біяграфія
Нэнсі Ален - амерыканская акторка, найбольш вядомая расійскім кінаглядачоў па фільмах франшызы «Робат-паліцэйскі». Цяпер яна, у маладосці якая здымалася ў карцінах Стывена Спілберга і Браяна Дэ Пальмы, рэдка радуе прыхільнікаў навінамі.Дзяцінства і юнацтва
Кіназорка нарадзілася летам 1950 года ў Бронксе. Нэнсі - малодшы дзіця паліцэйскага Юджіна Алена і яго жонкі Флорэнс, ужо гадуем сыноў Джэймса і Ўільяма.
Грамадства старэйшых братоў рабіла дзяўчынку сарамлівай, і каб пераадолець сарамлівасць малой, Флорэнс аддала дачку ў танцавальны гурток. Хоць Нэнсі палюбіла танцы і пасля наведвала Школу выканальніцкіх мастацтваў, размешчаную на Манхэтэне, яна зразумела, што балет - гэта не яе сьцежка.
Асабістае жыццё
Першы муж Ален - рэжысёр Браян Дэ Пальма, быў старэйшы за яе на 10 гадоў. Будучыя муж і жонка пазнаёміліся на здымках карціны "Кэры". Мужчына зняў красуню, вага якой пры росце 168 см складаў 58 кг, яшчэ ў трох карцінах - «Хатніх фільмах», «брытвай» і «праколы». Пасля разводу з Браянам сэрца Ален год належала Майклу Парэ - партнёру па стужцы «Філадэльфійскі эксперымент».У 1992-м Нэнсі выйшла замуж за 34-гадовага коміка Крэйга Шоумейкера, аднак праз год і гэты шлюб скончыўся разводам. Найбольш працяглым быў саюз Ален з будаўнічым падрадчыкам Рэндзі Бэйлі.
Найважнейшую ролю ў асабістым жыцці Нэнсі гуляла сяброўства з актрысай Уэндзі Джо Спербер. Дзяўчаты пазнаёміліся на здымках карціны «Я хачу трымаць цябе за руку». У памяць аб Уэндзі, якая памерла ў 48 гадоў ад рэцыдыву анкалагічнага захворвання, Ален кіруе працай Цэнтра падтрымкі хворых на рак weSPARK.
У Нэнсі ёсць акаўнты ў «Инстаграме», «Фэйсбуку» і «Твітэры». Як відаць з фота, размешчаных на старонках Ален ў сацыяльных сетках, прытулак акторка дзеліць з хатнімі ўлюбёнцамі - пухнатым катом і сабакам пароды чихуа-хуа.
фільмы
У кіно Нэнсі дэбютавала ў 12 гадоў. Дзяўчынка пераўвасобіліся ў Мелісу Дилон ў камедыі «Грошы ў маёй кішэні». У 1973 году Ален адыграла сваю цёзку ў роўд-муві «Апошні нарад», у якім у галоўнай ролі бліскаў Джэк Нікалсан.
Сусветна знакамітай Нэнсі стала пасля экранізацыі рамана Стывена Кінга "Кэры". Акторцы дарога яе ролю ў карціне Роберта Земекіса «Я хачу трымаць цябе за руку» аб бітламанам, якая ахапіла ЗША зімой 1963-1964 гадоў.
У біяграфіі Ален быў кур'ёзны выпадак - за ролю прастытуткі Ліз Блэйк ў фільме «Брытва» акторку намінавалі адначасова на прэмію «Залаты глобус» і антыпрэмію «Залатая маліна». Нэнсі лічыць недаацэненымі дзве стужкі, у якіх прымала ўдзел, - камедыю Стывена Спілберга «1941» і дэтэктыўны трылер «Пракол».
У той жа час з серыі пра Рабакоп акторка шануе толькі першую стужку, знятую Полам Верховеном. Ален ўдзельнічала ў першых трох фільмах франшызы, перасягнуўшы нават выканаўцы галоўнай ролі Піцера Уэллер, які зняў толькі ў двух.
У 2008 годзе выйшаў футурыстычны фільм «Мой апакаліпсіс», у якім Нэнсі пераўвасобіліся ў маці серыйнага забойцы, ва ўяўленні які жыве ў свеце і любові з навакольнымі. Карціну знялі яшчэ ў 1997-м, але да гледача яна ішла 11 гадоў з-за недастатковага фінансавання.
Апошняй вялікай роляй у фільмаграфіі Ален можна лічыць Рейчел Колбі ў фільме жахаў 1999 года "Дзеці кукурузы 666: вяртанне Айзека». На мяжы 20-га і 21-га стагоддзяў акторка мільганула ў эпізодах фільмаў «Па-за полем зроку» і «Кола», а таксама шэрагу серыялаў, найбольш вядомы з якіх «Закон і парадак: спецыяльны корпус».
Нэнсі Ален зараз
У 2018 годзе ў Інтэрнэце з'явіўся 10-хвілінны ролік, змантаваны з фота Нэнсі розных гадоў, ад маленства да сталага ўзросту. Цікава, што ў купальніку акторка паўстае на здымку, зробленым у 1998-м.У 2019 годзе Ален працягвае працаваць выканаўчым дырэктарам Цэнтра падтрымкі хворых на рак weSPARK. Па словах жанчыны, ёй часта дасылаюць сцэнары і прапановы зняцца ў кіно, але акторка пагодзіцца «страсянуць даўніной» толькі ў безумоўным шэдэўры.
фільмаграфія
- 1962 - «Грошы ў маёй кішэні»
- 1973 - «Апошні нарад»
- 1976 - «Кэры»
- 1978 - «Я хачу трымаць цябе за руку»
- 1979 г. - «1941»
- 1980 - «Брытва» ( «Адзенне для забойства»)
- 1981 - «Пракол»
- 1984 - «Філадэльфійскі эксперымент»
- 1986 - «Гладыятар»
- 1987 - «Робат-паліцэйскі»
- 1990 - «Успаміны пра забойства»
- 1994 - «Чалавек, які адмаўляўся паміраць»
- 1998 года - «Па-за полем зроку"
- 2003 - «Закон і парадак: спецыяльны корпус»
- 2008 - «Мой апакаліпсіс» (1997)