Сярод кінематаграфічнага спадчыны СССР асобна стаяць карціны Леаніда Гайдая, якія і зараз, праз дзесяцігоддзі, каханыя і ўшанаваныя гледачамі. Не стаў выключэннем і зьняты рэжысёрам фільм «Дыяментавая рука», выпушчаны ў 1968 годзе, - кожны яго паказ на тэлебачанні нязменна выклікае пазітыўныя пачуцці ў сэрцах мільёнаў.
Пра тое, як здымалі карціну, пра кур'ёзах на пляцоўцы і цікавых фактах, са стужкай звязаных, - у матэрыяле 24СМИ.
На дакументальнай аснове
Задума сцэнара, па якім пасля быў зняты фільм «Дыяментавая рука», прыйшоў у галаву Якаву Касцюкоўскі дзякуючы прачытанай у газеце нататцы. У ёй гаворка ішла пра кантрабандыстаў з Швейцарыі, якія паспрабавалі правезці каштоўнасці праз мяжу ў гіпсе.каларытная асоба
Натоўпы журналістаў біліся на здымачную пляцоўку фільма з мэтай узяць інтэрв'ю ў Юрыя Нікуліна, якога ў родным цырку «дастаць», як правіла, было надзвычай складана. Аднак і на новым месцы поспех не ўсміхалася «акулам пяра»: той, хто ўзяў паўгадавы адпачынак у «Союзцирке» дзеля здымак артыст па-ранейшаму заставаўся недаступны, адмаўляючы жадаючым пагутарыць прадстаўнікам прэсы.
Атрымалася ўзяць інтэрв'ю ў Юрыя Уладзіміравіча толькі Леаніду Плешакова, вядомаму артыкуламі ў часопісах «Огонек» і «Змена». Такому шанцаваньню журналіст абавязаны выключна ўласнай знешнасці - Леанід Гайдай адразу звярнуў увагу на каларытнага шыракаплечага здаравякі з густой барадой і дамовіўся аб пагадненні. У абмен на артыкул цёзка рэжысёра сыграў пытаючага ў галоўнага героя «агеньчыку» уражлівых габарытаў тыпу ў чорных акулярах і з чэрапам на шыі.
Пасля «Брыльянтавай рукі» Плешакоў зняўся яшчэ ў 1,5 дзясяткі карцін - пераважна ў эпізадычных і другарадных ролях. І рабіў журналіст гэта не столькі з любові да мастацтва, хоць і падобны аспект, зразумела, прысутнічаў, колькі з-за магчымасці на здымачнай пляцоўцы ўзяць інтэрв'ю ў цікавых асоб.
культурны хлопчык
Эпізод, у якім Андрэй Міронаў атрымлівае «зарад» марожанага ў твар, знялі не адразу - спатрэбілася 8 дубляў. Кінематаграфісты аддалі перавагу выкарыстоўваць у якасці «снарада» тварог, паколькі ён лепш «ляпу». І акцёр устойліва трываў падобнае здзек. Праўда, «марозіва» ў твар Міронаву кідаў асістэнт рэжысёра, паколькі Дзіма Нікалаеў, які гуляў ролю Максіма, апынуўся хлопчыкам выхаваным і наадрэз адмовіўся што-небудзь кідаць у артыста.Не па сцэнары
«Ідыёт!» - гэтая кароткая, але ёмістая фраза, сказаная незабыўным голасам Анатоля Папанова, лічыцца сярод самых вядомых эпізодаў камедыі. А бо апынулася яна ў карціне цалкам выпадкова. Ды і прызначалася зусім не партнёру па пляцоўцы, Андрэю Міронаву, які выконваў ролю Козодоева, - раззлаваны Папанов, які паспеў прамерзнуць ў халоднай вадзе, так выказаўся ў адрас запоровшего ў чарговы раз дубль аператара.
Толькі тое, што камера заставалася уключанай і ўдала выстаўленай, дазволіла захаваць яркі і экспрэсіўны момант.
Не было ў арыгінальным сцэнары і фразы «Ты такі даверлівы!», Якой жонка папракае Сямёна Сямёнавіча. Затое яе часцяком чуў ад Гребешкова сам рэжысёр - вось і вырашыў дапоўніць вобраз Надзеі Горбункова звыклымі для каханай жонкі словамі.
Цэнзуры не па зубах
«Першы эратычны эпізод» у савецкім кіно з удзелам Святланы Святлічнай цэнзары хацелі выразаць. На шчасце, фільм «Дыяментавая рука» патрапіў на закрыты паказ да Леаніда Ільічу - генеральны сакратар падобнага агіднасці не дапусціў, распарадзіўшыся пакінуць сцэну з прыгажуняй Святлічнай.Сярод знакамітых гісторый, звязаных з фільмам, самая вядомая - успаміны Ніны Гребешкова пра тое, як рэжысёру ўдалося пазбегнуць увагі мастсавета да многіх спрэчным сцэнах у карціне. Гайдай дадаў у канец фільма атамны выбух - у выніку менавіта гэты момант прыкаваў увагу прыёмнай камісіі.
У выніку цэнзары запатрабавалі выкінуць у першую чаргу «ядзерны грыб», забыўшыся пра астатнія эпізоды, якія да гэтага старанна адзначалі ў нататніках, плануючы іх выдаленне.
Музыка на ўсе часы
«Песня пра зайцоў» першапачаткова выконвалася героем на борце цеплахода. Аднак пасля вырашылі замяніць кампазіцыю на «Выспа нешанцавання», а «Зайцаў» перамясціць у рэстаран, каб разбавіць «пафасную атмасферу». А сам «Выспа» зусім хацелі адправіць у кошык, аднак бліскучае выкананне Міронава прымусіла рэжысёра і здымачную брыгаду перадумаць.
памятны ўдар
Сын Нікуліна Максім, які гуляў у карціне хлопчыка з сачком, пастаянна падаў раней, чым Міронаў паспяваў нанесці ўдар нагой, чым сапсаваў масу дубляў. Тады Гайдай вырашыў схітраваць. «Па сакрэце» распавёў Нікуліну-малодшаму, што ўсе змянілася і ў другі раз «дзядзька Андрэй» проста пройдзе міма. А самому артысту шапнуў, каб той ўклаўся ў штурхель «ад душы».
Дубль у выніку атрымаўся, дапоўніўшы фільм «Дыяментавая рука» яшчэ адной запамінальнай сцэнай. А вось будучы мастацкі кіраўнік і гендырэктар Цырка на Каляровым бульвары надоўга пакрыўдзіўся на Міронава.