Ён стаў адным з нешматлікіх савецкіх рэжысёраў, фільм якога атрымаў запаветную для кінематаграфістаў статуэтку «Оскара» - падобных карцін за час існавання СССР набралася ўсяго-то тры. Ды і як таленавіты акцёр гэты чалавек пакінуў пасля сябе значны след у айчыннай і сусветнай кінакультуры.
25 верасня 2020 года споўнілася 100 гадоў з дня, калі нарадзіўся Сяргей Бандарчук. Аб займальных фактах з яго біяграфіі і асабістым жыцці - у матэрыяле 24СМИ.
1. Выбар
Бацькі будучага знакамітага акцёра і рэжысёра былі ўпэўненыя, што лепшым кар'ерным выбарам для спадчынніка стане прафесія інжынера. Аднак Сяргей Бандарчук не падзяляў погляды старэйшых на ўласную будучыню - яшчэ хлопчыкам паставіў сабе мэту стаць артыстам і не збіраўся адхіляцца ад абранага курсу.З бацькамі будучы артыст пасварыўся, пасля чаго некаторы час не меў зносіны з бацькам зусім. У выніку сваякі ўсё ж такі аслабілі напор, пагадзіўшыся з выбарам сына. Але паставілі ўмову - сына яны хацелі бачыць выключна акцёрам драматычным, а не бесталковым камедыянта.
2. На паўдарозе
З паступленнем Сяргея Бандарчука ў тэатральную ВНУ звязана цікавая гісторыя. Пасля школы будучы рэжысёр з прыяцелем падаліся ў Маскву - паступаць у вучэльню пры Тэатры рэвалюцыі. Маладыя людзі падалі дакументы і пачалі чакаць ўступных экзаменаў.
Але непасрэдна перад здачай абодвух ахапіла паніка - паскардзіліся ў сталіцу правінцыялы, вымушаныя правесці некалькі сутак на Курскам вакзале, паддаліся трывожным пачуццю і, забраўшы атэстаты, адправіліся ў зваротны шлях.
У дарозе страх аслабеў, і Сяргей Бандарчук зразумеў, што вярнуцца да родных з ганьбай не зможа. Сышоўшы з цягніка ў Растове-на-Доне, хлопец адважыўся паспрабаваць уласныя сілы ў мясцовым вучылішча. На шчасце, задуманае атрымалася, і неўзабаве Сяргей быў залічаны ў Растоўскай тэатральнае.
3. Шолахаў
Стужка «Лёс чалавека» стала рэжысёрскім дэбютам Сяргея Бандарчука. Перад тым як стартавалі здымкі, з пачаткоўцам рэжысёрам пажадаў пазнаёміцца аўтар першакрыніцы - пісьменнік Міхаіл Шолахаў.Вядома, што гэтыя двое неаднаразова сустракаліся і праводзілі разам ночы ў гутарках на розныя тэмы. Дзякуючы гэтым размовам Бандарчуку ўдалося ў поўнай меры перадаць увесь драматызм і глыбіню Шолахаўская творы на экране.
Пасля да творчасці аўтара рэжысёр яшчэ вярнуўся, экранізаваць «Яны змагаліся за Радзіму» і «Ціхі Дон».
4. Сола на нервах
Сярод фільмаў Сяргея Бандарчука найбольш значнай лічыцца карціна «Вайна і мір», якая атрымала "Оскар". Для Бандарчука гэта быў толькі другі досвед працы ў крэсле рэжысёра, але ён ужо тады дэманстраваў выдатнай уменне знаходзіць падыход да акцёраў і дамагацца ад іх мэтавае.
Так, выканаўца ролі Наташы Растовай Людміла Савельева ўспамінала, як з ёй працаваў Сяргей Фёдаравіч.
Калі здымалі сцэну, у якой гераіня пакутуе ад таго, што не атрымалася збегчы з Курагіну, Бандарчук звяртаўся выключна да задзейнічанай у гэтым эпізодзе Алене Тяпкиной, якая грала цётку Ахросимову, - хваліў і ўсяляк заахвочваў. А маладая Савельева, сумнявацца, што яе экранная істэрыка выглядае пэўна, моцна нервавалася.
Пасля масы дубляў Людміла не вытрымала і сарвалася ў істэрыку ўжо сапраўдную, чаго і дамагаўся Бандарчук, адразу пачаў здымаць хворай дзяўчыны.
5. Рыбалка і драўляны Талстой
Сяргей Бандарчук любіў і ўмеў ляпіць з гліны, маляваў, выразаў па дрэве. Кажуць, аднойчы так заработался, што забыўся пра дзень нараджэння жонкі. Тады, каб не пакінуць жонку без падарунка, узяў звычайнае палена і выразаў з яго бюст Льва Талстога, які і прэзентаваў спадарожніцы жыцця, - на працу ён выдаткаваў ўсё дзень. А яшчэ Бандарчук горача любіў рыбалку.6. Жанчыны
Сяргей Бандарчук бацькам быў шматдзетным. Першынца Аляксея яму ў 1944 году падаравала яе аднакурсніца па Растоўскай тэатральнаму вучылішчу Яўгена Белавусава, да якой артыст пасля заканчэння вайны так і не вярнуўся, - пра дзіця артыст не ведаў.
Распавядаюць, што, калі ісціна адкрылася, Бандарчук нават часова развёўся са сваёй першай афіцыйнай (з Белавусавай вяселле не гулялі) жонкай Інай Макаравай, каб зарэгістраваць адносіны з першай пасіяй і атрымаць правы на дзіця.
Макарава нарадзіла Бандарчуку дачку Наталлю, якая ў будучыні пайшла па слядах бацькі, праявіўшы сябе і як акторка, і як рэжысёр. Ад Іны Сяргей Фёдаравіч сышоў да Ірыны - яго сэрца пакарыла акторка Скобцева, з якой артыст разам гуляў у фільме «Атэла».
Разам з апошняй жонкай Бандарчук пражыў да самай смерці, настигшей яго ў кастрычніку 1994 года. У гэтым шлюбе нарадзіліся двое дзяцей: дачка Алена і сын Фёдар - абодва выбралі ў жыцці шлях, звязаны з кінематографам.
7. Сын
А вось старэйшы сын рэжысёра Аляксей па слядах бацькі не пайшоў, ды і наогул звесткі пра далейшы лёс першынца Бандарчука моцна разыходзяцца.
Па адной версіі, пасля заканчэння інстытута замежных моў малады чалавек, у дасканаласці валодаў французскім, паспеў папрацаваць выкладчыкам. Па іншай - нікуды не уладкаваўся, працягваючы жыць з маці на яе сціплую пенсію і злоўжываючы алкаголем. Вядома толькі, што сын знакамітасці паспеў двойчы ажаніцца і завесці сына, які праявіў сябе як таленавіты матэматык.
Зрэшты, Сяргей Бандарчук быў не ў курсе стану спраў у жыцці сына - яго трэцяя жонка старанна перарывала любыя спробы кантактаваць як з былымі мужам і жонкай, так і з дзецьмі.