Блакада Ленінграда доўжылася 872 дні. Тыя, хто здолеў выжыць у той час, не любяць успамінаць жахі абложанага горада. Пра зоркі, якія перажылі блакаду і знайшлі сілы падзяліцца ўспамінамі, - у матэрыяле рэдакцыі 24СМИ.
Іван Краско (1930)
Блакадныя гады акцёр Іван Краско сустрэў у 10-гадовым узросце. Удалося выжыць дзякуючы гаспадарцы бабы Полі, якая гадавала Івана ў вёсцы Вартемяки пад Ленінградам. Па ўспамінах Івана Іванавіча, у моманты бамбёжкі стаяў такі рык, што хацелася стаць чарвяком і знікнуць у нары. Менавіта тады Краско зразумеў значэнне слова «дыстрофік».
Аліса Фрэйндліх (1934)
На момант аблогі Ленінграда расійскай акторцы Алісе Бруновне Фрэйндліх было шэсць гадоў. У першую блакадны зіму сям'я выжыла дзякуючы педантычнасці бабулі Шарлоты Фридриховны. Мудрая жанчына атрымлівала сутачную норму хлеба і хавала яе ў шафу пад ключ. Невялікія драбкі выдаваліся строга па гадзінах. Шанаваўся і сталярны клей, з якога ў сям'і актрысы варылі квашаніна. Ягоныя елі з гарчыцай, пакінутай з даваеннага часу.
Юрый Нікулін (1921-1997)
Зорка савецкага кінематографа Юрый Уладзіміравіч Нікулін вясной 1941 года рыхтаваўся да дэмабілізацыі, але працягнуў службу, апынуўшыся пад Ленінградам. У салдацкая пайка ўваходзіла 300 грамаў дрэнна прапечана хлеба і сталовая лыжка мукі. Акцёр з'ядаў паёк адразу і хаваўся ад холаду пад шынель, а ў марах заставаўся батон за рубель сорак і цукеркі «падушачкі».
Лідзія Федасеева-Шукшына (1938)
У пачатку вайны Лідзіі Мікалаеўне было тры гады. Падчас аблогі акторка не памятае. Мама знакамітасці, Зінаіда Дзмітрыеўна, так і не змагла распавесці пра нягоды блакаднага гадоў.
Галіна Вішнеўская (1926-2012)
Спявачка Галіна Паўлаўна Вішнеўская апынулася ў блакадным Ленінградзе 15-гадовай школьніцай. Актрыса падкрэслівала, што жахі блакады апісаць цалкам так нікому і не атрымалася. Па ўспамінах опернай дзівы, пакут ад голаду яна не адчувала, проста слабела і ўсё больш спала. А даводзіла да знямогі вечнае адчуванне холаду.
Ілля Рэзнік (1938)
У раннім дзяцінстве паэт і кампазітар Ілля Рэзнік апынуўся ў блакадным Ленінградзе разам з бабуляй і дзядулем. Выжыць дапамагла здольнасць ленінградцаў падтрымліваць адзін аднаго. Ілля Рахмиэлевич успамінае, як хадзілі ў госці, дзе яго частавалі супам з крапівы. Адным з дзіцячых перажыванняў была страта крошкі хлеба, якую жыхар блакаднага Ленінграда Ілюшу Рэзнік шукаў у снезе.
Ларыса Лужына (1939)
Ларысе Анатольеўне Лужына было два гады, калі пачалася вайна. Жахі блакады акторка памятае са слоў маці. Бацька, які вярнуўся дадому пасля ранення, памёр. Мама стала сцягваць труп з ложка, каб вынесці на вуліцу, і знайшла некалькі скарынак хлеба, якія ён захаваў цэлым для сям'і.
З той пары застаўся медзведзяня, які дастаўся маленькай Ларысе пасля смерці сястры Люсі. Нядаўна цацку рэстаўравалі, і ў 2020 годзе яна займае ганаровае месца ў хаце, нагадваючы пра загінуўшага бацьку і сястры.