біяграфія
Ігар Капылоў пачынаў кар'еру як акцёр тэатра, а ў кіно перайшоў ужо ва ўзросце за 30. Гэта не перашкодзіла мужчыну зацвердзіцца на здымачнай пляцоўцы ў якасці артыста, а затым асвоіць прафесіі сцэнарыста і рэжысёра. У выніку ён стаў аўтарам дзесяткаў фільмаў і серыялаў, якія з поспехам транслююцца на федэральных каналах і атрымліваюць высокія глядацкія ацэнкі.Дзяцінства і юнацтва
Ігар Сяргеевіч нарадзіўся ў 1967 годзе ў Ленінградзе. З Паўночнай сталіцай звязана ўсё жыццё рэжысёра: тут прайшлі яго дзіцячыя гады, студэнцкая маладосць і перыяды прафесійнага станаўлення і сталасці. Скончыўшы школу, юнак вучыўся на акцёра ў Ленінградскім інстытуце тэатра, музыкі і кінематаграфіі, дзе яго настаўнікамі сталі Аркадзь Кацман і Веньямін Фильштинский.
Пасля ВНУ малады чалавек служыў у амбіцыйным тэатры "фарс", які ўвасабляў у жыццё авангардныя праекты. У складзе калектыву Ігару ўдалося згуляць ролю шэкспіраўскага Гамлета. Капылоў і калегі настолькі былі захоплены працай, што не заўважалі нягод 90-х гадоў. Да таго ж тэатр набіраў папулярнасць, і спектаклі карысталіся поспехам не толькі дома, але і за мяжой, так што 16 гадоў прайшлі ў пастаянных творчых пошуках і гастролях.
Ігар распавядае, што ў пачатку 2000-х ён бы прачнуўся і выявіў, што ў краіне зноў здымаюць цікавае кіно і наогул жыццё не стаіць на месцы. У выніку ў 2007 годзе трупа прыняла аднагалоснае рашэнне скончыць сумесную працу і паспрабаваць сябе ў кінематографе. Так пачалася цалкам новая старонка біяграфіі Копылова. Да таго часу артыст паспеў папрацаваць на радыё і пазаймацца начитыванием аўдыёкніг.
Асабістае жыццё
Ігар Сяргеевіч адбыўся не толькі ў прафесіі, але і ў асабістым жыцці. Ужо не першы дзясятак гадоў пасля напружанай працы дома яго чакае жонка Юлія. Жанчына не звязана з кіно, па прафесіі яна эканаміст. У пары ёсць сын Сямён, які нарадзіўся ў 1997 годзе.Мужчына зарэгістраваў старонку ва "Укантакце", дзе размяшчае фота рабочых момантаў і ўласныя партрэты. Актыўны ён і ў "Фэйсбуку", дзе вядзе дыялог з падпісантамі, а вось "Инстаграм" ігнаруе.
фільмы
Ігар пачаў актыўна здымацца ў пачатку 2000-х, тады ў яго фільмаграфіі з'явіліся такія папулярныя серыялы, як "Бандыцкі Пецярбург", "Вуліцы разбітых ліхтароў", "Чорны крумкач". Мужчыну рэдка даставаліся буйныя ролі, але і без працы ён не сядзеў. Паралельна стала развівацца гісторыя з напісаннем сцэнарыяў. Спачатку Капылоў пісаў п'есы для тэатра, але з часам перайшоў у кіно, дзе стаў запатрабаваным аўтарам.
А рэжысёрскую працу артыст пачаў і зусім выпадкова: пры ўдзеле ў серыяле "Мангуст" Ігар падахвоціўся знайсці лакацыі для здымак у абмен на тое, каб яму далі зрэжысаваць адзін эпізод. У выніку вынік так спадабаўся прадзюсарам, што тыя самі сталі прасіць яго здымаць далей.
Капылоў асьмеліўся заняцца пастаноўкай, не маючы спецыяльнай адукацыі. Ён завёў сшытак з канспектамі і шпаргалкамі, па якой працаваў. З часам мужчына стаў упэўненым майстрам, якія паставілі "Ленінград-46", "Не скажу", "Казак" і "Крылы імперыі".
Ігар Капылоў зараз
Ігар Сяргеевіч цяпер працягвае працаваць у кіно, прычым адразу ў чатырох выявах - як акцёр, рэжысёр, прадзюсар і сцэнарыст. Улетку 2019 года на Першым канале прайшоў паказ гістарычнага серыяла "Крылы імперыі", зрэжысаванага Копылова. Мужчына таксама стаў аўтарам сцэнара. Праект быў скончаны яшчэ ў 2017-м і нават стаў транслявацца, але пасля першых 4 серый паказ прыпынілі. Аўтар атрымаў паток захопленых водгукаў і глядацкага абурэння з нагоды зняцця з эфіру, а затым звярнуўся да публікі са словамі падзякі ў сацсетках.Праз 2 гады 12-серыйная драма пра рэвалюцыі і грамадзянскай вайне вярнулася на экраны, прычым рэжысёр адзначыў, што стужка не падвяргалася цэнзуры і скарачэнняў, наадварот, была дапрацавана і дапоўненая. У 2019 годзе ў рэжысёра ў вытворчасці знаходзіліся адразу 2 карціны - "Ржэў" і "Бомба".
фільмаграфія
акцёр
- 2001-2004 - «Чорны крумкач»
- 2003 - «Бандыцкі Пецярбург 4»
- 2003 - «Мангуст»
- 2007 - «Рэха з мінулага»
- 2013 - «Адэсіт»
- 2018 - "Цудоўная пяцёрка"
рэжысёр
- 2006 - «Туды, дзе жыве шчасце»
- 2010 - «Не скажу»
- 2011 - «Моцная»
- 2013 - «Госць»
- 2014-2015 - «Ленінград 46»
- 2016 - «Наша шчаслівае заўтра»
- 2017 - «Крылы імперыі»
- 2019 - «Ржев»