біяграфія
Андрэя Калеснікава называюць каханым журналістам Уладзіміра Пуціна. Сам прэзідэнт у адказ на пытанне, ці так гэта, паціснуў плячыма і сказаў, што публіцыст піша не для яго. Ужо шмат гадоў Калеснікаў умудраецца дэталёва і з гумарам апісваць міміку, жэстыкуляцыю і захапленні Пуціна і не выдаць ні адну дзяржаўную тайну.Дзяцінства і юнацтва
Журналіст нарадзіўся ў жніўні 1962 года ў Семибратово Яраслаўскай вобласці. Хоць малая радзіма Андрэя захоўвае статус найбуйнейшага пасёлка Ярославщины, яго насельніцтва скарачаецца і цяпер налічвае каля 6700 чалавек.
У дзяцінстве ў Калеснікава былі сур'ёзныя праблемы са здароўем. Каб палепшыць фізічны стан сына, маці з 2-тыднёвага ўзросту насіла Андрэя на масаж. Дзіцячыя псіхатраўмы дазваляюць журналісту пільней узірацца ў людзей, бачыць дэталі, на якія калегі не звяртаюць увагі.
Асабістае жыццё
Андрэй - ляўшун. Мужчына ніколі не носіць гальштук і касцюм. Уладзімір Пуцін звярнуў увагу на ірваныя джынсы Калеснікава перад прэс-канферэнцыяй аб адстаўцы Анатоля Сердзюкова з пасады міністра абароны.А перад перамовамі ў Канстанцінаўскім палацы прэзідэнт пры дапамозе жэсту папракнуў на пукаты жывот Андрэя. Журналісту хапіла месяца, каб сагнаць лішнія кілаграмы. Любімая кніга Калеснікава - «Тры таварыша» Эрыха Марыі Рэмарка.
У Андрэя трое дзяцей - старэйшае дзіця ад першага шлюбу і пагодкамі Маша і Ваня ад другога. Малодшыя дзеці сталі персанажамі кніг бацькі, якія чытачы параўноўваюць з творам Карнея Чукоўскага «Ад двух да пяці». Калеснікаў і як аўтар біяграфій атожылкаў апынуўся верны сабе: распавядаючы пра дэталі сталення спадчыннікаў, змог не адкрыць цалкам заслону над сваім асабістым жыццём і не назваць імя жонкі.
У 2018 годзе Андрэй развёўся з жонкай, аднак працягвае мець зносіны з дзецьмі. Улетку 2019-га 16-гадовы сын палічыў няправільнай рэакцыю Калеснікава-старэйшага на арышт Івана Голунова.
Андрэй Іванавіч не ведаў пра існаванне калегі Голунова і на навіну пра затрыманне хлопца адрэагаваў рэплікай у «Фэйсбуку», у якой скептычна паставіўся да ўсеагульнай перакананасці ў невінаватасці Івана. Сын змог пераканаць ветэрана публіцыстыкі выдаліць пост са старонкі. Пра гэта Калеснікаў распавёў у інтэрв'ю маладому журналісту Івану Сурвіла.
журналістыка
У 22 гады Андрэй скончыў факультэт журналістыкі МДУ і застаўся працаваць у Маскве. Пасля працы ў «Маскоўскай праўдзе» і газеце Інстытута фізікі высокіх энергій, размешчанага ў Протвино, Калеснікаў пачаў супрацоўнічаць з якая знаходзілася на піку папулярнасці газетай «Маскоўскія навіны».
З 1996 года Андрэй - спецыяльны карэспандэнт газеты «Камерсант», а з 2012-га - выканаўчы дырэктар «Коммерсант-холдынгу». Паводле ацэнкі аналітыкаў, кошт выдання на 20-25% залежыць ад працы ў ім Калеснікава. Ён 2-разовы ўладальнік прэміі «Залатое пяро Расеі».
Любоў чытачоў журналіст набыў рэпартажамі аб афіцыйных мерапрыемствах з удзелам Уладзіміра Пуціна. Калеснікаў неаднаразова аб'ядноўваў свае матэрыялы пра прэзідэнта ў кнігі, якія выходзяць пад з`едлівымі загалоўкамі. Аб гадах, праведзеных побач з прэзідэнтам Расіі, Калеснікаў распавёў у дакументальным фільме тэлеканала НТВ у сакавіку 2017 года.
У Андрэя Іванавіча ёсць цёзка і цёзка, які з'яўляецца калегам і практычна аднагодкам. Андрэй Уладзіміравіч Калеснікаў, былы шэф-рэдактар «Новай газеты», ніколі не ўваходзіў у крамлёўскі пул, затое цяпер з'яўляецца частым госцем канала RTVi і радыёстанцыі «Эхо Москвы». Фота з другім Калеснікавым рэгулярна з'яўляецца на старонцы яго жонкі - пісьменніцы Машы Трауб ў «Инстаграме», а ролікамі з выступамі ліберальнага публіцыста мільгае «Ютьюб».
Любімае дзецішча Андрэя - часопіс «Рускі піянер». У рэдакцыі выдання няма партрэта Пуціна, аднак прэзідэнт неаднаразова пісаў для «Піянер» артыкула, у прыватнасці аб тым, як цяжка звальняць людзей.
Андрэй Калеснікаў зараз
Андрэй працягвае супрацоўніцтва з газетай «Камерсант». У студзені 2020 года журналіст у якасці спецыяльнага карэспандэнта выдання прысутнічаў на цырымоніі запуску газаправода «Турэцкі паток» і са сваім фірмовым гумарам распавёў аб рэпліках і міміцы кіраўнікоў Расіі, Балгарыі, Турцыі і Сербіі. Матэрыял публіцыст азагаловіў «Чакаць ля мора перамогі». У «Твітэры» і «Фэйсбуку» Калеснікаў дае спасылкі на апублікаваныя матэрыялы.бібліяграфія
- 2004 г. - «Я Пуціна бачыў!»
- 2005 - «Мяне Пуцін бачыў!»
- 2005 - «Уладзімір Пуцін. Скаваныя адным ланцугом »
- 2005 - «Уладзімір Пуцін. Роўнааддаленымі алігархаў »
- 2005 - «Пабачыць Пуціна і памерці. Дакументальныя гісторыі »
- 2005 - «Першы Украінскі. Запіскі з перадавой »
- 2006 - «Алімпійскія ігрышчы»
- 2007 - «Отцеводство. Дапаможнік для взрослеющих бацькоў »
- 2008 - «Раздваенне ВУП. Як Пуцін Мядзведзева абраў »
- 2009 г. - «Фарс-мажор. Акцёры і ролі вялікай палітыкі »
- 2010 - «Тачкі, дзяўчыны, ДАІ»
- 2010 - «Фарс-мажор - 2»
- 2010 - «Вясёлыя і сумныя гісторыі пра Машу і Янку»
- 2017 - "Звыш усякай меры»
- 2017 - «Пуцін. Прараб на галерах »
- 2018 - «Пуцін. Чалавек з ручаём »