Гісторыя персанажа
Аляксандр Корейко - галоўны апанент Астапа Бэндэра ў творы «Залаты Цяля». Імя героя стала намінальным, часта так называюць нячыстых на руку бізнэсмэнаў, якія хаваюць праўдзівыя даходы ад дзяржавы.Гісторыя стварэння персанажа
Твор «Залатое цяля» першапачаткова надрукавалі ў газеце ў 1931 годзе. Як водзіцца, следам за часопіснай версіяй ішло выданне паўнавартаснай кнігі. Аднак у СССР выпуск затрымліваўся з-за строгай цэнзуры.
Віной таму стала меркаванне аб наяўнасці «небяспечнага спагады» вялікі камбінатар. Праз год, аўтары «Залатога цяля» звярнуліся ў Саюз пісьменнікаў СССР, а канкрэтна да сябра аргкамітэту Аляксандру Фадееву. Аднак толькі пасля просьбы-звароты Максіма Горкага раман здалёк. Здарылася гэта ў 1933 годзе.
Публікацыя пацягнула за сабой яшчэ адну хвалю крытыкі. Пісьменнікаў абвінавачвалі ў няправільным арыентаванні, адсутнасці раскрыцця сутнасці класавай варожасці, ды і проста ў тым, што Астап Бэндэр выклікае сімпатыю.
Для пісьменнікаў Ільі Ільфа і Яўгена Пятрова характэрна прыўнясенне ў апавяданне герояў, у якіх чытачы маглі б даведацца вядомых асоб. Так, у галоўным камбінатара распазналі адэскага авантурыста Восіпа Шора.
У літаратурнага героя Аляксандра Корейко, як лічаць даследчыкі, таксама ёсць рэальны прататып. Гэта - Канстанцін Міхайлавіч Коровка, праславіцца на ўсю Расійскую імперыю неверагоднымі афёра. Самая буйная махінацыя падпольнага мільянера была звязана з салянымі радовішчамі Данбаса. Яна ж прывяла Коровка да краху.
Вобраз і біяграфія Аляксандра Корейко
Аляксандр Іванавіч Корейко, ураджэнец слаўнага горада чарнаморскага, працаваў звычайным служачым ў фінансава-эканамічным аддзеле нейкай кампаніі «Геркулес». Ўзрост персанажа даволі ёміста адлюстроўваецца ў цытаце з кнігі: ён быў «у апошнім прыступе маладосці», герою споўнілася 38 гадоў.Знешнасць жуліка таксама дадзена аўтарамі даволі незвычайна. У апісанні персанажа прысутнічаюць такія эпітэты, як «пшанічныя бровы» і ангельскія вусікі. Твар з грубымі ефрейторскими складкамі дэманстравала чалавека стомленага і нават стомленага ненавісным рэжымам.
На службе ж гэта быў першакласны работнік - выканаўчы, працавіты супрацоўнік з талентам ў матэматыцы. Аляксандр Іванавіч хваліўся здольнасцю памнажаць і дзяліць у розуме чатырохзначныя колькасці. Праўда, гэта несумнеўная перавага мужчына ніяк не манетызаваць, за што праславіўся чалавекам геніяльным, але «тупаваты».
Але справа была ў тым, што Корейко не меў патрэбу падвышэння ў пасадзе і зарплаце. Яго акладу ў 46 рублёў цалкам хапала для таго, каб падтрымліваць амплуа савецкага служачага. Боязь раскрыць сапраўдныя крыніцы даходу перад дзяржавай змушала героя гібець у галечы.
У адрозненне ад вялікага камбінатара, гэты ашуканец не жыў, а існаваў, пастаянна лаючы рэжым, з-за якога ён не можа «аповесці нявесту ў кіно». Уладальнік казачныя сумы трымаў «сховішча мільёнаў», а менавіта звычайны чамадан ў вочку на чыгуначнай станцыі. Адзенне ніяк не выдавала ў ім багацея: звычайная кашуля і парусіны штаны - мужчына нічым не вылучаўся сярод працавікоў 1920-х гадоў.
Герой адкладае жыццё на заўтра. Пад ёй жа разумее вяртанне капіталізму, пры якім яму будзе не страшна марнаваць сабраныя з дапамогай афёр грошы. Таму мужчына старанна беражэ здароўе: робіць зарадку, паўнавартасна абедае, не мае шкодных звычак і нават не п'е гарбату, бо гэты напой пагібельна ўплывае на працу сэрца.
Спадар Корейко хоча апынуцца ў новага жыцця свежым і шчаслівым пераможцам. Бо для гэтага ён пракруціў нямала афёр. Злачынная біяграфія мужчыны стартавала з выпадкі, калі ён самавольна засяліўся ў кватэру камерсанта і стаў распрадаваць яго маёмасць. За гэта, дарэчы, Корейко арыштавалі. Для сябе герой зразумеў, што зарабіць можна, але толькі старанна хаваючыся ад улады.
Наступнае гучна справу жуліка - крадзеж медыкаментаў падчас эпідэміі тыфу. Праўда, з-за інфляцыі здабытыя мільёны згарэлі. Крыху пазней махляр заснаваў кантору, якая нібыта вырабляла хімікаты. На справе ж гэта была фіктыўная фірма, на імя якой Аляксандр Іванавіч набраў крэдытаў.
Калі кантроль улады над камерцыйнай дзейнасцю ўзмацніўся, герой змяніў сферу махінацый і заняўся падпольным гандлем. Таму і уладкаваўся ў «Геркулес», дасягнуўшы злачыннага пагаднення з кіраўніком аб продажы будматэрыялаў, сукна і хлеба. Як раз на гэтым этапе мільянерам зацікавіўся Астап Бэндэр.
Вялікі камбінатар даведаўшыся пра багацце Корейко і вырашыў для пачатку «разбалбатаць» яго нервовую сістэму. Для гэтага Астап пасылае яму дзіўныя тэлеграмы, у якіх згадваецца слова "мільён". Затым падгаворвае змоўшчыкаў - Шуру Балаганава і Міхаіла Панікоўскі, каб вывернулі вонкі яго кішэні.
Панікоўскі і Балаганаў сочаць за аб'ектам, які ходзіць з сяброўкай Зосяй. Калі ён застаецца адзін, то нападаюць на яго, але атрымліваюць нечаканы адпор. Корейко разумее, што адбываецца нешта нядобрае. У гэты час Астап рыхтуе падрабязнае дасье, у якім пералічаныя махінацыі Аляксандра Іванавіча.
Бэндэр шантажуе і так спалоханага Аляксандра Іванавіча, абяцаючы здаць яго міліцыі, калі не атрымае суму з шасцю нулямі.
Шантаж атрымаўся, але ў момант перадачы грошай Корейко хаваецца ў натоўпе з жаданым валізкай. «Здае» месцазнаходжанне былога каханага Зося, пасля таго як атрымлівае ліст ад ўцёк мужчыны. Вялікі камбінатар адразу ж едзе да яго і ў абмен на дасье атрымлівае 1 мільён. Тут гучыць сакрамэнтальная фраза: "Спраўдзіліся мары ідыёта». Праўда, пасля Бэндэра рабуюць на румынскай мяжы.
Аляксандр Корейко ў фільмах
Савецкая экранізацыя 1968 гады з дакладнасцю перадала не толькі сюжэтныя лініі, але і амплуа галоўных герояў. У фільме ў ролі Аляксандра Іванавіча зняўся савецкі акцёр Яўген Еўсцігнееў.
Арыгінальнай інтэрпрэтацыяй рамана Ільфа і Пятрова выхваляецца расейска-французскі фільм «Мары ідыёта». У іх Корейко, сыграны Андрэем Смірновым, паўстае ў выглядзе бандыта, а не махляра. Прафесія персанажа гэтак жа сумная, як і ў кнізе, - ён музейны работнік. А вось стан захоўвае ў акварыуме з кракадзіламі.
На аснове чарнавікоў Ільфа і Пятрова адздымалі 8-серыйны тэлесерыял, які хоць і пабудаваны па класічным сюжэце, але мае альтэрнатыўную канцоўку. У гэтай карціне ролю падпольнага мільянера дасталася Аляксею Девотченко. Карціна атрымала адмоўныя водгукі з-за млявага сцэнара, а таксама стала ўладальніцай прэміі «Ганаровая безграмота».
Цікавыя факты
- У творы Ільфа і Пятрова родны горад героя чарнаморскага спісаны з Адэсы.
- У першых чарнавіках пісьменнікі прыдумалі іншую канцоўку гісторыі. Так, грошы Корейко дастаюцца Бэндару, які ў выніку іх вяртае дзяржаве.
- У цыдулках Ільі Ільфа знайшлі першы эпітэт, які адносіцца ў Аляксандру Іванавічу, - «вяндліну рыла».
- Літаратурным папярэднікам апанента Бэндэра стаў іншы герой Ільфа і Пятрова - Елісей Портищев, апісаны ў рамане «Двайная жыццё Портищева» ў 1929 годзе.
цытаты
Татачка, вядома, забаўная. Купіць можна. Але мільён ... нерэальная сума! Тысячу разоў я вам паўтараў, што ніякіх мільёнаў у мяне няма і не было. Зразумелі? Зразумелі? Ну, і выбірайцеся. Я на вас буду скардзіцца! З грашыма замінка. Папка добрая, слоў няма, купіць можна, але, падлічваючы мае даходы, вы зусім не ўлічылі таго выдаткі і прамыя страты. Мільён - гэта недарэчная лічба.бібліяграфія
- 1931 - «Залатое цяля»
фільмаграфія
- 1968 - «Залатое цяля»
- 1993 - «Мары ідыёта»
- 2006 - «Залатое цяля»