біяграфія
Уладзімір Кот - расійскі сцэнарыст і кінарэжысёр. Пастаноўшчык з'яўляецца братам-блізнюком Аляксандра Кота. Абодва сталі жывым пацвярджэннем феномена ўзаемадзеяння такіх загадкавых пар, рэалізаваны як творчыя дзеячы ў адной прафесіі.Дзяцінства і юнацтва
Уладзімір Кот - масквіч. Ён нарадзіўся 22 лютага 1973 года. Вялікую ролю ў біяграфіі хлопчыка гулялі творчыя захапленні яго брата. Адчуваючы падтрымку і бачачы перад сабой прыклад таго, як дасягаюцца амбіцыйныя мэты, Уладзімір не саступаў Аляксандру. У 1996-м ён скончыў РАЦІ-ГІТІС. Рэжысёр вучыўся на курсе Барыса Галубоўскага. Атрымаўшы дыплом, ён, як і большасць новаспечаных калегаў, адправіўся ў правінцыйны горад для атрымання рэальнага вопыту.
Уладзімір працаваў у Тэатры юнага гледача ў Цверы і ставіў спектаклі ў Калузе ў Тэатры драмы ім. Дастаеўскага. У 1999-м ён атрымаў запрашэнне ад брата выступіць другім рэжысёрам на здымачнай пляцоўцы фільма «Ехалі два шафёры». Стужка выйшла ў кінатэатрах ў 2001 годзе і апавядала пра падзеі, якія адбываюцца ў 1945-м. Карціна стала лаўрэатам намінацыі «За лепшую рэжысуру» на фестывалі «Кінашок».
Буйны і паспяховы творчы праект дапамог Уладзіміру выразней ацаніць свой патэнцыял і задумацца пра перспектывы. Малады чалавек вырашыў навучыцца сцэнарнаму майстэрству. Ён стаў студэнтам майстэрні Уладзіміра Хаціненка на Вышэйшых курсах сцэнарыстаў і рэжысёраў.
Асабістае жыццё
Уладзімір Кот, як і яго брат Аляксандр, аддае перавагу не афішаваць асабістае жыццё. Рэжысёр не публікуе ў «Инстаграме» фота і ня гоніцца за модай інфармаваць публіку аб кожным кроку. Пастаноўшчык распавядае пра сябе фільмамі і праектамі, а прыхільнікі ў сваю чаргу не цікавяцца тым, які ў іх фаварыта рост, вага, і іншымі інтымнымі дэталямі.фільмы
Самастойным кінадэбют пастаноўшчыка апынулася кароткаметражная стужка «Дзверы». Карціна была дыпломнай працай і выйшла ў 2004 годзе. Прытча пра героя, які паўсюль насіў дзверы ад старога разбуранага дома, распавядала пра тое, як чалавек часта цягне за сабой груз мінулага, не ў стане пазбавіцца ад яго. Карціна атрымала ўзнагароду Фестывалю студэнцкіх фільмаў у Германіі і Брусэльскага фестывалю фантастычных фільмаў. У Расеі яе адзначылі «Святой Ганнай». Ўзнагароды таксама былі ўручаны Коттен ў Францыі, Сірыі і Італіі.
Уладзімір вырашыў паспрабаваць сілы на тэлебачанні. Першым буйным праектам аўтара стаў 8-серыйны фільм «Роднасны абмен». Вобразы галоўных герояў у кадры ўвасобілі Дзмітрый Пяўцоў і Марат Башараў, Міхаіл Парэчанкаў і Крысціна Арбакайтэ. Праца з вядомымі артыстамі апынулася вялікім выклікам для пастаноўшчыка, але міні-серыял меў поспех у аўдыторыі.
У 2006 годзе свет пабачыў прыгодніцка-фантастычны фільм «Паляўнічы». Сюжэт апавядаў аб сярэднявечным здабытчык Уладзіміры, які апынуўся ў сучасных маскоўскіх рэаліях. Усе калізіі і перыпетыі будаваліся вакол аднаго нюансу: паганскія багі адправілі героя на дапамогу жанчыне.
У 2008-м фільмаграфію рэжысёра папоўніў буйнафарматных праект пад назвай «Муха». Стужка стала лаўрэатам некалькіх міжнародных фестываляў і атрымала Залаты кубак у Шанхаі. Гісторыю дальнабойніка Мухіна, чыё жыццё змянілася пасля атрыманага ліста ад былой сяброўкі, адзначылі узнагародай у Чэхіі. Яна стала лепшым фільмам Фестывалю дзіцячага кіно.
Карціна «Громозека», якая выйшла ў 2011-м, знятая па аўтарскім сцэнары Уладзіміра Кота. Стужка ўвайшла ў конкурсную праграму міжнароднага фестывалю ў Ратэрдаме. Па словах аўтара, жанр фільма вызначаны як чорная камедыя. Гэты твор таксама было адзначана экспертамі міжнародных кінапрэмій.
Расійскія і міжнародныя кінематаграфісты хвалілі і наступныя работы рэжысёра. У іх ліку фільмы «Пётр Лешчанка. Усё, што было »,« На дне »,« Карп отмороженный ». У апошнім зняліся Марына Неелова, Аліса Фрэйндліх і Яўген Міронаў. Стваральніку аўтарскіх праектаў Уладзімір Кот пашанцавала працаваць на пляцоўцы з вядомымі артыстамі, мэтрамі сучаснай сцэны.
У 2018-м Кот атрымаў запрашэнне заняць пасаду настаўніка ў рэжысёрскай майстэрні ВДІКа. Зараз ён выкладае студэнтам.
Уладзімір Кот зараз
У 2019-м рэжысёр выпусціў фільм «Клятва». У 2020-м чакалася прэм'ера дэтэктыўнага праекта «Заступнікі», прадзюсарам якога выступіў Аляксандр Цэкала. Здымкі вяліся ў Беларусі, а галоўнымі героямі апавядання сталі савецкія адвакаты. У аснову сцэнара лягло твор Дзіны Камінскай, якое распавядае аб перыядзе адлігі ў 1966-м.фільмаграфія
- 2005 - «Роднасны абмен»
- 2006 - «Паляўнічы»
- 2007 - «Каралі гульні»
- 2008 - «Муха»
- 2008 - «Ораниенбаум. Сярэбраны самурай »
- 2011 - «Громозека»
- 2011 - «Аперацыя« Гаргона »»
- 2012 - «У зоне рызыкі»
- 2012 - «Няма куды сьпяшацца»
- 2013 - «Пётр Лешчанка. Усё, што было ... »
- 2014 - "На дне"
- 2015 - «Палярнікі»
- 2016 - «Вугаль»
- 2017 - «Карп отмороженный»
- 2018 - «Дзень да»
- 2019 - «Клятва»