Не так даўно для часткі замежнікаў дзякуючы стваранаму замежнымі СМІ іміджу Расія ўяўлялася краінай, небяспечнай для візітаў, дзе турыстаў не чакае нічога добрага, акрамя зласлівых поглядаў мясцовых і пастаяннага рызыкі падвергнуцца нападу з боку крымінальных элементаў. Але пасля таго як тысячы гасцей, якія пабывалі на мерапрыемствах, прымеркаваных да Кубка канфедэрацый і чэмпіянату свету па футболе, не толькі не сустрэлі на вуліцах п'яных мядзведзяў і рускіх, меркаванне аб РФ змянілася.
Аднак на планеце застаецца нямала месцаў, у рэчаіснасці прадстаўляюць пагрозу тым аматарам падарожнічаць, хто вырашыцца туды зазірнуць. Самыя небяспечныя для наведвання краіны свету - у матэрыяле 24СМИ.
Афганістан
Назва размешчанага ў Паўднёвай Азіі дзяржавы для людзей, якія пражываюць на тэрыторыі былога СССР, у першую чаргу асацыюецца з вайной. І хоць з вываду савецкіх войскаў з Афганістана прайшло ўжо больш за 30 гадоў, сітуацыя там практычна не змянілася.На ўсходзе краіна мяжуе з Кашмір, за ўладанне якім працягваецца дыпламатычнае супрацьстаянне паміж Індыяй, Кітаем і Пакістанам. А на тэрыторыі самой дзяржавы, дзе параўнальна нядаўна вяліся баявыя дзеянні паміж войскамі НАТА і арганізаванымі бандфармаваннямі, людзі працягваюць жыць ва ўмовах ваеннага становішча - грамадзянская вайна яшчэ ідзе.
Для турыстаў Афганістан не падасца месцам гасцінным. Замежнікаў, а тым больш іншаверцаў (99% жыхароў тут вызнаюць іслам), тут перасьледуе рызыка не толькі быць абрабаваным прадстаўнікамі мясцовай злачыннасці - не менш за небяспека апынуцца ў ліку выкрадзеных дзеля выкупу, абмену, а то і проста ў якасці працоўнай сілы.
Вялікія і пагрозы, звязаныя з наяўнасцю велізарнай колькасці разарваліся боепрыпасаў і мін, пакінутых за дзесяцігоддзі бесперапынных боестолкновений. Таксама квітнее наркоторговля, што нядзіўна - краіна з канца 80-х «славіцца» у якасці азіяцкага цэнтра вырабу наркотыкаў.
Згодна са складзеным дабрачыннай арганізацыяй Thomson Reuters Foundation у 2019 годзе рэйтынгу, Афганістан увайшоў у першую тройку краін, наведванне якіх уяўляе найбольшую пагрозу для жанчын. Сярод пералічаных рызык: сэксуальны гвалт, гандаль рабамі, абмежаванне правоў і свабод, у тым ліку ў плане доступу да медыцынскіх і эканамічных рэсурсаў. Зрэшты, і мужчынам тут не варта затрымлівацца даўжэй неабходнага.
Самалі
Не заціхае стральба і на тэрыторыі размешчанай на паўночным усходзе Афрыкі краіны, якая праславілася ў апошнія дзесяцігоддзі галоўным чынам піратамі, якая ўчыняе захоп грузавых і пасажырскіх караблёў у Індыйскім акіяне. І хоць на беразе верагоднасць сутыкнуцца з паслядоўнікамі Фрэнсіса Дрэйка зніжаецца, у Самалі і без «флібусцьераў XXI стагоддзя» знойдуцца людзі, якіх варта асцерагацца.
У дзяржаве дзейнічае цэлы шэраг ваенізаваных злачынных груповак, часта які хапае людзей дзеля выкупу. Ды і звычайных рабаўнікоў не варта скідаць з рахункаў, асабліва з улікам таго, што насельніцтва працяглы час пакутуе ад голаду, і жаданне займець маёмасць прышлых іншаземцаў здольна падштурхнуць на злачынства не толькі маргінальныя элементы, але і простых грамадзян.
Акрамя шанцу апынуцца ў ліку выкрадзеных, для турыстаў у Самалі прысутнічае таксама небяспека банальна «злавіць кулю» - паўднёвыя тэрыторыі краіны сталі арэнай супрацьстаяння баевікоў з ліку паслядоўнікаў разнастайных ісламісцкіх рухаў і тэрарыстычных арганізацый урадавым сілам. І хоць у апошнія гады сітуацыя паступова выпраўляецца, уключаць гэты рэгіён у спіс спрыяльных для наведвання вызначана пакуль рана.
У рэйтынгу самых небяспечных для жанчын краін Самалі - на чацвёртым месцы. Прычыны негатыўнай ацэнкі ранейшыя - гвалт, гандаль людзьмі, рэлігійныя прадузятасці і прававыя і маёмасныя абмежаванні.
ПАР
На поўдні Афрыканскага кантынента размешчана яшчэ адна дзяржава, візіт у якое для турыста здольны скончыцца зусім непрадказальна. Сацыяльнае расслаенне, якое ўзнікла ў выніку працяглы час якое панавала ў ПАР рэжыму апартэіду, прывяло да таго, што больш за 50% мясцовых жывуць у жабрацкіх умовах. Гэта выклікала рост ўзроўню злачыннасці, агменямі якой становяцца пераважна бедныя раёны краіны.Таксама варта ўлічваць, што ў ПАР дыскрымінацыя людзей з белай скурай лічыцца не проста нормай, але і замацаваная на заканадаўчым узроўні. Так што тым падарожнікам, хто ўсё ж такі адважыцца выбрацца з «белых» раёнаў на шпацыр, варта быць гатовым да нападу з боку цемнаскурых насельнікаў мясцовых трушчоб - без сутычкі абыйсціся наўрад ці атрымаецца.
Акрамя пагрозы фізічнай расправы і рабавання, у ПАР прысутнічае рызыка заразіцца характэрнымі для рэгіёну хваробамі, напрыклад, жоўтай ліхаманкай, выпадкі выбліскаў якой у апошнія гады пайшлі на спад, або малярыяй, да гэтага часу прадстаўляе сур'ёзную небяспеку для жыцця і здароўя як мясцовага насельніцтва, так і гасцей. Сітуацыя толькі пагаршаецца антысанітарыей.
Таксама нельга забываць і пра распаўсюджаны ў Паўднёвай Афрыцы СНІД, якім у рэгіёне хварэюць да чвэрці насельніцтва. І, улічваючы мясцовыя павер'і пра тое, што хвароба вылечваецца палавым актам з прадстаўніцамі белай расы, хай і без згоды процілеглага боку, для жанчын гэтыя раёны ў якасці бяспечных для наведвання месцаў вызначана рэкамендаваць не варта. Зрэшты, і турыстам мужчынскага полу ў гэтыя неспакойныя зямлі таксама лепш не наведвацца.
Філіпіны
Гэта размешчанае ў Паўднёва-Усходняй Азіі дзяржава, якое ўваходзіць у спіс папулярных турыстычных маршрутаў, праславілася маляўнічымі курортамі, старажытнымі мясцінамі і маляўнічай прыродай, а таксама адкрываюцца магчымасцямі, пачынаючы з аглядных экскурсій па гістарычных мясцінах і экстрэмальных забавак да экзатычных разнавіднасцяў інтымнай блізкасці. Аднак за межамі рэкрэацыйных зон замежнага вандроўцы чакаць могуць і вельмі непрыемныя «сюрпрызы».
Сярод галоўных пагроз на Філіпінах - мясцовая мафія, якая не абмяжоўваецца рабаваннямі або гандлем наркатычнымі рэчывамі. Самастойнае падарожжа за межамі папулярных турыстычных зон здольна скончыцца ў любы забягалаўцы - хопіць і некалькіх кропель наркотыку, падмяшаць у гарбату або колу мясцовым бармэнам, каб страціць прытомнасць. Прычым ачуняць пасля такога «снатворнага» наўрад ці атрымаецца, паколькі няўдачлівы турыст адправіцца на стол да «чорнага хірургу» - краіна ўваходзіць у спіс найбуйнейшых пастаўшчыкоў на чорны рынак ўнутраных органаў.
Акрамя небяспекі расстацца з кашальком і «унутраным змесцівам», на Філіпінах магчыма стаць ахвярай шальной кулі - сутычкі урадавых войскаў з ісламскімі паўстанцамі на рэлігійнай і этнічнай глебе ў краіне здараюцца з зайздроснай перыядычнасцю. Ды і пра піратаў, якія жывуць у шматлікіх бухтах і залівах, таксама лепш не забываць. А яшчэ архіпелаг лічаць найнебяспечным ў свеце месцам у плане стыхійных бедстваў - Філіпіны пастаянна скалынаюць разнастайныя прыродныя катаклізмы, пачынаючы з апоўзняў і вывяржэнняў вулканаў і заканчваючы паводкамі і ўраганамі.
Гаіці
Няпростая сітуацыя склалася з турызмам і ў Рэспубліцы Гаіці, якая, стаўшы ў выніку рэвалюцыі 1804 года другім пасля Злучаных Штатаў незалежнай дзяржавай Амерыкі, у цяперашні час ўвайшла ў спіс самых бедных краін з нестабільнай эканамічнай сітуацыяй. Тут працягвае збіраць чалавечыя ахвяры бушуючы і ў XXI стагоддзі голад (па ліку галадоўнікаў Гаіці саступае ў свеце толькі Конга), а 80% насельніцтва жывуць у жабрацкіх умовах - з-за такога становішча спраў ўзровень злачыннасці тут надзвычай высокі, у чым вінаватыя шматлікія крымінальныя групоўкі .
Выкраданне мясцовых жыхароў з высокім узроўнем даходу і якія прыехалі пагасцяваць турыстаў для атрымання выкупу - з'ява тут зусім не рэдкая. Прычым спадзявацца на дапамогу з боку праваахоўнікаў цяжка нават «свайму», паколькі ўрадавыя структуры і паліцыя цесна звязаны з крыміналам і атрымліваюць з падобных супрацьзаконных прадпрыемстваў свой адсотак. Што ўжо казаць пра чужынцаў, якія наведалі краіну ў якасці гасцей.
Да неспрыяльнай крымінагеннай абстаноўцы дадаецца таксама сумная сітуацыя са стыхійнымі бедствамі - у Карыбскім басейне, дзе размешчана дзяржава, нярэдкія ўраганы. Таксама гэтая мясцовасць ставіцца да сейсмічнаму актыўным зонам - штогод на тэрыторыі краіны адбываюцца дзесяткі землятрусаў рознай ступені інтэнсіўнасці.
Акрамя пералічаных непрыемнасцяў, небяспека для жыцця прыезджых уяўляюць і казуркі, прычым не толькі атрутныя - мясцовыя камары пераносяць малярыю і жоўтую ліхаманку. А ў тутэйшай вадзе, якую лепш не выкарыстоўваць для падрыхтоўкі ежы і пітва без папярэдняга кіпячэння, неаднаразова знаходзілі халерны вібрыён.
Ды і наогул мясцовыя прадукты, пачынаючы з малака і яго вытворных і заканчваючы мясам і маянэзам, да ўжывання без дадатковых мер засцярогі не рэкамендуюцца, паколькі здольныя стаць крыніцай праблем для здароўя з-за разнастайных паразітаў і мікраарганізмаў.
Малі
У Афрыцы даволі шмат дзяржаў, чыё бягучае становішча па тых ці іншых прычынамі цяжка назваць шчасным. Гэта справядліва і для Рэспублікі Малі, якая знаходзіцца на захадзе кантынента і ўваходзіць у спіс самых бедных краін свету. Аднак нарвацца ў тутэйшых трушчобах на бандытаў, узброеных не тое што агнястрэльнай, а нават халоднай зброяй, цяжка, паколькі мясцовыя жыхары даволі прыязныя ў адносінах да гасцей.Хоць крымінагенная абстаноўка ў рэгіёне параўнальна спакойнае, па-сапраўднаму ўяўляюць пагрозу баявыя дзеянні. З 2012-га, калі адбыўся дзяржаўны пераварот, краіна знаходзіцца ў стане бесперапыннай грамадзянскай вайны, чаму паслужыў і прыток у межы дзяржавы агрэсіўна настроеных экстрэмістаў, якія прыйшлі з Лівіі пасьля зьвяржэньня рэжыму Кадафі.
У цяперашні час сутычкі урадавых сіл з тэрарыстамі з ліку прыхільнікаў ІГ і «Аль-Каіды» (абедзве злачынныя арганізацыі забароненыя ў РФ) перыядычна ўспыхваюць па ўсёй тэрыторыі. Таксама мясцовыя насельнікі і прыезджыя пакутуюць і ад ўладжвалі ісламістамі тэрактаў, якія прыводзяць да вялікіх ахвярам сярод мірных жыхароў.
Да небяспекам знаходжання ў Рэспубліцы Малі для турыстаў варта аднесці таксама і рызыка заражэння ліхаманкай Эбола - краіна ўваходзіць у спіс афрыканскіх дзяржаў, у якіх гэтая хвароба атрымала распаўсюд, і ўспышкі рэгіструюцца да гэтага часу. З-за сітуацыі, якая санітарна-эпідэміялагічнага становішча ў рэгіёне высокі ўзровень заражэння кішачна-інфекцыйнымі хваробамі і паразітамі, а таксама гепатытамі. Прычым праблемы з ужо згаданай і характэрнай для Афрыкі жоўтай ліхаманкай нікуды не дзеліся.
Емен
Яшчэ адно месца на зямным шары, куды падарожнікам лепш не зазіраць, - гэта якая знаходзіцца на паўднёвым захадзе Азіі Еменская Рэспубліка. Які ўваходзіць у лік самых старажытных на планеце ачагоў цывілізацыі, вядомых чалавецтву, зараз Емен ўяўляе вартае жалю відовішча, ставячыся да ліку самых бедных дзяржаў у азіяцкім сектары, дзе за мяжой беднасці жыве больш за 40% мясцовых, а таксама - краін з найменшай узроўнем развіцця ў свеце.
Сітуацыю ўскладняе і голад, узмацнелы на фоне ўзброенага канфлікту паміж ваеннымі сіламі і ісламскімі тэрарыстамі з розных краін рэгіёну, якія знайшлі ў Емене прытулак. Жорсткае супрацьстаянне таксама не абмяжоўваецца ужываннем толькі лёгкага ўзбраення - у ход ідзе артылерыя і бамбардзіровачная авіяцыя, што відавочна не падымае прывабнасць дзяржавы для турыстаў.
Дрэнна сітуацыя ідзе і з Кіднэпінг - замежнікаў і мясцовых жыхароў з ліку заможных ў Емене часта выкрадаюць. Мэтай становіцца не толькі выкуп, але і жаданне выгандляваць ва ўрада краіны пэўныя прэферэнцыі. Прычым у якасці інструмента перамоваў выкрадзеных выкарыстоўваюць не толькі сепаратысты, але і правадыры мясцовых плямёнаў. У выніку кіраўніцтва краіны вырашыла абмежаваць свабоду перамяшчэння турыстаў - без збройнага канвою зірнуць на славутасці больш не атрымаецца.
З пітной вадой сітуацыя ў Йеменскай Рэспубліцы пакідае жадаць лепшага - без папярэдняга кіпячэння лёгка стаць ахвярай інфекцыі або паразітаў. Ды і для купання мясцовыя вадаёмы падыходзяць слаба - сцёкавыя вады не праходзяць ніякай ачысткі.
Акрамя санітарна-эпідэміялагічнага становішча, разгулу выкрадальнікаў і ваенных дзеянняў, гасцям з-за мяжы прыйдзецца сутыкнуцца і з надзвычай жорсткімі дзеючымі ў краіне законамі. У першую чаргу заканадаўчыя абмежаванні тычацца жанчын, для якіх Емен, паводле ацэнак брытанскай The Guardian, прызнаны горшым на планеце месцам - за найменшы правіну яны могуць апынуцца за кратамі. А жыццё ў жаночых турмах тут не цукар - зняволеных не толькі ўтрымліваюць у жудасных умовах, але і прымушаюць да занятку прастытуцыяй.