Міхаіл Шолахаў вядомы як лаўрэат Нобелеўскай прэміі за раман «Ціхі Дон», а ў станіцы Вёшенская яго памятаюць як душэўнага чалавека. 24 мая 2020 года ва расійскага класіка юбілейная дата - 115 гадоў з дня нараджэння. Цікавыя факты з жыцця легенды літаратурнай творчасці - у матэрыяле 24СМИ.
быў нахаленком
Сярод "Данскіх апавяданняў" аўтара фігуруе твор «Нахаленок», якое лічыцца аўтабіяграфічным. Раней «нахаленком» называлі незаконнанароджанага дзіцяці. Маці пісьменніка, Анастасія Данілаўна, нарадзіла сына ад каханага, з якім жыла не узаконіўшы адносіны.Паколькі разводы былі забароненыя, то дзіцяці першапачаткова зарэгістраваў на сваё імя законны муж маці. Міхаіл атрымаў прозвішча станічнай атамана Кузняцова. Толькі пасля яго смерці пісьменнік стаў Шолахава.
Ажаніўся не на тым
У снежні 1923 года Міхаіл сабраўся жаніцца і абраў у нявесты Лідзію Громославскую. Аднак свавольны бацька выбранніцы не пажадаў выдаць малодшую дачку раней старэйшай - так было не прынята.
Будучаму зяцю была прапанавана старэйшая дачка, Маруся, разам з абяцаннем зрабіць з Шолахава чалавека. Міхаіл Аляксандравіч пагадзіўся. Пазней людзі казалі, што шлюб пісьменніка даўжынёю ў 60 гадоў быў заключаны на нябёсах.
Абвінавачваецца ў плагіяце
Нават праз дзесяцігоддзі пасля смерці стваральніка «Ціхага Дона» не змаўкаюць дыскусіі пра аўтарства рамана. Першыя 2 тома эпапеі выйшлі, калі Шолохову ледзь споўнілася 23 гады. Глыбіня творы ўражвала дэталямі, якія, здаецца, чалавек з 4 класамі адукацыі стварыць не мог.У зласліўцаў перыядычна ўзнікалі пытанні да творчых «правалаў» у жыцці пісьменніка, калі натхненне нечакана пакідала яго. У якасці стваральнікаў эпапеі называлі Сяргея Голоушева і Фёдара Крюкова, кандыдатуру якога падтрымліваў і Аляксандр Салжаніцын.
Першае доказ аўтарства было ў сталінскія часы, калі рукапіс данскога пісьменніка правярала камісія РАПП. Тады ў гіпотэзах пра плагіят ўбачылі зайздрасць. У 1999 годзе была знойдзена сапраўдная рукапіс 2 кніг рамана Шолахава, якая пацвярджае талент аўтара, што толькі падагрэла дэбаты. Спрэчкі не сціхаюць да гэтага часу.
Спаліў раман «Яны змагаліся за Радзіму»
У творчай біяграфіі Шолахава быў перыяд надрыву, калі ён спаліў рукапіс рамана «Яны змагаліся за Радзіму». У якасці спадчыны засталіся толькі некалькі кіраўнікоў, якія трапілі ў друк.
Прычынай таго, што раман апынуўся ў агні, стаў таталітарны рэжым, калі Міхаілу Аляксандравічу забаранялі друкаваць праўду, мяркуючы, што час яшчэ не прыйшоў. Тым не менш нават тых кіраўнікоў, якія захаваліся, хапіла, каб Сяргей Бандарчук выпусціў на савецкія экраны аднайменны фільм пра вайну.
Выжыў пасля авіякатастрофы
Пра аварыю 1942 года мала хто ведае. Працуючы карэспандэнтам газеты «Праўда», Шолахаў вяртаўся з фронту ў Куйбышаў на бамбавіку. Самалёт разбіўся, у жывых засталіся толькі пісьменнік і лётчык. Міхаіл Аляксандравіч сур'ёзна пацярпеў: у яго былі зрушаныя ўнутраныя органы, галава распухла, абцяжарвалася дыханне да страты прытомнасці. Аднак, па ўспамінах дачкі, Шолахаў ніколі не скардзіўся на боль.Было адмоўлена ў Нобелеўскай прэміі
Міхаіл Шолахаў быў намінаваны на Нобелеўскую прэмію 12 разоў. Толькі праз 25 гадоў пасля завяршэння рамана аўтар атрымаў міжнародную ўзнагароду - з адабрэння ўрада СССР.
У 2016 годзе сталі вядомыя намінанты 1965-га. На пасяджэнні абмяркоўвалася ідэя падзяліць ўзнагароду паміж Ганнай Ахматавай і Міхаілам Шолахава. Вырашальнымі сталі словы прафесара Андэрса Эстерлинга аб тым, што аўтараў аб'ядноўвае толькі мова, а ў астатнім яны ўнікальныя.
Ня пакланіўся каралю Швецыі
Падчас уручэння міжнароднай прэміі пісьменнік парушыў этыкет, ня пакланіўшыся каралю Швецыі. Дакладна не вядома, наўмысна ці быў дапушчаны зрыў рэгламенту або адбілася хваляванне. Аднак, па ўспамінах сучаснікаў, Міхаіл Шолахаў казаў: «Мы, казакі, ні перад кім не кланяемся. Вось перад народам - калі ласка, а перад каралём не буду, і ўсё ... »