Гісторыя персанажа
Хары холе - персанаж раманаў Ю Несбё, які працуе ў крымінальнай паліцыі. Серыя раманаў пра яго зрабіла нарвежскага пісьменніка самым прадаваным аўтарам дэтэктываў у свеце. Па словах Несбё, хоць яго герой займае ганаровае месца сярод вядомых літаратурных следчых нароўні з Шэрлакам Холмсам, Эркюль Пуаро і Томасам Линли, серыя раманаў пра яго спадчыну ня столькі Конан Дойлю, колькі «Фантамас».Гісторыя стварэння персанажа
Прозвішча героя ўзыходзіць да назвы нарвежскага горада і чытаецца ў два склада як hoh-leh, што азначае «круглы пагорак». У кнізе згадваецца, што аўстралійскія калегі клічуць дэтэктыва Гары Кэрліс. Па словах пісьменніка, на стварэнне героя яго натхнілі гісторыі пра Бэтмэна. Акрамя таго, строгім паліцыянтам па прозвішчы Холе яго палохала ў дзяцінстве бабуля.
Біяграфія Хары Холе
Аб ранняй біяграфіі Хары вядома няшмат. У раманах згадваецца дата яго нараджэння - 1965 год. Шпік скончыў паліцэйскую акадэмію, дзе паказаў даволі сярэднія поспехі, пасля чаго прайшоў курс расследавання сэрыйных забойстваў на Чыкага. Знешнасць героя супярэчлівая, як і яго асоба: Хары - высокі бландзін з рэзкімі рысамі асобы, якога наўрад ці можна лічыць прыгажуном, аднак пры гэтым ён нязменна прыцягвае ўвагу жанчын.Пісьменнік Ю Несбё, будучы салістам рок-гурта, надзяліў Холе сваімі музычнымі прыхільнасцямі. Дэтэктыў любіць сумны свінг 50-х гадоў, а таксама класічную рок-музыку накшталт The White Stripes.
З бацькоў у Холе ёсць толькі бацька Улав, з якім яны не ладзяць. Маці Хары памерла, калі яму было 20. У шпіка ёсць сястрычка СЕС, якая пакутуе на сіндром Даўна, якая пры гэтым умудраецца весці адносна самастойнае жыццё.
Дзяцей у Холе няма, але ён бацькоўску апекуе сына сваёй даўняй сяброўкі Алега, па меры сіл вырашаючы яго праблемы, у тым ліку і з наркотыкамі. Як гэта звычайна бывае ў крымінальных раманах, яго блізкія часта становяцца закладнікамі прафесіі Хары, а яго далікатныя пачуцці да іх мішэнню для злачынцаў.
Пры ўсёй сваёй інтэлектуальнасці Холе хутчэй антыгерой, чым герой. Ён бунтар, упрямец, пакутуе нервовым засмучэннем і выбліскамі гневу, а таксама цяжкіх алкагалізмам. Здаецца, ён адстаўляе ўбок чарговую бутэльку з чымсьці гарачыльных толькі для таго, каб злавіць чарговага злачынца, а пасля завяршэння справы неадкладна налівае сабе наступную порцыю. Шкодныя звычкі пакідаюць на ім свой след - у рамане згадваецца, што з-за злоўжыванні алкаголем у Холе чырвоны нос, рэзка вылучаецца на фоне бледнай скуры. Па ходзе апавядання герой абзаводзіцца яшчэ і шнарамі на шыі, бровы і шчоках.
Адзіным верным сябрам Хары называе віскі «Джым Бім». Ён рэгулярна заходзіць у любімы бар «Шродэр», дзе разблытвае крымінальныя схемы за чарговым куфлем, не выпускаючы з рук запаленай цыгарэты.
Хары ўмела ловіць маньякаў, таму што сам не чужы маніякальным памкненням, галоўнае з якіх - перамагчы як мага хутчэй і любым коштам. Холе не прывык думаць аб цане сваіх учынкаў, і за плячыма ў яго шматлікія няшчасці і смерці, да якіх ён датычны ўскосна і напрамую. Па цытатах з рамана можна зразумець, што ён выдатна разумее чалавечую прыроду і псіхалогію злачынцаў. Для расследавання спраў Холе не задумваючыся звяртаецца да брудных метадаў, за што яго папракаюць калегі-паліцэйскія.
У рамане «Смага» Хары нарэшце остепеняется: апісаны яго шматгадовая «завязка», шчаслівая жаніцьба на даўняй сяброўцы Ракель, ціхія радасці хатняга жыцця, мірная праца выкладчыкам. Але імкненне шукаць злачынцаў у Холе падобна на інстынкт паляўнічага сабакі, які можна прыглушыць на час, але не назаўсёды. Не ў сілах выстаяць перад чарговым паядынкам з маньякам, дэтэктыў зноў ўвязваецца ў старую гульню.
Хары Холе ў кнігах і фільмах
Цыкл раманаў пра Холе складаецца з 12 кніг, апошняя з якіх выйшла ў 2019 годзе. Яны напісаныя паслядоўна, з захаваннем храналогіі падзей. Шматслойныя і вострасюжэтныя апавяданні пра дэтэктыве-алкаголікаў сталі папулярныя ў чытачоў па ўсім свеце, але ў апошніх інтэрв'ю Несбё згадаў, што стаміўся ад персанажа і збіраецца пазбавіцца ад яго. Якую менавіта смерць ён падрыхтаваў для Холе, пакуль невядома.
У 2017 годзе выйшаў фільм Томаса Альфрэдсан «Снегавік», у аснову якога лёг сюжэт аднайменнай кнігі. Галоўны герой, сыграны Майклам Фассбендер, вонкава мала адпавядае кніжнаму апісанню. Рэжысёр нават не прымусіў акцёра змяніць колер валасоў. Акрамя таго, у карціну дадалі новы сюжэтны паварот: па ходу падзей высвятляецца, што Алег - ня прыёмны, а родны сын героя.
Фільм атрымаў даволі нізкія ацэнкі гледачоў і крытыкаў. Па агульным меркаванні, рэжысёру не атрымалася адаптаваць заблытаную сюжэтную лінію рамана для кіно, з-за чаго экранізацыя атрымалася скамечанай і невыразнай. Альфрэдсан пазней растлумачыў творчую няўдачу недахопам часу для здымак.
цытаты
Я люблю людзей. Я проста не люблю быць з імі вместе.Лучшее хлусня на дзевяноста адсоткаў складаецца з правды.Мы людзі, калі грэшым. Але мы багі, калі прощаем.Ведь гэта нармальна - баяцца чагосьці невядомага. А хто не баіцца - склейвае ласты раней, чым трэба.фільмаграфія
- 2017 - «Снегавік»
бібліяграфія
- 1997 - «Палёт лятучай мышы»
- 1998 года - «Тараканы»
- 2000 - «Красношейка»
- 2002 - «Багіня помсты»
- 2003 - «Пентаграма»
- 2005 - «Збаўца»
- 2007 - «Снегавік»
- 2009 г. - «Леапард»
- 2011 - «Прывід»
- 2013 - «Паліцыя»
- 2017 - «Смага»
- 2019 - «Нож»