Мікалай Грынько - савецкі акцёр, які паспеў за гады жыцця ўвасобіць на экране вобразы рознапланавых персанажаў, ад таты Карла ў дзіцячым музычным фільме «Прыгоды Бураціна» да Прафесара ў «Сталкере» Тарковского. 22 мая 2020 года выдадзена артысту споўнілася б 100 гадоў - да няшчасця, Мікалай Рыгоравіч памёр у 1989-м, прычынай смерці стала лейкамія.
Да юбілею з дня нараджэння акцёра рэдакцыя 24СМИ падрыхтавала падборку цікавых фактаў з яго творчай біяграфіі і асабістым жыцці.
Аб прызнанні
Мікалай Грынько - першы ўкраінскі акцёр, які атрымаў званне народнага артыста УССР. Нягледзячы на гэта, яго кінематаграфічная кар'ера складалася галоўным чынам за межамі Украіны - талент першымі ацанілі на «Масфільме». Пасля Грынько неаднаразова працаваў з бачнымі савецкімі рэжысёрамі, ад Андрэя Тарковского да Сяргея Бандарчука, і запатрабаваны быў не толькі ў Савецкім Саюзе, але і ў Еўропе.Пры гэтым на роднай кіеўскай Кінастудыі імя Аляксандра Довженко Мікалаю Рыгоравічу даставаліся толькі сціплыя ролі - ні адной сур'ёзнай там яму ні разу не прапанавалі.
Аб жонцы
Першы шлюб Грынько з артысткай Запарожскага тэатра распаўся хутка. Са скрыпачкай Айше Чулак-кызы, сваёй другой жонкай, Мікалай Рыгоравіч пазнаёміўся ў 1957 годзе падчас выступу - якое ўспыхнула пачуццё аказалася ўзаемным.
Дзяўчына, каб ездзіць на гастролі разам з каханым мужам, кінула кансерваторыю на пятым курсе. Шмат гадоў праз, да здзіўлення жонкі артыста, прафесар Віктар Гольдфельд, у якога тая перш вучылася, падтрымаў яе рашэнне, сказаўшы, што Айше паступіла правільна, бо яе муж варты такіх учынкаў.
Калі Айше ўспамінала Мікалая Рыгоравіча, любоў да якога не згасла ў ёй і праз гады пасля смерці мужа, заўсёды адзначала, што Грынько ніколі ў жыцці не хлусіў. З-за чаго часам сутыкаўся з цяжкасцямі.
пра амерыканцаў
У мастацкім фільме «Свет ўваходнаму» Мікалай Грынько выканаў ролю амерыканскага шафёра. Прычым так сыграў, што на венецыянскім кінафестывалі госці з ЗША былі ўпэўненыя, што ў карціне здымаўся іх суайчыннік. За гэтую стужку (фактычна за рэкламу "студэбэкер", якім герой Мікалая Рыгоравіча ў карціне кіраваў) амерыканская автофирма вырашыла падарыць акцёру машыну. Але да артыста прэзент не дайшоў - асёл у начальства.Аб Тарковского
Таркоўскі называў Грынько любімым акцёрам, практычна сваім талісманам - акцёр гуляў у шматлікіх карцінах рэжысёра. Аднак да меркавання артыста падчас здымак Андрэй Арсеньевіч прыслухоўваўся рэдка. Апошняе хвалявала Мікалая Рыгоравіча, хоць ён і разумеў, што падобны зварот характэрна з боку Тарковского і ў адносінах да іншых акцёрам.
Прычым да працы ў «Іванава дзяцінства», з якога і пачалося працяглае супрацоўніцтва з знакамітым рэжысёрам, Грынько, па ўласнай ацэнкі, паставіўся несур'ёзна. Адначасова са здымкамі рыбачыў, у перапынках паміж дублямі бегаючы правяраць «закидушки». Пасля моцна перажываў з гэтай нагоды.
Аб долі сцэнарыста
Грынько не абмяжоўваўся толькі акцёрскай працай. Спрабаваў таксама пісаць сцэнары да фільмаў для ўкраінскага кіно. Але калі сказалі, што тутэйшаму кінематографу патрэбныя карціны ў першую чаргу з нацыянальным каларытам, спыніў спробы.Аб колерах
Жонка Мікалая Грынько часта ўспамінала: калі прыхільнікі дарылі мужу кветкі, той за кулісамі адразу перадаваў букет каханай жонцы.
Аб помніку
Калі Мікалай Грынько памёр, каб зрабіць на магілу годны помнік, Айше аддала ўсё якія былі зберажэнні. Сабе пакінула толькі 2 кольца. Адно - якое дасталася ў спадчыну ад свайго бацькі, другое падарыў Мікалай Рыгоравіч.