Βιογραφία
Ο Gabdulla Tukai είναι ο Τάταρος ποιητής και η πεζογραφία, ο λογοτεχνικός κριτικός και μεταφραστής. Ο ιδρυτής της ποιητικής παράδοσης του έθνους, συνέβαλε στην ανάπτυξη της γλώσσας τατ. Πολλοί συγγραφείς έγιναν οπαδοί του συγγραφέα.
Ο Gabdulla Tukai γεννήθηκε στο χωριό Kushlavych στις 26 Απριλίου 1886. Ο πατέρας του πέθανε όταν το αγόρι ήταν ένα μωρό, και μια μητέρα πέθανε μετά από 4 χρόνια, αφήνοντας ένα παιδί με ένα στρογγυλό ορφανό. Ο Stephift δεν αναλάμβανε τις ευθύνες για την ανατροφή της Γκαμπανδίας και τον έδωσε στα χέρια του παππού, Mulle Zinnatulle. Η ζωή του αγοριού δεν ήταν εύκολη. Εκείνοι τις μέρες, όλα ήταν δύσκολο για όλους τους ανθρώπους, οπότε ένα επιπλέον άτομο στο σπίτι σήμαινε απρόβλεπτα και ανεπιθύμητα έξοδα.
Ο παππούς βρήκε μια καλή λύση στέλνοντας τον εγγονό στο Καζάν στην οικογένεια υποδοχής. Το αγόρι αποδεκτό με ζεστασιά και καλοσύνη. Αλλά μετά από 2 χρόνια, οι ονόμαστοι γονείς αρρωσταίνουν και έστειλαν τον Γκαμπντουλό Evoy. Κανείς δεν περίμενε το σπίτι του. Ο παππούς άρχισε να ψάχνει για το καταφύγιο ενός παιδιού.
Μόνιμη μετακίνηση, φτώχεια, καμία προσοχή και περίθαλψη επηρέασε την κοσμοθεωρία του Tuquet, η οποία εξαντλήθηκε και οδυνηρή. Αποφάσισε να του δώσει τον αγροτικό SAGDI, ο οποίος ζούσε στο χωριό Kyrlay. Ήταν επίσης φτωχός, αλλά το επιπλέον χέρι στο χωριό ήταν πάντα στο μέρος. Από τη σκληρή φυσική εργασία εδώ δεν ήταν να ξεφύγουν από κανέναν, και στην παιδική ηλικία υπήρχαν πολλά για δουλειά.
Το 1895 ο Gabdulla Tukai έσκυψε στη θεία στο Uralsk. Βρήκε καταφύγιο στο σπίτι του εμπόρου Usmanova. Ο νεαρός άρχισε να μαθαίνει να επισκέπτεται το μουσουλμανικό σχολείο. Άρχισε να μαθαίνει ρωσικά και να αποδείξει τις ικανότητες σε διαφορετικές κατευθύνσεις. Το περιβάλλον έδωσε προσοχή στο ταλέντο του.
Σε 19 χρόνια, η Tukai έκανε τις πρώτες μεταφράσεις στα ρωσικά. Τα έργα των οποίων εργάστηκαν ήταν ο βασιλιά Ιβάν Κρύλοφ. Η ποίηση έφερε τον νεαρό άνδρα που άρχισε να μεταφράζει τα έργα των ρωσικών συγγραφέων στη γλώσσα ταταρτα, εισάγοντας το κοινό με τα ταλέντα των μεγάλων ποιητών και συγγραφέων.
Το 1904, το έργο του Gabdullah εκτυπώθηκε στο περιοδικό "Νέος αιώνας". Αρχικά, ο Tukai φαντάστηκε τις αραβικές-περσικές παραδόσεις στην ποίηση, αλλά η ρωσική λογοτεχνία έφερε νέα χαρακτηριστικά με τον τρόπο του. Τα γραπτά του Alexander Pushkin και του Mikhail Lermontov έκαναν μια μεγάλη εντύπωση στον μεταφραστή και ενέπνευσε ποιητική δημιουργικότητα. Παρά τη δύσκολη παιδική ηλικία, ο Gabdulla Tukai θεωρούσε τον εαυτό του ευτυχισμένο και στα έργα του έβαλε τα πιο θετικά και αισθησιακά κίνητρα.
Ποίηση και κοινωνικές δραστηριότητες
Η επανάσταση και η περίοδος αντίδρασης, η οποία ξεκίνησε το 1905, πρόσθεσε νέες σημειώσεις στα έργα του ποιητή. Έγινε φωνή της δημοκρατίας, αντίθεσης της εξουσίας και του καπιταλισμού. Η καταπίεση των φυσικών ταταρικών ανθρώπων, ο συγγραφέας που περιγράφεται σε έργα, τα οποία δημοσιεύθηκαν σε περιοδικά. Έγραψε ποιήματα για την επανάσταση και τα αιχμηρά φυλλάδια στη γλώσσα ταταρ.
Εργάζοντας τον διορθωτικό και ένα σύνολο κείμενων, σταδιακά Tukai έγιναν υπάλληλος των εκδότη. Αποφάσισε να προχωρήσει από λέξεις στην περίπτωση, προωθώντας την επανάσταση και συμμετείχε σε διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες. Το 1907, ο Gabdulla άφησε το μουσουλμανικό σχολείο και έγινε ένα πλήρες ρεκόρ της επανάστασης. Τα έργα του κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ήταν στη μάζα των κλήσεων για την αφύπνιση του πνεύματος μάχης. Ο συγγραφέας προσέφερε συμπολίτες για να ανταγωνιστούν για την τιμή της μητρικής γης και των δημοκρατικών συμβάσεων σε τέτοια γραπτά, όπως "δεν αφήνουμε!".
Ο Gabdulle αποδείχθηκε δύσκολο να συνειδητοποιήσει τους λόγους για τους οποίους οι επαναστάτες νίκησαν. Ήταν σύγχυση, ένα κύμα απαισιισμού, ο οποίος κατέλαβε τον ποιητή, ήταν ορατό στο έργο του. Ο Tukai επέστρεψε στην Καζάν, βλέποντας τον προορισμό του στην ενίσχυση της λογοτεχνίας στην πατρίδα του.
Ο συγγραφέας έφερε εξοικειωθεί με προοδευτικούς νέους και άρχισε να δοκιμάζει τον εαυτό του σε σάτιρα. Για το έτος διαμονής στην Καζάν, έγραψε πολλά δοκίμια, ποιήματα και δημοσιογραφικά έργα, τα κύρια θέματα των οποίων ήταν άγχος για τους ανθρώπους, την αισιοδοξία και την πίστη στη δικαιοσύνη, την εξαίρεση της τιμής και της αξιοπρέπειας. Ο συγγραφέας δημοσιεύθηκε στα περιοδικά "Zarnitsa" και "Lightning". Γίνοντας έμπειρο συγγραφέα, ο Tukai κυκλοφόρησε έναν κύκλο έργων, μεταξύ των οποίων ήταν η "ελαφριά μνήμη του Husaina" αφιερωμένη στον στενό φίλο του.
Ο συγγραφέας δεν διστάζει να εκφράσει τις σκέψεις και τα συναισθήματα σε χαρτί, μοιράζοντάς τους με τον αναγνώστη. Τα έργα του "Gnet" και "Επιστροφή στην Καζάν" που σχετίζονται με αυτή την περίοδο δημιουργικότητας, καθιστούν σαφές ότι ο συγγραφέας δεν είναι πλέον στον κόσμο των ψευδαισθήσεων, αλλά εκτιμάται αντικειμενικά τις σκληρές οικιακές πραγματικότητες. Ήταν σε ζήτηση στο επάγγελμα και μεταξύ της δημιουργικής νοημοσύνης. Τα έργα που δημιουργήθηκαν το 1911-1912 γράφτηκαν υπό την επίδραση των νοσταλγικών σκέψεων σχετικά με την πατρίδα τους και τον πατριωτισμό τους.
Ο Tukai έκανε ταξίδια κατά μήκος του Βόλγα. Επισκέφτηκε τον Αστραχάν, όπου συναντήθηκε με τους τοπικούς ακτιβιστές. Την άνοιξη του 1912, ο ποιητής πέρασε το UFA στην Αγία Πετρούπολη, όπου οι επαναστατικές ιδέες και η προηγμένη νοημοσύνη συμπυκνώθηκαν από το χρόνο. Η εντύπωση του ταξιδιού ενοποιήθηκε με τον ποιητή Nariman Narimanov, τον επαναστατικό Mullanur Vakhitov και τον συγγραφέα Magitur Gafuri.
Τα προβλήματα υγείας, ήδη κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ενημερώστε τους για τον εαυτό τους, δεν σταμάτησαν τον ποιητή. Από την Αγία Πετρούπολη, οδήγησε σε Τρότσικ, και από εκεί συνέχισε το δρόμο προς το στέπα του Καζακστάν, ελπίζοντας για θαυματουργή θεραπεία με την Κουίσμα. Επιστρέφοντας στο Καζάν, ο Γκαμπάντης Τουκάι συνειδητοποίησε ότι η αρχική φιλανθρωπία δεν υποχώρησε. Υψηλό φορτίο και κακές συνθήκες που προκαλούν την κατάσταση. Αλλά η μαχητική στάση δεν εξαφανίστηκε από τις σελίδες των έργων της.
Προσωπική ζωή
Σύμφωνα με τα απομνημονεύματα των σύγχρονων, η Gabdulla Tukai αναμένει κορίτσια, αμηχανία από τη δική του εμφάνιση. Τυχερός και χαμηλός, με κοιλιά στο μάτι, το οποίο αναγκάστηκε να φορέσει σκοτεινά γυαλιά, δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να του αρέσει κάποιος. Ο ποιητής δεν άκουσε ένα mod, επειδή δεν επέτρεπε τη χρηματοδότηση και δεν υπήρχε κανένα ενδιαφέρον για αυτό. Τα χρήματα στην τσέπη του εμφανίστηκαν περιοδικά, επειδή οι δημοσιεύσεις έφεραν τα τέλη, αλλά η Tukai δεν πεθάνει για να σώσει: διανεμήθηκε σε χρέη χωρίς επιστροφή, διοργανώθηκαν φιλικές βραδιές, βοήθησαν τους γνωστούς.
Τα κορίτσια και η υπόθεση παρείχαν σημάδια του Gabdulla, περιμένοντας το συντακτικό γραφείο και ο ποιητής απέφυγε τυχόν συναντήσεις. Ο Zutan Mavyudova, μια εμπορική κόρη, ονειρευόταν επίσης την γνωριμία με ένα snap. Ζήτησε για βοήθεια σε συγγενείς. Η Fatih Amirkhan παρουσίασε ένα κορίτσι στον ποιητή όταν έπαιξε με συναδέλφους στους χάρτες του εκδότη. Η πρώτη συνάντηση ήταν βραχυπρόθεσμα: η Tukai δεν έδειξε ενδιαφέρον και το gotten retraced. Οι συνολικοί νέοι είδαν 5 φορές.
Η δεύτερη συνάντηση έλαβε χώρα τυχαία: η Tukai παρατήρησε το κορίτσι από το παράθυρο του τραμ και την ικανοποίησε. Για τρίτη φορά, η πρωτοβουλία έδειξε το Zaitan. Η επικοινωνία τους διήρκεσε λίγο περισσότερο. Ο Tukai κοίταξε, θα φύγει συνεχώς, και η ερωτευμένη με τον γείτονα τον κράτησε κάτω από οποιοδήποτε πρόσχημα. Η τέταρτη χρονολόγηση έδωσε την ευκαιρία να αισθανθούν ελεύθερες.
Πέρασαν το χρόνο μετά το λογοτεχνικό βράδυ, περπατώντας στο δρόμο. Για την πέμπτη φορά, οι νέοι συναντήθηκαν στο συντακτικό γραφείο. Ο Ζουτάν πήγε από τον Καζάν στη Χιστοπόπολη και πήγε να πει αντίο. Ο Γκαμπάντης υποσχέθηκε να έρθει στην προβλήτα για να πει αντίο και δεν έφτασε.
5 χρόνια αργότερα, όταν ο Tukay βρισκόταν στο θάνατό της, ο Ζουτάν ήρθε να τον επισκεφθεί στο νοσοκομείο. Περίμενε άδεια να εισέλθει στον θάλαμο, αλλά η Gabdulla το απαγόρευσε. Αργότερα, το κορίτσι παντρεύτηκε έναν υπάλληλο εκκλησίας, ο γιος και η εγγονή της έγινε ποιητές. Πριν από το θάνατο, η γυναίκα ζήτησε να την θάψει όσο το δυνατόν πιο κοντά στον τάφο του Tuka. Στην ταφόρισή του, οι γραμμές ήταν σκαλισμένες από ένα ποίημα αφιερωμένο στον αγαπημένο.
Προσωπική ζωή gabdullah tuka δεν λειτούργησε. Δεν είχε γυναίκα και παιδιά. Μέχρι το θάνατο του θανάτου στην καρδιά του, τα συναισθήματα αυξήθηκαν προς το Zaitun.
Θάνατος
Η βιογραφία του Poet Tatar είναι σύντομη. Πέθανε στην ηλικία των 26ης Απριλίου 1913. Η αιτία του θανάτου έγινε φιλανθρωπία, περίπλοκο από την πείνα. Εργασία στο σκονισμένο εκτύπωμα το 1912 επιδεινώθηκε η ασθένεια. Ο θάνατος του Gabdulla Tuquet έχει γίνει απώλεια για τη λογοτεχνία και την τέχνη.
Τώρα το ενδιαφέρον για το έργο του ποιητή, ο δημοσιογράφος και ο μεταφραστής υποστηρίζεται σε κατάσταση κρατικού επιπέδου. Στη μνήμη του Gabdulle Tuka, ένα λογοτεχνικό μουσείο άνοιξε στο Καζάν. Στην πλατεία στην οδό Πούσκιν, το όνομά του από την τιμή του, υπάρχει ένα μνημείο για τον συγγραφέα και οι φωτογραφίες του είναι διακοσμημένες με εγχειρίδια στη λογοτεχνία. Ο επίσημος ιστότοπος είναι αφιερωμένος στο πρόσωπό του, το οποίο περιγράφει τη βιογραφία του Tuka και είναι παραδείγματα έργων.
Βιβλιογραφία
- 1905 - "στην ελευθερία"
- 1906 - "Παράσιτα"
- 1906 - "Κρατική Δούμα"
- 1907 - "Τι λέει ο Shakdras"
- 1907 - "Δεν θα φύγει!"
- 1907 - "Shuraile"
- 1908 - "Εθνικιστές"
- 1908 - "Sennaya Bazaar ή New Kisekbash"
- 1911 - "Gnet"
- 1911 - "Dacha"
- 1912 - "Tatar Youth"
- 1913 - "Ελπίδα των ανθρώπων ..."