مو محافظت می شد. به زودی، کار بر روی نقاشی ها به اعتیاد تبدیل شد، و در سال 1881، هنری به طور هدفمند درگیر هنر شد و مشاوره را از یک نقاش آشنا از رنو رنو دریافت کرد.
به تماشای پیشرفت بخش، اجازه دهید ما فرصتی را با یک فرصت از فرصت برای آموزش بیشتر، و یک مرد جوان، پس از بازیابی که معلول شد، به پاریس به نقاش محبوب لئون بوننا فرستاده شد.
هنری با آشنا شدن با کلاسیک گرایی آشنا شد و در مونتمترا مستقر شد و آموزش خود را در کارگاه کارگاه فرنان ادامه داد. و آنجا بود که او دوستی با چنین هنرمندان برجسته را به عنوان امیل برنارد و وینسنت ون گوگ، دوستی آورد و در شرکت خود از طریق خیابان های زیبا در جستجوی الهام و طبیعت سرگردان شد. هنگامی که دوستان یک جلسه استانی جوان را با یک فاحشه انجام دادند، به دلیل اینکه تصویر موضوعی نوشته شده بود، ژانر بیشتر متعلق به اکثریت کار بالغ و با استعداد خود را تعیین کرد.
ایجاد
تصاویری که به طور مداوم در مقابل چشم ها در Kabare چشمک می زند "مولین روژ" به طور بی نهایت توسط هنری مجذوب شده بود، و علاوه بر پوسترهایی که اجرای برنامه های آینده را تبلیغ می کردند، او نوشت که چگونه پرتره های خواننده ایت هیببر و رقصنده ها لا گولو (لوئیس وبر) و zhanna avril. کار "رقص در مولین Ruzh" به نظر می رسد به خبرنگاران جذاب، به رغم این واقعیت است که تنها قطعات بریده شده از کمبود فضا به بیننده آمده است.
در سال 1895، با ایجاد آخرین تصویر، عظمت Kabare، هنری به ولسوالی های مرکزی پاریس نقل مکان کرد و در یک چهارم سکونت کرد و در یک چهارم، خانه های عمومی و روسپیان را به دست آورد. De Toulouse-Lotrek، زمان زیادی را در جامعه خود انجام می دهد، پرتره های "یک" و "زن با چتر"، و همچنین نقاشی های باقی مانده از سری، منعکس کننده کاهش درونی، ناامیدی و درد است.
هنرمند، پس از شبیه ساز، تبدیل به "نابغه ناهموار و تغییر شکل"، هنرمند، پس از شبیه ساز، به پرتگاه رفت و کار اوج های ناراحت کننده را ترجیح داد، جایی که الکل بیشتر و بیشتر مصرف کرد. تعداد نقاشی های نوشته شده در این زمان به شدت کاهش یافت.
هنری شروع به حملات افسردگی و بی معنی پارانوئید کرد. مادر، آپارتمان را در نزدیکی مسکن هنرمند حذف کرد، نگران مستی و تجاوز نسبت به دیگران بود. و در سال 1899، هنری یک دوره توانبخشی را در یک بیمارستان تخصصی گذراند، با نوشتن مجموعه ای از نقاشی های سیرک و کار برجسته "رقص کابل" تکمیل شد.
در نتیجه، پزشکان هنرمند را از بیمارستان آزاد کردند، اما نمی توانستند آن را بازگردانند. پس از چند هفته از استراحت د تولوز، لوترک قدیمی را گرفت، رفتار کمترین طبقه را کپی کرد و هفته را در شرکت روسپیان صرف کرد. تقریبا از بین بردن تصاویر، او رویکرد مرگ را احساس کرد و این دولت محکوم شده در آخرین کار خود منعکس شده بود، که از طریق خلق و خوی ملالکولی، اسمیر های غیرقابل انطباق و زلزله رنگی متمایز شد.
زندگی شخصی
به دلیل آسیب فیزیکی، هنرمند قادر به تجهیز یک زندگی شخصی نبود تا روزهای آخر به طور عمیق ناراضی و مرد تنهایی باقی بماند. داشتن همسر و نه بچه ها، هنری روزها را در شرکت نقاشی ها و شبها برگزار کرد - در فاحشهخانه ها و تخت های روسپی.
در سال های اخیر، د تولوز لوبرک به دنبال جامعه نزدیک بود و اغلب به املاک مادر رسید، اما تجاوز ناشی از مصرف بیش از حد الکل توسط توسعه این روابط مانع شد و به اعضای خانواده خانواده در یک هنرمند اختصاص داده شد .
مرگ
در اوایل سال 1901، د تولوز - لوترک همچنان به رنگ آمیزی و نقاشی از مردم اطراف او ادامه داد. در همان زمان، تحت نظارت نسبی از میدان VIO، او نقاشی های قبلا ایجاد شده را امضا کرد و تا آنجا که ممکن بود، سفارش خود را در کارگاه خود به ارمغان آورد.داشتن درد فیزیکی با تجربه، هنرمند می تواند به سختی می تواند در اطراف بوم با یک قلم مو رانندگی کند، و تابستان شرایط بدتر شده است که به سختی در اطراف اتاق حرکت می کند و اغلب اوقات در رختخواب باقی مانده است.
پس از سکته مغزی، که در پایان اوت 1901 اتفاق افتاد، هنری در پایین بدن فلج شد و مادر او را به جنوب فرانسه برد، جایی که او در 9 سپتامبر در آگاهی کامل فوت کرد، بدون اینکه 2 ماه به 37 سالگی برسد سال ها.
خویشاوندان سعی نکردند علت واقعی مرگ هنرمند را تبلیغ کنند، بلکه در یک ناظم روزنامه نگاری، روزنامه نگاران این راز را مخفی کردند و گفتند که د تولوز لوبرک قربانی سیفلیس و الکل شد.
نقاشی
- 1883 - "پرتره مادر در باغ"
- 1883 - "خود پرتره در مقابل آینه"
- 1885 - "Gladiller"
- 1885 - "Portrait of Suzanne Valadon"
- 1887 - "پرتره وینسنت ون گوگ"
- 1888 - "اموال"
- 1888 - "سوار در سیرک فرناندو"
- 1890 - "رقص در مولن روژ"
- 1893 - "دو دختر در رختخواب"
- 1894 - "سالن در خیابان مولین"
- 1895 - "پرتره اسکار وایلد"
- 1896 - "زن پشت توالت"
- 1899 - "رقص کابل"