біяграфія
Генерал-палкоўнік юстыцыі Аляксандр Раманаў займаў пасаду намесніка міністра ўнутраных спраў РФ і начальніка Следчага дэпартамента МУС Расіі з 2016-га. Аднак 9 красавіка 2020 года Ўладзімір Пуцін папрасіў чыноўніка пакінуць кабінет. Прычынай стаў карупцыйны скандал, у выніку якога бліжэйшыя падначаленыя Раманава патрапілі пад арышт па абвінавачванні ў перавышэнні службовых паўнамоцтваў.Дзяцінства і юнацтва
Будучы намесніка кіраўніка МУС нарадзіўся 25 студзеня 1967 гады ў Ленінградзе. За Аляксандрам не стаялі багатыя і ўплывовыя сваякі, а таму дзяцінства праходзіла па агульным сцэнары звычайнага савецкага школьніка: школа, двор, лета ў піянерскіх лагерах, хлапечыя забавы і першае каханне.
Атрымаўшы атэстат, хлопец не выявіў асаблівых амбіцый і ў ВНУ паступаць не захацеў. Замест гэтага, скончыўшы тэхнікум, адправіўся ў войска, дзе адчуў пакліканне да ваеннай службы. Вярнуўшыся на «грамадзянку» ў 1987 годзе, Раманаў папоўніў лік курсантаў Ленінградскай спецыяльнай сярэдняй школы міліцыі МУС СССР.
Праз 2 гады пачаў працаваць следчым у Маскоўскім райвыканкаме паўночнай сталіцы. Ужо паспрабаваўшы ў сілавых ведамствах, малады чалавек атрымаў дыплом аб вышэйшай адукацыі і ў 1996 годзе стаў выпускніком Санкт-пецярбургскага юрыдычнага інстытута МУС.
Асабістае жыццё
Пра асабістае жыццё чыноўніка амаль нічога не вядома. Яго жонку завуць Вікторыя Барысаўна, яна сканцэнтравана на клопатах пра сям'ю і хатняй гаспадарцы. Аляксандр Уладзіміравіч неактыўны ў сацыяльных сетках, а таму фатаграфіі жонкі і дзяцей не прасочваюцца ў адкрыты доступ.кар'ера
З 1989 года пачалася праца Раманава ў органах следства і дазнання Ленінграда. У 1-е дзесяцігоддзе прафесійнай біяграфіі мужчына заставаўся непрыкметным працаўніком, далёкім ад кіруючых пастоў і гучных прызначэнняў. Пасля атрымання вышэйшай адукацыі перад спецыялістам адкрыліся перспектывы атрымання афіцэрскіх чыноў і прасоўвання па службе. 1-й значнай пасадай стаў пасаду намесніка начальніка Галоўнага следчага ўпраўлення Санкт-Пецярбурга, атрыманы ў 2001 годзе.
Аляксандр стаў паступальна будаваць кар'еру, але якасны скачок прыйшоўся на перыяд прэзідэнцтва Дзмітрыя Мядзведзева. Новы кіраўнік дзяржавы задумаў шэраг рэформаў, якія закранулі і сферы МУС. У сілавых структурах пачаліся прыкметныя кадравыя перастаноўкі, падчас якіх зямляк Раманава Валерый Кожокару перабраўся ў Маскву, дзе ўзначаліў Следчы дэпартамент МУС. Начальнік стаў падцягваць да сябе піцерскія кадры, у лік якіх трапіў і Аляксандр, які стаў намеснікам Кожокару ў 2011 годзе.
З вяртаннем да прэзідэнцтва Уладзіміра Пуціна Раманаву прыйшлося пайсці на паніжэнне, задавальняючыся месцам намеснік начальніка ГУ МУС у Паўночна-Заходняй федэральнай акрузе. А ў 2015 годзе ён і зусім аддаліўся ад сталічных кабінетаў, узяўшы на сябе паўнамоцтвы па інспектаванні Калінінградскай вобласці.
Аднак у 2016 годзе рушыў услед нечаканы ўзлёт: Пуцін не проста вярнуў Аляксандра Уладзіміравіча ў Маскву, але і зрабіў 2-м чалавекам пасля міністра ўнутраных спраў краіны, а таксама даручыў ўстаць на чале Следчага дэпартамента. Праз 2 гады спецыяліста прысвоілі чын генерал-лейтэнанта юстыцыі.
Аляксандр Раманаў зараз
Карупцыяй у вышэйшых эшалонах улады Расеі цяпер нікога не здзівіш. Перыядычна усплываюць абуральныя факты пра мільённыя хабарах, якія да пары да часу атрымліваюцца ціха і пасьпяхова. 2 красавіка 2020 года стала вядома пра злоўжыванні службовымі паўнамоцтвамі адразу 3 прадстаўнікамі Следчага дэпартамента МУС.
І калі Аляксандр Брянцев - твар адносна непрыкметнае, то пра Аляксандра Кракаўскім і Аляксандры Бірукова гэтага не скажаш, бо генерал-маёры юстыцыі з'яўляюцца 2 з 5 намеснікаў Раманава. На мужчын заведзеныя крымінальныя справы, а іх начальнік падаў у адстаўку. Згодна з больш пераканаўчай версіі, кіраўнік Следчага дэпартамента быў папросту звольнены.
Падначаленыя генерал-палкоўніка сваю віну адмаўляюць і сцвярджаюць, што супраць іх сфабрыкаваны кампрамат. Як бы там ні было, на кар'еру чыноўніка гэтая справа ўжо аказала непасрэдны ўплыў: часовае адхіленне ад абавязкаў рушыла ўслед неадкладна, а ўслед за гэтым выйшаў і ўказ прэзідэнта аб вызваленні генерал-палкоўніка ад пасады.