Гісторыя персанажа
Уладзімір Шарапаў - герой савецкага серыяла «Месца сустрэчы змяніць нельга», супрацоўнік Маскоўскага крымінальнага вышуку і бліжэйшы паплечнік Глеба Жеглова. На экране яго вобраз раскрыў акцёр Уладзімір Конкін.Гісторыя стварэння персанажа
У аснову серыяла ляглі падзеі рамана «Эра міласэрнасці». Аўтары, браты Вайнеры, пры стварэнні персанажа натхняліся чынам рэальнага чалавека - маскоўскага міліцыянта Уладзіміра Чванова. Ён праславіўся на ўсю Маскву бясстрашнасцю і ўласным дэтэктыўным метадам, ключавая асаблівасць якога - брацца за расследаванне як мага раней, у ідэале - не больш як праз 4 гадзіны пасля здзяйснення злачынства.
Так фанабэрышся раскрыў дзясяткі гучных рабаванняў і забойстваў, напрыклад, злавіў знакамітага серыйнага забойцу Ионесяна па мянушцы Мосгаза. Згодна з паданнем, ён таксама ўдзельнічаў у расследаванні серыйных забойстваў у Амстэрдаме і паспяхова вылічыў злачынца, прычым ініцыятыва запрасіць маскоўскага міліцыянта зыходзіла асабіста ад каралевы Нідэрландаў.
Біяграфія Уладзіміра Шарапава
Аб даваеннай біяграфіі героя нічога не вядома. У кнізе Уладзімір Іванавіч Шарапаў, як і яго прататып, - былы франтавік, уладальнік дзяржаўных узнагарод. У час вайны ён камандаваў ротай разведкі і перасякаў мяжу 42 разы, кожны раз вяртаючыся з «мовай» або патрабаванымі звесткамі. Пры гэтым літаратурнаму герою ўсяго 22 гады (у фільме 25).Што да асабістага жыцця, то ў «Месцы сустрэчы ...» згадваецца, што Шарапаў нежанаты і бяздзетны. У літаратурным працягу рамана «Гонкі па вертыкалі» у яго, аднак, ёсць жонка Варвара Сінічкін, з якой яны пазнаёміліся адразу пасля вайны. Яна таксама служыць у міліцыі і пасля трагічна гіне. Акрамя таго, у Шарапава ёсць прыёмны сын, а ў серыяле «Следчы Ціханаў» - яшчэ і дачка, якая працягвае справу бацькі.
Вобраз Шарапава, з маральнага пункту гледжання, супрацьпастаўлены яго напарніку Глебу Жеглова, які падтрымлівае пазіцыю «мэта апраўдвае сродкі» і гатовы на ўсё дзеля таго, каб чыніць уласную справядлівасць. Жеглов не любіць прызнаваць памылкі, а Шарапаву, насупраць, не чужая самакрытыка, а таксама жаль і спачуванне. Уладзімір лічыць, што законы ваеннага часу недарэчныя ў мірным жыцці, а захаванне правілаў і прытрымліванне маральным стандартам - абавязак следчага. Ён прыхільнік ідэі гуманізму і прыярытэту закона, папулярнай у той час у ліберальных колах.
Назва рамана - «Эра міласэрнасці» - пазначае пазіцыю Шарапава: вайна ўжо ззаду, і настаў час, калі трэба шанаваць жыццё і самому заставацца чалавекам у любых сітуацыях.
Уладзімір Шарапаў ў кнігах і фільмах
Па ўспамінах Аркадзя Вайнера, кандыдатура Конкін на ролю следчага была ім адвергнутая. Вонкава ён занадта моцна адрозніваўся ад кніжнага апісання: у «Эрэ міласэрнасці» Шарапаў быў магутным мужчынам, уладальнікам незвычайнай фізічнай сілы. Акрамя таго, у кнізе ён апісаны як рослы бландын са кірпаты носам і маленькімі вочкамі, вельмі далёкі ад агульнапрызнаных ідэалаў прыгажосці. Акцёр Уладзімір Конкін у маладосці быў стройным брунетам інтэлігентнага выгляду, аблічча якога не вязаўся з франтавымі подзвігамі і гераічным супрацьстаяннем бандытам пасля вайны.
Тым не менш рашэннем рэжысёра на ролю ўсё роўна зацвердзілі Конкін. Па чутках, справа вырашыла тое, што акцёру заступаўся начальнік Дзяржтэлерадыё Сяргей Лапін. Ёсць і іншая версія: «бледны» напарнік патрэбен быў для таго, каб адцяніць характар галоўнага героя, бліскуча згулянага Уладзімірам Высоцкім. Гэта супярэчыць галоўнай ідэі рамана: у «Эрэ міласэрнасці» сімпатыі аўтараў былі на баку Шарапава, а пасля выхаду кіно адназначным улюбёнцам публікі стаў Жеглов.
Здымкі фільма праходзілі цяжка. Акрамя антыпатыі пісьменнікаў, Конкін давялося выносіць грубасць Высоцкага. Паводле яго слоў, горш, чым ён, ім яшчэ ніхто не звяртаўся: беспрычынныя змены настрою, крыкі і істэрыкі суправаджалі ўсе здымачныя дні. Дайшло да таго, што Конкін спрабаваў збегчы дадому ў Кіеў. Сітуацыю выратаваў акцёр Віктар Паўлаў, які падтрымаў Уладзіміра і ўгаварыў яго датрываць да канца.
У фільме «Візіт да Мінатаўра» персанаж носіць іншае прозвішча - Увараў, аднак, даведаўшыся гісторыю следчага, глядач разумее, што гэта адзін і той жа герой. Асноўныя факты біяграфіі супадаюць: служба ў разведроты, прыход у крымінальны вышук пасля вайны, удзел у знішчэнні «Чорнай кошкі» - знакамітай злачыннай банды, якая дзейнічала ў сталіцы.
Персанаж Шарапава згадваецца ў песні групы «Любэ» «Атас», якая ўвайшла ў аднайменны дэбютны альбом калектыву.
цытаты
Калі закон адзін раз падмяць, потым другі раз, потым ім пачынаць дзіркі ў сьледзтве затыкаць, як нам з табой будзе заўгодна, то гэта ўжо не закон будзе, а кистень.Мне! Ашчадкніжках - мне. Яна мне сэрца сагрэе, калі ў склеп разам полезем.Самое дарагое на свеце - глупства, таму што за яе даражэй за ўсё прыходзіцца плаціць.бібліяграфія
- 1967 - «Гадзіннік для містэра Кэлі»
- 1969 - «Вобмацкам апоўдні»
- 1972 - «Візіт да Мінатаўра»
- 1974 - «Гонкі па вертыкалі»
- 1975 - «Эра міласэрнасці»
- 1978 - «Лекі для Несмеяна»
фільмаграфія
- 1971 - «Я, следчы ...»
- 1978 - «Лекі супраць страху»
- 1979 г. - «Месца сустрэчы змяніць нельга»
- 1983 - «Гонкі па вертыкалі»
- 1987 - «Візіт да Мінатаўра»
- 2016 - «Следчы Ціханаў»