біяграфія
Калектыў «Блакітныя берэты» быў вынікам творчай самадзейнасці салдат, служачых у Афганістане. У выніку група праславілася на ўвесь Савецкі Саюз і засталася папулярнай нават пасля яго распаду.Гісторыя стварэння і склад
Гісторыя стварэння ансамбля бярэ пачатак у 1985 годзе ў Аўганістане. Калектыў сфармаваўся дзякуючы энтузіястам, якія пачалі выступаць пад кіраўніцтвам Сяргея яравых. У першапачатковы склад групы ўвайшлі гітарыст Алег Ганцоў, бубнач Сяргей Ісакаў, басіст Тарих Лыссов і клавішнік Ігар Іванчанка.
музыка
Дэбютны канцэрт адбыўся ў клубе перад салдатамі 350-га палка. У той дзень на сцэне загучалі песні папулярных савецкіх выканаўцаў у жанры ваенна-патрыятычнай музыкі. Выступ сабрала поўную залу, што натхніла выканаўцаў працягнуць творчасць.На шляху да славы перад музыкамі паўстала мноства цяжкасцяў. Рэпеціраваць прыходзілася па начах, бо днём салдаты ўдзельнічалі ў ваенных дзеяннях. Але яны не шкадавалі часу і сіл, каб радаваць аднапалчан новымі песнямі, якія ўздымалі баявы дух. Неўзабаве група пачала ствараць уласныя кампазіцыі, у тым ліку «Афганістан», «Памяць» і «У небяспечнай рысы». У той жа перыяд з'явілася «Сінь», якая прынесла выканаўцам вядомасць.
У 1986 годзе з ансамбля сышоў бубнач, месца якога заняў Тарих Лыссов. У якасці басіста да калектыву далучыўся Станіслаў ўфімцы. Але і ў такім складзе «Блакітныя берэты» выступалі нядоўга, неўзабаве ім зноў спатрэбілася шукаць бас-гітарыста, а затым і клавішніка. На першым месцы ва ўсіх удзельнікаў групы заставаўся ваенны абавязак, і толькі затым ішло творчасць.
Музыкі давалі канцэрты на афганскіх тэрыторыях, якія знаходзіліся пад кантролем СССР. Іх выступ у эфіры конкурсу «Калі спяваюць салдаты» транслявалася з Кабула і стала адкрыццём года. Пасля гэтага «Блакітныя берэты» запрасілі ў Маскву, дзе яны спявалі ў «Лужніках», «Алімпійскім» і Крамлёўскім палацы.
Неўзабаве пасля перамогі на конкурсе «Калі спяваюць салдаты» група апынулася на мяжы распаду. Выканаўцы скончылі службу і вярнуліся на радзіму. Тады кіраўнік і вакаліст Сяргей Яравы пачаў збіраць новы склад калектыву. У яго ўвайшлі басіст Юрый салаты, бубнач Ягор Сардэчны, клавішнік Яўген Ражкоў і гітарыст Віктар Рымша. Разам яны запісалі альбом «Памяць» і працягнулі выступаць з канцэртамі.
«Блакітныя берэты» сталі запрашаць на тэлебачанне, конкурсы і фестывалі. Нягледзячы на поспех, яны працягвалі выязджаць на гастролі ў гарачыя кропкі, каб натхніць салдат. Сродкі, атрыманыя з канцэртаў, перадаваліся ў дабрачынныя фонды для дапамогі інвалідам, ветэранам і сем'ям загінуўшых байцоў.
У 1990 годзе выйшла другая пласцінка музыкаў «Вось і скончылася вайна». Ужо праз год калектыў атрымаў афіцыйны статус і званне канцэртнага ансамбля ВДВ. Гэта азначала, што ў жыцці новага пакалення выканаўцаў творчасць выйдзе на першы план. Месца якія пайшлі клавішніка і гітарыста занялі Дзяніс Платонаў і Дзмітрый Вахрушин.
Рушылі ўслед выступы ў Еўропе і на тэрыторыі СССР, «Блакітныя берэты» наведалі з канцэртамі Далёкі Ўсход і Запаляр'е, дзе іх чакалі поўныя залы і ўдзячныя слухачы. Нават пасля распаду Савецкага Саюза калектыў не страціў папулярнасці. За рэгулярныя выезды ў гарачыя кропкі выканаўцы ўдастоіліся ўзнагароды «За адвагу».
Ансамбль працягваў запісваць альбомы, якія карысталіся папулярнасцю сярод вайскоўцаў. Каб стаць бліжэй да слухачоў, артысты стварылі групу ва «Укантакце» і канал на «Ютьюбе». Іх кліп на кампазіцыю «Размова з партрэтам» заваяваў 3-е месца на фестывалі «кінапрэміі».
За творчыя заслугі музыкі ўдастоіліся звання заслужаных артыстаў Расіі. У 2015 годзе яны адзначылі юбілей - 30 гадоў на сцэне. У гонар гэтай адбыўся канцэрт у Тэатры Расійскай арміі.
«Блакітныя берэты» цяпер
У 2019 годзе дыскаграфія ансамбля папоўнілася альбомам «Не саромейцеся узнагарод, мужыкі», які быў цёпла прыняты прыхільнікамі.
Зараз удзельнікі працягваюць тварыць і выступаць на сцэне. Яны вядуць старонку ў «Инстаграме» і афіцыйны сайт, дзе дзеляцца навінамі і фота.
Дыскаграфія
- 1987 - «Блакітныя берэты»
- 1988 г. - «Памяць»
- 1990 - «Вось і скончылася вайна»
- 1994 - «Ад вайны да вайны»
- 1996 г. - «Эх, доля ...»
- 1997 - «сумам настольны каляндар»
- 2002 - «Паранены горад»
- 2005 - "Прысвячэнне"
- 2008 - «Міннае поле»
- 2019 - «Не саромейцеся узнагарод, мужыкі»
кліпы
- «Размова з партрэтам»
- «Сіняя рака»
- «Марпех і Дэсантура»
- «Мяжа»
- «У нашым БэТэРе»