Гледачы прывыклі, што фільмы, нават валодаючы закручаным сюжэтам, у выніку расстаўляюць усе кропкі над i. Аднак здараецца і такое, што пасля прагляду застаецца маса пытанняў, якія датычацца як зместу карціны, так і мэты, якую ставіў перад сабой рэжысёр пры стварэнні чарговага кінашэдэўраў. Аб фільмах, якія можна назваць самымі загадкавымі ў гісторыі кінематографа, раскажа рэдакцыя 24СМИ.
«Галавакружэнне» (ЗША, 1958)
Дэтэктыў Джон Фергюсон (Джэймс Сцюарт) вымушаны пакінуць паліцэйскую працу з-за якая з'явілася пасля смерці калегі боязі вышыні. Аднак просьба старога знаёмага Гэвина Элстера (Том Хелмор) прымушае героя вярнуцца да звыклай дзейнасці ў прыватным парадку, адначасна сутыкнуўшыся з уласнымі страхамі.Альфрэда Хічкока нездарма лічаць адным з самых незвычайных рэжысёраў Амерыкі. А зняты ў 1958 годзе трылер «Галавакружэнне», дзіўны і жудаснаваты, Амерыканская кінаакадэмія адносіць да ліку лепшых дэтэктываў, зробленых у Злучаных Штатах.
«Птушкі» (ЗША, 1963)
Яшчэ адна карціна Хічкока, працятая таямнічасцю і загадкавай атмасферай, і у 2019 годзе працягвае выклікаць жорсткія спрэчкі ў прыхільнікаў і крытыкаў. Аднак разабрацца ва ўсіх зашыфраваных ў мудрагеліста спалучае жанры ад меладрамы да жахаў кінокартіне пасланнях так і не ўдалося.
У цэнтры сюжэту - Мелані Дэниелз (Типпи Хедрен), сутыкнулася разам з сям'ёй свайго каханага, Мітч Бреннер (Род Тэйлар), з невытлумачальным паводзінамі птушак, якое пагражае неабыякімі непрыемнасцямі для людзей.
«Касмічная адысея 2001 года» (ЗША, Вялікабрытанія, 1968)
Навукова-фантастычная карціна Стэнлі Кубрыка распавядзе пра гіпнатычна чароўным палёце уведзеных у анабіёз астранаўтаў пад камандаваннем пілотаў Дэйва Боўмэн (Кір Дулли) і Фрэнка Пула (Гары Локвуд) да Юпітэра ў пошуках загадкавага «маналіту».Стваральнікі імкнуліся зняць стужку пра чалавека ў Сусвеце, а заадно усяліць у гледачоў карціны здзіўленне, трапятанне і жах перад нязведанымі прасторамі космасу.
«Лабірынт фаўна» (Мексіка, Іспанія, 2006)
За казачнай гісторыяй Афеліі (Івана Бакер) хаваецца не толькі алюзія на грамадзянскую вайну ў Іспаніі. Таямніца так і пранізвае грані створанага Гільерма дэль Тора страшнавата-чароўнага свету, у якім сустракаюцца дзве явы: містычна страшная рэальнасць лабірынта Фаўна і не менш палохалая рэчаіснасць дзяржавы Франка. І заўважыць усе закладзеныя рэжысёрам у загадкавы фільм знакі і дасылкі атрымаецца не з першага разу.
«Пабудзь у маёй скуры» (Вялікабрытанія, 2013 года)
Працятая недаказанасцю і дасылкамі да твораў такіх замежных рэжысёраў, як Стэнлі Кубрык і Дэвід Лінч, карціна аб инопланетянке Лоры (Скарлет Ёхансан) пасля прагляду пакідае масу пытанняў. Гледачам застаецца толькі здагадвацца, як трактаваць прапанаваную Джонатанам Глэйзер гісторыю, ва ўласнай падачы больш падобную з павучальных прыпавесцю, чым са звыклай для большасці фантастыкай.«Атлантыда» (Іспанія, Францыя, 2017)
Фільм жахаў Ксавье Жанса распавядае пра двух якія апынуліся воляй лёсу на закінутым у акіяне выспе людзях: маладым метэаролагі фрэндаў (Дэвід Оўкс) і нешматслоўная наглядчыка маяка Грюнере (Рэй Стывенсан). А заадно, апускаючы ў змрочную атмасферу спалоху і безвыходнасці, якую трэйлер карціны не здольны перадаць і напалову, прымушае задумацца пра тое, гэтак Ці далёкі чалавек ва ўласным імкненні кіраваць навакольным светам ад тых пачвар, што так баіцца сустрэць у начной цемры.
«Мой забойца» (Расія, 2016)
Не толькі замежныя кінематаграфісты здольныя стварыць нешта загадкавае - расійскі фільм Костас Марсала таксама здольны зачапіць гледача невымоўнай атмасферай таямніцы ў абрамленні тужлівай прыгажосці дзікай прыроды Якуціі.
Дэтэктыў, заснаваны на рэальных падзеях, апавядае пра аператыўнікаў Джулусе (Вячаслаў Лаверна), чые сумневы ў вінаватасці затрыманага за забойства дзяўчыны падазраванага здабываюць на святло нечаканыя таямніцы памерлай.