біяграфія
Брутальнае імя Гера Грак арганічна ўпісваецца ў стылістыку шансона, дзе умудроныя жыццём мужчыны хрыплымі галасамі спяваюць пра нягоды няволі, жыццёвых нягодах і настальгуюць па чыстых пачуццяў. Іх творчасць знаходзіць водгук у ўдзячных сэрцах слухачоў, і таму жанр не губляе папулярнасці. Так і песні Геры застаюцца любімымі і запатрабаванымі дзясяткі гадоў, а кліпы чапаюць прыхільнікаў за жывое.Дзяцінства і юнацтва
Герман Сорына (такое сапраўднае імя спевака) нарадзіўся ў Маскве ў 1970 годзе. Ён яшчэ заспеў часы, калі Сакольнікі, дзе жыла яго сям'я, былі забудаваны даваенным драўлянымі баракамі. Аднак сталіца імкліва абнаўлялася, і Сорына перасяліліся ў бирюлевские новабудоўлі.
Герман ніколі не адчуваў матэрыяльных сарамлівасці: бацька быў ваенным, а мама - старшым інжынерам, бліжэйшыя сваякі займалі вядомыя пасады. Напрыклад, цётка служыла ў МЗС. Так што хлопчык адчуваў сябе "мажорам", не выпрабоўваючы недахопу ў моднай замежнай вопратцы, дзеля якой тады падлеткі гатовыя былі ўсё аддаць.
Па патрабаванні бацькоў Сорына пайшоў у музычную школу, дзе займаўся па класе акардэона. Але больш за душа дзіцяці ляжала да спорту: ён займаўся футболам, хакеем, канькамі і роварам, а бліжэй за ўсё апынуўся бокс. Да 16 гадам Гера нават стаў КМС ў гэтым выглядзе спорту. І калі на бокс часу было не шкада, то на заняткі музыкай даводзілася сябе наладжваць. У выніку юнак закінуў акардэон. Калі душа спявала, даставаў гітару - усё-такі ўвагу дзяўчат і аўтарытэт сярод хлопцаў з гэтым інструментам заваяваць было прасцей. Ды і спяваў малады чалавек душэўна і прыгожа, маючы дыяпазон у 3 актавы.
Прайсці "па блаце" у прэстыжную ВНУ праблемы не складала, але Герман адмовіўся ад лёгкіх шляхоў і пайшоў у войска. Там ён трапіў у спецпадраздзяленне ВДВ, 2 гады правёўшы ў Германіі. Дэмабілізаваўшыся, хлопец успомніў пра музыку і адправіўся паступаць у вучылішча ім. Гнесіных. Без праблем прайшоўшы уступныя выпрабаванні, скончыў вучобу экстэрнам.
Аднак музычную кар'еру Сорына пачаў не адразу: яго біяграфія зрабіла некалькі мудрагелістых паваротаў, падчас якіх той паспеў папрацаваць электрамантажнікам і кіроўцам.
Асабістае жыццё
Гера называе сябе чалавекам запальчывым і влюбчивым. Аднак галоўнай любоўю жыцця ўжо даўно стала жонка Вета, у шлюбе з якой з'явілася дачка Насця. Жонка выканаўцы часта атрымлівае ад яго кветкі, паколькі ўсё атрыманае на канцэртах ён пераадрасуе каханай.Артыст вядзе афіцыйны сайт, дзе выкладвае афішу маючых адбыцца канцэртаў, інтэрв'ю, фота і навіны. Пра асабістае жыццё спевака прыхільнікі даведаюцца з "Инстаграма".
музыка
Да шансону мужчына прыйшоў не адразу. Ён спрабаваў сябе ў розных жанрах: спачатку выконваў папсу ў складзе групы "Плэйбой", а потым цяжкі рок у калектыве "Мангейм". Вызначыцца з жанрам дапамог Аляксандр кальянаў, які ў 1997 годзе заключыў з маладым спеваком кантракт і прапанаваць спяваць жыццёвыя песні з "блатным" налётам. Так нарадзіўся музыкант Гера Грак.
Запісаўшы дэбютны альбом "Хросны мой" ў 1998-м, мужчына пайшоў ад прадзюсара, але шансон не пакінуў. Тэксты і музыку для Геры ствараў Вячаслаў Клімянкоў і іншыя аўтары, сам ён адказваў толькі за вакал. Папулярнасць артыста расла, з'явіліся кружэлкі "Звер" (2000), "Воля" (2001), "Жыган" (2002). Творчасць Грача завязана на турэмнай рамантыцы, і хоць адпаведнага вопыту ў спевака не было, той працягнуў спяваць у абраным ключы. Вынікам сталі дыск "Я прыйду» (2006), запісаны сумесна з гуртом "БумеR", і наступныя рэлізы музыканта.
Гера Грак зараз
Нягледзячы на тое, што дыскаграфія Геры ня папаўнялася з часоў выхаду альбома "Я малады" ў 2014 годзе, свайго слухача артыст не разгубіў. Ён і цяпер запатрабаваны спявак у жанры шансона, чые песні рэгулярна трапляюць у эфіры адпаведных радыёстанцый. У 2019 годзе ў музыкі прайшло некалькі канцэртаў, як сольных, так і ў кампаніі калегаў.Дыскаграфія
- 1998 года - «Хросны мой»
- 2000 - «Звер»
- 2001 года - «Воля»
- 2002 - «Жыган»
- 2003 - «Паўночная гісторыя»
- 2003 - «Красці - не красці»
- 2004 г. - «Дзяўчынка паўночных рэк»
- 2005 - «Па зялёнай»
- 2006 - «Я прыйду»
- 2006 - «Беркут»
- 2012 - «Яд»
- 2014 - «Я малады»