біяграфія
Максім Венгераў - адзін з самых тытулаваных і высокааплатных музыкаў у свеце. Біяграфія двойчы лаўрэата прэміі «Грэмі» абвяргае байкі аб няшчасных лёсах вундэркіндаў.Дзяцінства і юнацтва
Музыка з'явіўся на свет летам 1974 гады ў Чэлябінску, але неўзабаве пасля выпіскі з радзільні маці з Максімам прыехалі да бацькі, які працаваў габаіст ў Новасібірскай дзяржаўнай філармоніі. Мама хлопчыка кіравала музычнай школай і хорам ў дзіцячым доме. Пасля вячэры бацькі гадзінамі рэпетавалі.
Калі ў музычнай сям'і паўстала пытанне пра выбар інструмента сыну, Максім папрасіў купіць яму скрыпку. Бацька неаднаразова браў хлопчыка на свае канцэрты, і дзіця бачыў, што дырыжор паціскае руку скрыпачу, а не габаіст. У 5 гадоў Максім ўпершыню сыграў на скрыпцы на сцэне, а праз 2 гады выканаў канцэрт Фелікса Мендэльсона.
Першым педагогам Венгерова была Галіна Турчанинова. У дзяцінстве Максім часам паведамляў бацьку, што больш не хоча гуляць на скрыпцы. Тады мужчына прыбіраў інструмент на шафу. Неўзабаве хлопчык пачынаў сумаваць па скрыпцы і прасіў бацькоў вярнуць «працяг яго рукі».
Калі Турчанинова з'ехала ў Маскву, Максім спачатку рушыў услед за педагогам і паступіў у Цэнтральную музычную школу, але праз 2 гады вярнуўся ў Новасібірск. Новым настаўнікам юнага скрыпача стаў Захар Брон. У няпоўныя 10 гадоў Венгераў ўзяў першы прыз на конкурсе юных скрыпачоў імя Генрыха Веняўскага.
У 1989 году Максім пайшоў за Захарам Нусимовичем і з'ехаў з СССР. Жыццё за мяжой вундэркінд аплачваў, даючы ўрокі гульні на скрыпцы.
Праз год Венгераў выйграў лонданскі скрыпічны конкурс імя Карла Флэш і атрымаў грамадзянства Ізраіля. У 21 год Максім ганараваўся прэміі Акадэміі Кіджы як выдатны малады выканаўца. Талент Венгерова прызналі скрыпач Яша Хейфец і віяланчэліст Мсціслаў Растраповіч.
Асабістае жыццё
У 37 гадоў Венгераў узяў у жонкі сястру скрыпача Іллі Грингольца - мастацтвазнаўцы Вольгу Грингольц. У мужоў двое дзяцей - дочкі Ліза і Паліна. У інтэрв'ю Максім сцвярджае, што ў роўнай ступені шчаслівы ў асабістым жыцці і на сцэне. Фота Венгерова можна ўбачыць на яго старонцы ў «Инстаграме».Галоўнай сваёй слабасцю музыкант лічыць даверлівасць. У сябрах Максім найбольш шануе сумленнасць. Лепшы адпачынак для Венгерова - час, праведзены з сям'ёй, сумесныя гульні, прагулкі і наведванне музеяў. Габрэй па нацыянальнасці, скрыпач хоча быць пахаваным у Ізраілі.
музыка
Максім Аляксандравіч канцэртуе са скрыпкай, зробленай майстрам Антоніо Страдывары і якая носіць імя «Крэйцер» у гонар вялікага музыкі, які гуляў на ёй. Класікай стала выкананне Венгеровым чаконы Іагана Себасцьяна Баха. Музыкант віртуозна іграе «Тры венгерскіх танца» Ёганэса Брамса і «Чардаш" кампазітара Віторыо Монці. Скрыпічнага гульню Венгерова можна пачуць у фільме Holocaust: A Music Memorial Film.
У 1996 і 2004 гадах Максім атрымліваў прэмію «Грэмі». Першы раз - у намінацыі «Лепшы альбом году», а другі як лепшы інструментальны саліст з аркестрам.
Музыка не баіцца эксперыментаваць. У 2005 годзе Венгераў змяніў любімаму інструменту, саліраваў на альце і электроскрипке на ганноверской прэм'еры твора Viola-Rock-Tango Concerto, напісанага Беньямін Юсуповым па просьбе Венгерова.
У 2008 годзе Максім праінфармаваў аб рашэнні прыпыніць выканальніцкую дзейнасць, каб засяродзіцца на авалоданні дырыжыраваннем. Навіна абрасла чуткамі. Пагаворвалі, што скрыпач расцягнуў плячо, падымаючы штангу.
Зараз Венгераў сумяшчае абедзве іпастасі і тлумачыць, што да дырыжыраванні прыйшоў, таму што любімыя кампазітары Густаў Малер і Антон Брукнер не напісалі скрыпічных канцэртаў. На пытанне, хто ён у большай ступені - скрыпач або дырыжор, Венгераў адказвае, што ў першую чаргу ён музыкант.
Максім Венгераў зараз
Нягледзячы на тое, што Максім у жыве ў Манака, ён нярэдка прыязджае з канцэртамі ў горада былога СССР. Адэсіты запомнілася сумесны выступ Венгерова і Паліны Асяцінскай у 2018 годзе, а ў лютым 2019-га музыка сыграў на скрыпцы ў Мінску. У тым жа 2019-м Максім Аляксандравіч быў госцем праграмы Саці Співакова «Нясумная класіка».Узімку 2020 года музыка выступіў у канцэртнай зале «Зараддзе» разам з дзяржаўным аркестрам Арменіі, а ў пачатку сакавіка правёў сольны канцэрт у «Тинькофф Арэне» ў Санкт-Пецярбургу. У лютым Максім Аляксандравіч даў інтэрв'ю Уладзіміру Познеру, у якім падзяліўся планамі на бліжэйшую будучыню. 12 чэрвеня 2020 года адбудзецца канцэрт Венгерова ў «Альберт Холе», прысвечаны 40-годдзю першага выступа музыкі на сцэне.
Дыскаграфія
- 1989 - «Максім Венгераў»
- 1993 - «Віртуоз Венгераў»
- 1994 - «Бізэ: Кармэн фэнтэзі»
- 1997 - «Дарога, па якой я падарожнічаю»
- 2001 года - «Венгераў і віртуозы»
- 2002 - «Партрэт мастака: Максім Венгераў»
- 2002 - «Максім Венгераў гуляе Баха, Шчадрына, Исаи»
- 2004 г. - «Крайслер, Сарасате, Паганіні, Веняўскага»
- 2013 - «Бах і Бетховен»
- 2019 - «Брама: Чэн, Крайслер, Рахманінаў»