У 1982 году скончылася стварэнне кінакарціны «Пакроўскія вароты», знятай рэжысёрам Міхаілам Казаковым па аднайменнай п'есе Леаніда Зорына. Фільм, які працяглы час не дапускалі да эфіру, упершыню паказалі толькі 11 лютага 1983 года, і ён адразу спадабаўся гледачам: героі, сыграныя выдатнымі акцёрамі, прыйшліся па душы простым людзям. Цікава ўспомніць пра тое, як праходзіла праца над кінастужкай, якія кур'ёзы і ляпы суправаджалі яе стварэнне.
мастацтва патрабуе
З фільмам «Пакроўскія вароты» звязаныя разнастайныя пацешныя эпізоды. Так, каб стварыць непаўторную атмасферу маскоўскага панадворка, дзе Сава Ігнатавіч, роля якога ў карціне выканаў Віктар Змагароў, гуляе ў даміно, рэквізітарам прыйшлося пайсці на злачынства. Пад покрывам ночы члены здымачнай каманды «ўвялі» з іншага двара які спадабаўся ім гіпсавага піянера - патрабаванне рэжысёра да рэквізітарам надаць месца здымак непаўторны каларыт выконвалася ўсімі даступнымі спосабамі.
тройчы Дзяржынскі
Даваць дазвол на здымкі карціны працяглы час не хацелі - кіраўніцтва творчага аб'яднання «Экран» ўгледзела ў сцэнары ноткі настальгіі па перыядзе «хрушчоўскай адлігі». Гэта было непажадана ў пачатку 80-х. Каб даказаць сваю «ідэалагічную чысціню» і атрымаць «дабро» на карціну, Міхаілам Казаковым прыйшлося 3 разы згуляць Дзяржынскага: у серыяле «Дзяржаўная граніца», і шматсерыйных фільмах «Сіндыкат-2» і "20 снежня».
Замест Чыстых сажалак
Паводле сцэнару, эпізод, у якім героі камедыі адпачываюць на катку, адбываецца на Чыстых сажалках. Аднак здымаць гэтыя кадры давялося ў іншым месцы - на Патрыярхавых. Справа ў тым, што ў пачатку 80-х заліваць на зіму каток у раёне Чыстых сажалак ужо перасталі. Вось і давялося здымачнай групе шукаць прыдатную натуру па іншым адрасе.
ляпы
Не абышлося ў «Пакроўскіх варотах» і без ляпаў, якія, зрэшты, зусім не псуюць ўражанне ад фільма.
Дзеянне кінастужкі адбываецца ў 50-х гадах, але перыядычна ў кадр трапляюць аўтамабілі, відавочна не прыдатныя для той эпохі. А на куртачцы аднаго з людзей, якія гулялі дзяцей выразна бачная эмблема «Алімпіяды-80».
Таксама ў фільме адбываецца раптоўная архітэктурная трансфармацыя. Косцік (Алег Меньшыкаў) з матацыклістам заязджаюць у арку, якая мае квадратную форму, а з'яўляюцца з процілеглага боку ўжо з аркі скляпеністая.
Нядобрае робіцца ў кадры і з гальштукамі. У Хобатава, якога ў фільме сыграў Анатоль Равикович, гэты прадмет гардэроба раптам мяняе колер да заканчэння вечарынкі. А ў Косціка гальштук раптам з'яўляецца замест шаліка у сцэне спаткання.
У эпізодзе скачка на матацыкле з Вараб'ёвых гор на асфальце прыкметныя сляды пакрышак, тыя, што засталіся ад папярэдніх дубляў. Ды і сам матацыкл з звычайнага раптам ператвараецца ў спартовы.
Сустракаюцца ў кінастужцы і іншыя ляпы, аднак яны толькі надаюць фільму «Пакроўскія вароты» пэўны зачараванне. І не перашкаджаюць гледачам любіць карціну ўжо больш трох дзесяцігоддзяў - яна даўно разышлася на цытаты, а фота з героямі прымушаюць настальгічна ўсміхацца усіх, якія глядзелі гэты фільм.