У сваіх творах Агата Крысці пазбягала гвалту. Аднак у 2020 годзе па меркаваннях талерантнасці ў шэрагу краін быў перайменаваны раман «Дзесяць негритят». Назва састарэла, а змест гэтай і іншых кніг пісьменніцы застаецца запатрабаваным, саступаючы па папулярнасці Бібліі і санеты Шэкспіра. Цікаўныя факты з жыцця аўтара - у матэрыяле 24СМИ.
1. Пісьменніца на спрэчку
Першым раманам Агаты Крысці стала «Загадкавае здарэнне», напісанае ў 25 гадоў. А падставай да літаратурнай дебюту паслужыў спрэчка са старэйшай сястрой, якая намякнула, што здольная стварыць дэтэктыўную гісторыю ў духу Конан Дойла. Выклік быў прыняты, і «каралева злачынстваў» выйграла заклад.Зрэшты, рашучасцю Агата адрознівалася з дзяцінства. Маці дзяўчынкі лічыла, што чытанне юнай лэдзі не патрабуецца. Аднак, насуперак бацькоўскім устаноўкам, дзіця навучыўся чытаць ўжо ў 4 гады. Гэта развіла фантазію, і выдуманыя героі прыхарошвае адзінота Агаты.
2. Нараджэнне натхнення
У аўтарскай скарбонцы пісьменніцы больш за 60 раманаў і 20 п'ес, не лічачы зборнікаў апавяданняў. Сваю літаратурную біяграфію Агата Крысці параўноўвала з машынай на заводзе і лёгка магла выпусціць 2-3 кнігі ў год. А часам паралельна працавала над двума раманамі, на выпадак, калі адзін зойдзе ў тупік.
Аднак прафесійнага выгарання у творчай жанчыны не наставала. Гэта звязана з тым, што Крысці была пазбаўленая пошукаў сюжэтаў і схем забойстваў. Яна проста жыла, а дэтэктыўныя хады ўсплывалі ў галаве ў самы непадыходны момант.
Дарэчы, і персанажы былі выдуманымі. На стварэнне міс Марпл натхніў бабулін ридикюль, а Эркюль Пуаро - гэта зборны вобраз бельгійскіх бежанцаў.
3. Хатняя гаспадыня, а не пісьменніца
Агата Крысці лічыла напісанне раманаў хобі, а таму падкрэслівала, што яна - хатняя гаспадыня. Дарэчы, у працоўнай біяграфіі пісьменніцы ёсць прафесіі медсёстры і нават археолага.
Пасля другога замужжа Агата захапілася археалагічнымі раскопкамі. На Блізкім Усходзе аўтар не толькі пісала свае творы, але і дапамагала мужу. Знойдзеныя артэфакты ўдалося захаваць дзякуючы вынаходлівасці майстры дэтэктыўнага жанру. Каб зберагчы прадметы са слановай косці, стваральніца міс Марпл націрала знаходкі ўвільгатняе крэмам, чым выратавала іх ад разбурэння.
4. Беднасць
Пасля смерці бацькі, калі юнай Агаце споўнілася 11 гадоў, дзяўчынка жыла з думкай, што сям'я зьбяднее. Пазней грашовае пытанне стаў вядучым матывам у сюжэтах аўтара.Гэтым тлумачыцца і працаздольнасць пісьменніцы, якая, нягледзячы на тое, што асабістае жыццё склалася шчасна, баялася пакінуць сям'ю ў беднасці. Спадчыннікам стану стаў адзіны ўнук Мэцью Причард, якому таксама дасталася каханне зорнай бабулі.
5. Адваротны Пуаро
Міс Марпл, як і Эркюль Пуаро, сталі аднолькава папулярныя сярод чытачоў. Тым не менш чароўная дама выклікала ў пісьменніцы вялікую сімпатыю, чым «гідкі» бельгіец.
Забойства «агіднага крывадушніка» Крысці планавала неаднаразова, але адмовілася ад ідэі на карысць ганарараў, якія прыносіў вусаты дэтэктыў. Паводле сюжэту, на момант заканчэння гісторый пра Пуаро таго пераваліла за 100 гадоў. Смерць героя ушанавала газета «Нью-Ёрк Таймс», апублікаваўшы некралог на персанажа.
6. Дисграфия
Пісьменніца, якая ўмее ліха закручваць сюжэт, з цяжкасцю магла расставіць літары ў правільным парадку. Аднак дисграфия не замінала ёй друкаваць на машынцы.Сучасныя медыкі перакананыя, што парушэнне не прыроджанае, а набытая ў выніку эмацыйнага ўзрушэнні ў юныя гады і, верагодна, звязана з стратай бацькі і нервовым захворваннем маці.
7. Каханне да ядаў і ахвярам
Агата Крысці заўсёды хвалявалася за ахвяру і лічыла несправядлівасцю цікавасць да забойцам. Таму ў закручаных сюжэтах няма «чарнухі», але прысутнічаюць яды, якія фігуравалі 83 разы ў творах пісьменніцы. Запал забіваць гэтак незвычайным спосабам з'явілася пасля працы фармацэўтам, калі яна навучылася разбірацца ў небяспечных рэчывах.