Адукацыя прадпісвала яму ствараць сімфанічную музыку - ён спрабаваў, а пасля жартаваў, што «заражаны песеннай бацылы». За гады жыцця кампазітар напісаў сотні кампазіцый: папуры з яго песень, такіх як «Каскадзёры», «Дні лятуць», «не астудзіў сваё сэрца, сынок», «Сіняя птушка», і цяпер падхопліваюць залы.
18 жніўня 2020 года Ўладзімір Мігуля сустрэў бы сваё 75-годдзе, калі б не смерць у 1996-м. Аб цікаўных дэталях яго біяграфіі і асабістым жыцці - у матэрыяле 24СМИ.
1. Дайце дзве!
Па патрабаванні маці Уладзімір Мігуля паступіў у медыцынскі інстытут у Валгаградзе і, каб набрацца практычнага вопыту, сумяшчаў на працягу года вучобу з працай фельчара.Аднак музыка занадта моцна цягнула да сябе маладога чалавека. Ужо на другім курсе Мігуля стварыў ВІА «Алегра», які даваў канцэрты для навучэнцаў і выступаў на інстытуцкіх мерапрыемствах. А на трэцім годзе навучання Уладзімір завочна паступіў у музычную вучэльню, цяпер названае Валгаградскай кансерваторыяй імя Серебрякова.
Дзякуючы сумяшчэнню адукацыі медыцынскае і музычнае навучальныя ўстановы будучы артыст скончыў адначасова, атрымаўшы дыпломы па спецыяльнасцях «інструментальны выканаўца» і «сківічна-тварнай хірург».
2. Сваімі рукамі
У кансерваторыі Уладзімір Мігуля факультатыўна займаўся на вакальным аддзяленні - для гэтага мелася займальная прычына. Кампазітар звярнуў, паводле яго слоў, увагу на наступнае - людзі лепш за ўсё ўспрымаюць створаныя ім творы, калі іх выконвае сам аўтар.
3. Сотні імёнаў
Сярод тых выканаўцаў, якім Мігуля пісаў песні, лічацца Юрый Богатиков, Іосіф Кабзон, Міхаіл Баярскі, Сафія Ратару, група «Зямляне», Валерый Абадзінскі і маса іншых. Прычым і сам аўтар не саромеўся выходзіць на сцэну, у выніку чаго даволі хутка набраў папулярнасць на тэрыторыі ўсяго Савецкага Саюза не толькі ў якасці кампазітара, але і спевака.Ларыса Рубальская таксама з велізарнай удзячнасцю ўспамінала Уладзіміра Мігуля. Па словах паэткі, калі б не іх выпадковая сустрэча, то ніхто і ніколі б пра яе не пачуў - не было б ні вядомасці, ні песень на яе вершы. Кар'ера славутага кампазітара Ігара Крутога таксама пачалася з супрацоўніцтва з Мігуля - будучы мэтр расійскай эстрады працаваў у таго клавішнікам.
4. «І сніцца нам не вуркатанне касмадрома ...»
Першапачаткова песня «Трава каля дома» на словы Анатоля Папярочнага нічога з касмічнай тэмай агульнага не мела. Гэта была кампазіцыя пра тугу па роднай хаце, цэнтральнымі вобразамі у якой выступалі «вочы каровіны» і «адрына».
Аднак Уладзімір Мігуля ўхапіўся за адной яркі вобраз, які прысутнічае ў тэксце, які выдатна ўпісваўся ў актуальную тады тэму заваявання міжзоркавага прасторы і здольны быў у поўнай меры адлюстраваць пачуцці тых, хто пакінуў Зямлю касманаўтаў, - тую самую «траву каля дома».
Пасля першых выкананняў на твор публіка ўвагі не звярнула. Тады Мігуля прыцягнуў да супрацоўніцтва моладзевы ансамбль з Ленінграда, з якім супрацоўнічаў і раней. Так рэпертуар ВІА «Зямляне» папоўніўся адным з галоўных гітоў.
Цікава, што спачатку прапанаваная маладымі хлопцамі аранжыроўка, натхнёная рытмікай музыкі Кліфа Рычарда, не вельмі спадабалася аўтару. Той баяўся, што ў такім выглядзе кампазіцыю проста не прапусціць цэнзура. Аднак страхі аказаліся марнымі - «Трава каля дома» ператварылася ў нетленный хіт.
5. Апошнія гады
Пасля распаду Савецкага Саюза Мігуля арганізаваў прадзюсерскі цэнтр, які займаўся падтрымкай пачаткоўцаў выканаўцаў. Аднак ліхія часы не дазволілі кампазітару надоўга затрымацца ў гэтым бізнесе - у 1994 годзе на музыканта было здзейснена замах, у выніку якога загінуў яго кіроўца.Пасля таго, што адбылося на фоне стрэсу ў знакамітасці пачаў імкліва прагрэсаваць выяўлены раней бакавой Аміятрафічны склероз, праз два гады сведший ў магілу артыста. Зрэшты, за час да смерці кампазітар паспеў напісаць яшчэ два дзесяткі песень.
6. Перш за ўсё
Дзеля таго, каб паступіць у Ленінградскую кансерваторыю імя Рымскага-Корсакава, Уладзімір растаўся з дзяўчынай Утай. Пасля намёку апошняй на тое, што ў яе народа - а выходзіла яна з нямецкай сям'і - прынята вырашаць пытанне з замужжам да 22 гадоў, малады чалавек паведаміў сваёй пасіі, што мае іншыя планы і не гатовы пакуль уступаць у шлюб.
7. Любыя
За гады жыцця кампазітар тройчы абменьваўся кольцамі. З Ганнай Яршова, якая нарадзіла яму дачку Юлію, Уладзімір пражыў пяць гадоў. Другі выбранніцай Мігуля стала Марына Лявонава - прыхільніца таленту музыканта. Аднак гэтыя адносіны таксама нельга назваць працяглымі - пара неўзабаве рассталася.
З апошняй жонкай Марынай Сіманаў, знаёмства з якой адбылося ў 1986 годзе, Уладзімір Мігуля пражыў да самай смерці. Прычым новая выбранніца дзеля каханага сышла з сям'і, забраўшы з сабой дачка Кацярыну ад першага шлюбу, для якой артыст стаў сапраўдным бацькам. Таксама ў гэтым саюзе на свет з'явілася і Ліяна, што пайшлі па слядах бацькі і абрала сьцежку музыканта.