біяграфія
Уладзімір Балон - спартовец, акцёр і каскадзёр. Артыст быў запатрабаваны ў кінематографе, дзе актыўна выкарыстоўваліся яго навыкі фехтавання на рапірах. Чэмпіён СССР ставіў складаныя і эфектныя трукі. Гэтая дзейнасць апынулася настолькі яму блізкай, што з 1990 па 2002 год ён кіраваў студыяй пастаноўкі трукаў.Дзяцінства і юнацтва
Уладзімір Балон нарадзіўся ў Ленінградзе 23 лютага 1937 году. Бацька хлопчыка працаваў інжынерам-будаўніком і быў заняты на ўзвядзенні аб'ектаў, дзе працавалі палонныя ГУЛАГу. Маці была супрацоўніцай газетнага выдавецтва і таксама не заўсёды магла надаваць сыну час, таму маленькі Валодзя часта апыняўся прадстаўленым сам сабе.
Балон рос хваравітым дзіцем. У яго былі дыягнаставаны бранхіяльная астма і сухоты, таму Уладзімір часта станавіўся «госцем» паліклінік і дыспансэра. Заняткі спортам яму забаранялі, хоць рост і целасклад размяшчалі да іх. У 1952-м, дастаўшы падробленую даведку, юнак уладкаваўся ў фехтавальны гурток Ленінградскага палаца піянераў.
Адчуваючы жаданне займацца фізічнай дзейнасцю, Уладзімір стаў студэнтам інстытута ім. П. Ф. Лесгафта. Малады чалавек з'яўляўся чэмпіёнам СССР па фехтаванні, заслужыўшы гэты тытул спачатку ў сваёй узроставай катэгорыі, а затым і ў дарослым. Некаторы час Балон нават працаваў трэнерам.
Асабістае жыццё
Па нацыянальнасці сваякі акцёра былі рускімі, але хлопчыку распавядалі аб наяўнасці французскіх каранёў, што не было пацверджана дакументальна. Атрымліваючы пашпарт, ён наўмысна выпусціў адну літару «л» у напісанні, адкарэктаваўшы прозвішча.Асабістае жыццё Уладзіміра Балон была насычанай. Мужчына карыстаўся увагай жанчын. Яго першы шлюб быў заключаны ў маладосці. Жонкай акцёра стала аднакурсніца Таццяна, саюз з якой падарыў дачка Алену. Пара прабыла разам 3 гады.
Другую сям'ю Балон пабудаваў з салісткай ансамбля «Бярозка» Джеллой Агафонавай. Уладзімір і яго жонка складаліся ў рамантычных сувязях з іншымі партнёрамі, але гэта не перашкодзіла артыстам пражыць разам 50 гадоў, да самага скону фехтавальшчыка. Дзеці ў шлюбе не з'явіліся.
фільмы
Пераломны момант у біяграфіі артыста здарыўся ў 1962 годзе. Эльдар Разанаў запрасіў яго паспрабаваць сябе ў якасці пастаноўшчыка сцэн паядынкаў у кінокартіне «Гусарская балада». Спартсмен атрымаў эпізадычную ролю і з'явіўся на экране ў вобразе ад'ютанта Кутузава. Аказалася, што прафесійныя навыкі фехтавальшчыка лёгка дастасавальныя ў творчай сцежцы, таму да 1964 годзе Балон перакваліфікаваўся ў артыста, хоць і не меў профільнай адукацыі.
Рэжысёры прапаноўвалі выканаўцу прыняць удзел у здымках стужак, для якіх ён ставіў эфектныя трукі. Так, у 1970-м Балон з'явіўся адразу ў двух стужках, дзе спатрэбіліся яго навыкі фехтавання, гэта праекты «Чортава тузін» і «Крок з даху». Неўзабаве ў фільмаграфіі артыста сталі з'яўляцца новыя ролі. У фільмах «Дайце кнігу скаргаў», «Прынцэса цырка», «Дзёрзкасць» ня планаваліся паядынкі. Тут у Балон з'явіўся шанец прадэманстраваць глыбіню існуючага драматычнага патэнцыялу.
Акрамя кінематаграфічных праектаў, Уладзімір Балон удзельнічаў і ў пастаноўцы спектакляў. Ён планаваў фехтавальныя эпізоды для «Рамэа і Джульеты» ў Тэатры на Малой Броннай для рэжысёра Анатоля Эфроса. 1965 год прынёс удзел у стварэнні кінакарціны «Дырэктар», але праца над ёй была спыненая з-за трагічнай гібелі Яўгена Урбанского, акцёра, які гуляў галоўную ролю. Пазней фільм выйшаў на экраны з удзелам іншых артыстаў.
Праз год Балон ставіў фехтавальныя эпізоды для кінакарціны «Беражыся аўтамабіля». Праект зноў адзначыўся супрацоўніцтвам з Эльдарам Разанавым. Цікава, што рэжысёр прапаноўваў калегу ролю Семицветова. Пасля гледачы ўбачылі ў гэтым вобразе Андрэя Міронава.
Славу і папулярнасць артысту прынёс праект «Д'Артаньян і тры мушкецёры», здымкі якога вяліся на Адэскай кінастудыі ў 1978-м. Георгій Юнгвальд-Хількевіч запрасіў Балон ўвасобіць ворага галоўнага героя - кардынала дэ Жюссака. Дзякуючы ініцыятыве артыста час прысутнасці персанажа ў кадры было павялічана, а вобраз стаў зборным. Працу над роляй Уладзімір сумяшчаў з планаваннем пастановачных баёў і трукавых сцэн.
Калі праз некалькі гадоў Юнгвальд-Хількевіч здымаў працяг сагі, Балон запрасілі ставіць трукі для фільмаў «Мушкецёры дваццаць гадоў праз», «Таямніца каралевы Ганны, ці Мушкецёры трыццаць гадоў праз" і "Вяртанне мушкецёраў, або Скарбы кардынала Мазарыні». Каскадзёр пасябраваў з акцёрамі, іх сумесныя фота захаваліся на памяць прыхільнікам.
Па запрашэнні Святланы Дружынінай Уладзімір Балон выкладаў артыстам фехтавальных майстэрства на здымачнай пляцоўцы стужкі «Гардэмарыны, наперад!». Яму дасталася эпізадычная роля і ў гэтым праекце: ён адлюстраваў слугу шевалье дэ галіўся - Жака. Таго ж героя артыст ўвасобіў ў кадры ў 1991-м на здымках карціны «Віват, гардэмарыны!». У завяршальнай стужцы трылогіі ён ужо не здымаўся, але працаваў пастаноўшчыкам трукаў.
1980-1990-я прынеслі акцёру новы этап у прафесійнай дзейнасці. Ён сабраў калектыў «Потылиха», які спецыялізаваўся на правядзенні каскадзёрскіх нумароў. Пазней каманда перарасла ў арганізацыю пад назвай «Масфільм-автотрюк", а Уладзімір Балон стаў яе кіраўніком. У 2002-м у аб'яднанні змянілася структура, і артыст пакінуў пасаду дырэктара.
Рэжысёры перыядычна прапаноўвалі артысту эпізадычныя ролі ў серыялах, але ён здымаўся ўсё радзей. Балон з'явіўся ў кадры серыялаў «Марш Турэцкага» і «Сышчыкі-3», а апошнім фільмам з яго удзелам стаў «Сівы конь».
смерць
У 2009 годзе артысту паставілі дыягназ - рак кішачніка. Лекарам атрымалася спыніць хваробу, правёўшы аперацыю. Праз некаторы час хвароба вярнуўся, а ў 2012-м анколагі выявілі ў артыста рак лёгкіх. Праведзенае хірургічнае ўмяшанне не дало вынікаў - у 2013-м Уладзімір Балон памёр. Прычынай смерці стала працяглая хвароба, якая аслабіла арганізм акцёра. Магіла артыста знаходзіцца на Траякураўскіх могілках.фільмаграфія
- 1962 - «Гусарская балада»
- 1964 - «Дайце кнігу скаргаў»
- 1966 - «Тэлефануюць, адчыніце дзверы»
- 1967 - «Ганна Карэніна»
- 1967 - «Мікалай Баўман»
- 1970 г. - «Крок з даху»
- 1978 - «Д'Артаньян і тры мушкецёраў»
- 1982 - «Прынцэса цырка»
- 1987 - «Гардэмарыны, наперад!»
- 1991 г. - «Віват, гардэмарыны!»
- 1992 - «Мушкецёры дваццаць гадоў праз»
- 2000 - «Марш Турэцкага»
- 2004 г. - «Сышчыкі-3»
- 2007 - «Вяртанне мушкецёраў, або Скарбы кардынала Мазарыні»
- 2010 - «Сівы конь»