біяграфія
Канстанцін Балакіраў не адразу прыйшоў у акцёрскую прафесію, а затым абгрунтаваўся там трывала і па сутнасці: яго фільмаграфія налічвае дзесяткі работ. Артыст пачынаў кар'еру супрацоўніцтвам з Аляксея Балабанава, а ў 2019-м працаваў з маладым незалежным рэжысёрам Кантемиром Балаговым, што кажа пра запатрабаванасць акцёра ў сур'ёзным кіно на працягу многіх гадоў.Дзяцінства і юнацтва
Балакіраў - карэнны масквіч, ён нарадзіўся ў 1980 годзе ў сям'і інжынераў. У Канстанціна ёсць сястра, якая пайшла па слядах бацькоў, і ён сам меў намер зрабіць тое ж, ды ў выніку згарнуў на акцёрскую сцежку. Вакацыі Косця традыцыйна праводзіў у вёсцы на Волзе, дзе ныраў, рыбачыў, касіў сена і аддаваўся гадовым забавам.
Хлопчык захапляўся чытаннем, праглынаючы прыгодніцкія раманы, і любіў глядзець ваеннае і гістарычнае савецкае кіно. Бравыя бітвы дзіця пераносіў на поле для гульняў, дзе пры дапамозе пластмасавых салдацікаў ладзіў гістарычныя бітвы. Ён самазабыўна маляваў карты і планы, натхняючы вобразамі герояў мінулага, сярод якіх асабліва прывабным здаваўся Напалеон.
Нядзіўна, што да канца 9-га класа хлопец вырашыў паступаць у Сувораўскае вучылішча, чаму рэзка запрацівіўся бацька, якому ўдалося астудзіць ваяўнічы запал сына. У выніку, скончыўшы школу ў 1997-м, юнак стаў студэнтам МАМІ, але пратрымаўся толькі паўтара года, так і не разглядзеўшы ў душы паклікання стаць інжынерам. Тэатральная студыя прыцягвала маладога чалавека куды мацней, так што ён стаў марыць пра кар'еру акцёра. Але дзёрзкія жадання спатыкнуліся аб самую празаічную прычыну: хлопца забралі ў войска.
Тут, у войсках ВДВ, сталі явай дзіцячыя мары пра ваенныя подзвігі: Канстанцін служыў у Чачні ў гарачую пару ваенных дзеянняў і прывёз са службы медаль "За адвагу". Вярнуўшыся дадому, Балакіраў паспрабаваў паступіць на акцёрскі і не змог, а таму пайшоў працаваць у кнігарню, дзе пакідаў амаль увесь заробак, купляючы новыя і новыя кніжкі.
У выніку Косця змог прабіцца ў тэатральны інстытут ім. Барыса Шчукіна, які скончыў у 2006 годзе з чырвоным дыпломам, навучаючыся на курсе Юрыя Шлыкава.
Асабістае жыццё
Акцёр трохі гаворыць пра асабістае жыццё, вядома, што яго жонка - сцэнарыст, якая паралельна асвойвае "прафесію" мамы. Канстанцін не вядзе рахунак на "Инстаграме", а вось у "Укантакце" і ў "Фэйсбуку" з'яўляецца рэгулярна. Тут ён інфармуе пра цікавыя культурныя падзеі, размяшчае надзённыя пасты на палітычныя і грамадскія тэмы. У верасні 2019 года Балакіраў выйшаў на вуліцу з плакатам ў падтрымку Паўла Усцінава, пра што сведчыць фота ў сацсетцы.фільмы
Акцёрская біяграфія Канстанціна пачалася з сур'ёзнай працы - у 2007 годзе той выканаў ролю Колі Горбунова ў фільме Аляксея Балабанава "Груз 200". Да гэтага артыст з'яўляўся толькі на сцэне тэатра і ў кароткаметражкі. Затым рушылі ўслед стужкі "Ліквідацыя", "Ніхто, акрамя нас ...", "Ісаеў", дзе героі Балакірава таксама прымяралі ваенную форму. На гэтым фоне яркім жыццярадасным плямай вылучаецца мюзікл "Стылягі", у якім акцёр сыграў дрын.
Канстанцін рэдка з'яўляецца на першых ролях, але яго вобразы атрымліваюцца пераканаўчымі і западаюць гледачу ў душу. Таму здымаецца артыст шмат, ня грэбуючы забаўляльнымі жанрамі, але аддаючы перавагу сур'ёзнае, глыбокае кіно. Такой працай стала "Тэрыторыя" - стужка пра подзвіг савецкіх золаташукальнікаў, якая выйшла на экраны ў 2014 годзе. Тут Балакіравай дастаўся персанаж Кефіра Гиголова. Удзельнічаў Канстанцін і ў такіх папулярных серыялах, як "Попел", "Інтэрны", "Каменская" і "Марпехі".
Канстанцін Балакіраў зараз
Цяпер Кастусь працягвае здымацца ў кіно і серыялах. У 2019-м артыст задзейнічаны ў некалькіх праектах, у тым ліку ў дэтэктыве "Таямніца апошняга раздзела", дзе сыграў ролю Арцёма Васільева. У тым жа годзе выйшаў на экраны аўтарскі фільм Кантемира Балагова "дылды", які стаў удзельнікам Канскага фестывалю. Тут Балакіраў увайшоў у вобраз параненага Сцяпана. Акрамя гэтага, акцёр з'явіўся ў карцінах "Эпідэмія", "Пасяленцы", "Адаптацыя-2".фільмаграфія
- 2007 - «Груз 200»
- 2007 - «Ліквідацыя»
- 2008 - «Стылягі»
- 2009 г. - «Ісаеў»
- 2010 - «Інтэрны»
- 2013 - «Попел»
- 2014 - «Мой любімы тата»
- 2014 - «Тэрыторыя»
- 2015 - «Ціхі Дон»
- 2018 - «Крэпасць Бадабер»
- 2019 - «дылды»