біяграфія
Артыст Віктар Супрун, зараз жыве і працуе ў Маскве, нарадзіўся і атрымаў акцёрскае адукацыю ў Украіне, школу скончыў у Якуціі, у войску служыў на мяжы з Японіяй, а тэатральную кар'еру пачаў у расійскім чарназем'е. Шырокі жыццёвы вопыт дазваляе акцёру рабіць нават маленькія ролі запамінальнымі, ствараць пераканаўчыя і яркія вобразы ў тэатры і кіно.Дзяцінства і юнацтва
Віктар з'явіўся на свет ва ўкраінскім горадзе Крывы Рог ў самы кароткі дзень 1964 года. Перад паступленнем хлопчыка ў школу сям'я Супрун перабралася ў мястэчка Удалы, размешчаны амаль за тысячу кіламетраў ад рэспубліканскага цэнтра - Якуцка. Жывучы ў суровым клімаце (сярэднегадавая тэмпература паветра ў ўдалы - 12 градусаў ніжэй за нуль), сын газаэлектразваршчыкаў і выхавальніцы дзіцячага сада марыў пра тэатральных падмостках.
Пасля школы Віктар год адпрацаваў аўтаслесарам, а наблізіцца да мары хлопцу дапамагла служба ў арміі. Памежнік Супрун перамог у конкурсе салдацкай песні «Споемте, сябры!», Які праходзіў у Далёкаўсходняй ваеннай акрузе.
Праз тыдзень пасля дэмабілізацыі Віктар паехаў у Днепропетровск і паступіў у акцёрскае вучылішча на курс Н. М. Пінскай - аднаго з лепшых тэатральных педагогаў Савецкага Саюза. У 1989 годзе выпускнік Супрун паступіў на службу ў арлоўскі Тэатр юнага гледача, у якім адпрацаваў 10 гадоў і знайшоў тое шчасце ў асабістым жыцці.
Асабістае жыццё
Ў Арлоўскую ТЮГу, які цяпер называецца тэатрам "Вольная прастора", малады акцёр закахаўся ў харэографа Веру ляснічы. Супруна не збянтэжыла наяўнасць у дамы мужа Стаса, адносіны з якім трашчалі па швах, і маленькай дачкі Дыяны. Напор і чароўнасць хлопца пакарылі Веру Уладзіміраўну, і, развядучы са Станіславам, жанчына выйшла замуж за Віктара.У 1994 годзе жонка падарыла акцёру дачка Алісу, што пайшлі па шляху бацькі. Зрэшты, і Дыяна Станіславаўна, якая стала радыёвядучай, лічыць Віктара Пятровіча татам. Фота Супруна ў сямейным коле выкладзеныя на афіцыйным сайце артыста.
Рост акцёра - 174 см, любімы напой - каву. Цікавая навіна для прыхільнікаў Супруна - Віктар Пятровіч аднолькава добра валодае баявой зброяй і малатком.
Тэатр і фільмы
Трапленне Віктара ў трупу арлоўскага ТЮГа было вялікім поспехам: з 1996 года пры тэатры выхоўваецца акцёрскі курс, выпускнікі якога запаўняюць вакансіі «Свабоднага прасторы». На тэлебачанні Супрун здымаў аўтарскую перадачу «Ад ліхтара».
У 1999 годзе рэжысёр Сяргей Газаров запрасіў Віктара Пятровіча на ролю Гараднічага ў спектакль «Рэвізор» тэатра пад кіраўніцтвам Армена Джыгарханяна, і акцёр з сям'ёй пераехаў у Маскву. Таксама Супрун супрацоўнічаў з антрэпрызны калектывамі і «Садружнасцю акцёраў Трыножкі». У тэатры пад кіраўніцтвам Алега Табакова акцёр сыграў Кольку ў пастаноўцы «Лялька для нявесты».
Важнае месца ў жыцці Супруна займае музыка, а дакладней, кампазіцыі ў жанры шансона. З кожнай песні Віктар Пятровіч робіць маленькі спектакль. Пасля здымак у серыяле «Штрафбат» акцёр выпусціў альбом «Палтаўская гастроль». У якасці шансанье Віктар Пятровіч удзельнічаў у праграме Ксеніі Стрыж «Да нас прыехаў».
У фільмаграфіі Супруна пераважаюць серыялы, сярод якіх легендарныя «Брыгада», «Мая выдатная няня», «Татавы дочкі» і «Кухня». У «Ліквідацыі» Сяргея Урсуляка акцёр пераўвасобіўся ў шафёра Ваську Собаля. Здымаўся Віктар Пятровіч і ў поўнаметражных фільмах, у прыватнасці, у другой частцы «Стомленых сонцам» Мікіты Міхалкова і камедыі Эдуарда Пара «Жылі-былі».
Віктар Супрун зараз
У 2019 годзе на тэлеэкране адбылася прэм'ера серыяла «Трыяда" рэжысёра Дзмітрыя Дзячэнка па сцэнары Дар'і Грацевич і Юліі Галиченко. У трагікамедыі пра мужчыну, які кідаецца паміж трыма дамамі, якія чакаюць дзяцей, Віктар Пятровіч сыграў эпізадычную ролю прараба, а яго малодшая дачка - афіцыянтку Насцю.У першы дзень 2020 года тэлеканал «Расія» парадаваў гледачоў мюзіклам Сяргея Урсуляка па расказах Міхаіла Жванецкого «Адэскі параход». У навінку з «Ліквідацыі» перавандраваў не толькі Супрун, але і Уладзімір Машкоў, Міхаіл Парэчанкаў, Святлана Кручкова і іншыя акцёры, якія ўмеюць ствараць адэскі каларыт. У 2020 годзе прыхільнікі Віктара ўбачаць артыста таксама ў серыяле Уладзіміра Кота «Вугаль», які апавядае пра нялёгкія біяграфіях членаў шахцёрскай сям'і.
фільмаграфія
- 1998 года - «Самазванцы»
- 2001-2006 - «Грамадзянін начальнік»
- 2002 - «Сьледзтва вядуць знаўцы. Пуд золата »
- 2004 г. - «Штрафбат»
- 2005 - «Мая выдатная няня»
- 2006 - «Хто ў хаце гаспадар»
- 2007 - «Ліквідацыя»
- 2008-2010 - «Ранетка»
- 2009 г. - «Ісаеў. Дыяменты для дыктатуры пралетарыяту »
- 2010 - «Стомленыя сонцам - 2: Прадстаянне»
- 2012 - «Татавы дочкі»
- 2013 - «Кухня»
- 2014 - «Дзядуля маёй мары»
- 2018 - «Жылі-былі»
- 2019 - «Скачок багамола»
- 2019 - «Трыяда"
- 2019 - «Адэскі параход»
- 2020 працэнта - «Вугаль»