біяграфія
Песні вакальна-інструментальнага ансамбля «Лейся, песня" не перастаюць зачароўваць слухачоў. Дзіўная меладычнасць кампазіцый, душэўныя тэксты, выдатнае выкананне салістаў зрабілі групу яркай з'явай на савецкай эстрадзе 70-80-х гадоў. І зараз хіты калектыву не губляюць актуальнасць, бо яны простыя і зразумелыя кожнаму.Гісторыя стварэння і склад
Гісторыя заснавання бярэ пачатак у 1974 годзе. Тады ў Кемераўскай філармоніі на базе ўжо дзеючага праекту «Віцязі» быў сфармаваны малады ансамбль. Першымі мастацкімі кіраўнікамі сталі музыкі Валерый Селязнёў і Міхаіл Плоткин. З 1976-га змянілася кіраўніцтва ансамбля - праект ўзначаліў Міхаіл Шуфутінскій.
Да канца 70-х гадоў з каманды сышлі некалькі ўдзельнікаў, на месца якіх новы кіраўнік запрасіў вакалістаў і музыкантаў Уладзіміра Яфіменка, Юрыя Захарава і іншых. З'явілася і салістка Марына Школьнік. Пазней гэтых выканаўцаў музычныя крытыкі назвалі залатым складам «Лейся, песня».
Музыкаў не выпускалі на гастролі за мяжу, нават у Балгарыю, у той час як іншыя савецкія групы выязджалі за мяжу. У самога Міхаіла Захаравіча паступова нарастаў канфлікт з кіруючымі коламі. Як пазней спявак патлумачыў у інтэрв'ю, «нелюбоў» вышэйстаячых людзей да яго і яго калектыву паўстала з-за вонкавага выгляду артыста.
У той час Шуфутінскій ўжо насіў бараду, а па негалосным законах эпохі на тэлеэкране так маглі з'яўляцца толькі айцы камунізму Карл Маркс, Фрыдрых Энгельс і Уладзімір Ленін. Астатнія «барадачы» не адпавядалі выявам будаўнікоў светлай камуністычнай будучыні. У пачатку 80-х спявак вымушаны быў разам з сям'ёй іміграваць у Штаты.
У 1979-м быў выпушчаны альбом «Шырэй круг», які меў фармат дыска-гіганта. У тым жа годзе месца Міхаіла Захаравіча заняў новы кіраўнік Віталь Кретюк, які ўзяў псеўданім Кретьена. Да гэтага моманту музыкант лічыўся адным з лепшых піяністаў Москанцэрта, узначальваў ансамбль «Масквічы», супрацоўнічаў з Алай Пугачовай - рабіў для выканаўцы арыгінальныя аранжыроўкі.
Разам з прыходам Крэтава ў залатым складзе каманды адбыліся змены. У ансамбль запрасілі маладых вакалістаў, сярод якіх быў Мікалай Расторгуев, Валерый Кіпелаў і іншыя артысты. Змянілася і стылістыка кампазіцый.
музыка
З першых гадоў з'яўлення і да канца 70-х, калі праектам кіравалі Селязнёў і Шуфутінскій, музычная стылістыка вытрымліваюць у жанры савецкай папулярнай песні. ВІА таго перыяду ствараліся як аналагі заходніх рок-гуртоў. Вядома, пра вялікую падабенства з замежнымі рок-камандамі размова не ішла - выступленні і рэпертуар ўзгадняліся з парадкамі савецкай ідэалогіі.Аднак элементы прагрэсіўнага рока патроху ўключаліся ў музычныя аранжыроўкі. Так як рок-музыка лічылася ў Саюзе раскладаецца з'явай, праекты сталі называць вакальна-інструментальнымі ансамблямі. У «Лейся, песня», як і ў іншых падобных калектывах, у асноўны склад уваходзілі прафесійныя музыканты і вакалісты.
Калектыў хутка здабыў папулярнасць дзякуючы яркім хітам 70-х гадоў «Дзе ж ты была», «Бывай», «Вось убачыш» і іншым. Вядучымі салістамі былі абраныя Уладзіслаў Андрыянаў і Ігар Іваноў.
З камандай музыкаў і вакалістаў супрацоўнічалі таленавітыя кампазітары таго часу - Вячаслаў Дабрынін, Давід Тухманов і іншыя. За 10 гадоў канцэртнай дзейнасці групы фірма «Мелодыя» выпусціла больш за 3 млн пласцінак з песнямі ВІА.
У 1978 годзе за песню «Родная зямля», створаную кампазітарам Вячаславам Дабрыніна і паэтам Леанідам Дербеневым, ансамбль стаў пераможцам Усерасійскага вакальнага конкурсу «Сочы-78». Затым гэты хіт увайшоў у рэпертуар Льва Лешчанкі.
ВІА даваў канцэрты як самастойна, так і ў якасці суправаджальніка выступы папулярных эстрадных спевакоў таго часу - Іосіфа Кабзона, Ганны Герман, Яўгена Мартынава і іншых. Нягледзячы на тое, што калектыў збіраў у Саюзе стадыёны, гуляў пры поўных палацах культуры, улады не песцілі яго ўвагай. Па словах Шуфутінскій, за час яго дзейнасці праект ні разу не паказалі па тэлевізары з ім у кадры.
У 1980 годзе дыскаграфію групы папоўніла песня «Заручальнае кольца", што стала візітнай карткай праекта. Аўтарамі кампазіцыі выступілі Міхаіл Шаінскі і Міхаіл Рабінін.
Першыя выканаўцы хіта Уладзімір Яфіменка і Марына Школьнік запісалі яго ў студыі гуказапісу «Тон-атэлье», размешчанай у «Астанкіна». Затым сінгл выпусцілі на вінілавай плыце фірмы «Мелодыя». Даволі хутка гэтая праца стала неафіцыйным гімнам савецкіх маладых.
З 80-х гадоў музычная палітыка гурта змянілася. Выканаўцы пачалі працаваць у напрамку «новай хвалі», які спалучае матывы дыска, рок-н-ролу, фольку і іншых стыляў. Такая канцэпцыя больш адпавядала інтарэсам прыхільнікаў - прадстаўнікоў новага пакалення моладзі.
распад
У 1985 году калектыў спыніў існаванне. Па адной з версій, гэта адбылося з-за таго, што ансамбль не падрыхтаваў для мастацкага савета новую праграму, як таго патрабаваў загад Міністэрства культуры РСФСР, накіраваны на павышэнне ідэйна-мастацкага ўзроўню рэпертуараў ВІА.
Згодна з іншай крыніцы, дзейнасць групы завяршылася па рашэнні кіраўніцтва Кемераўскай філармоніі. Магчыма, яшчэ адным фактарам для спынення творчасці «Лейся, песня» стаў арышт Віталя Кретюка. Музыкант трапіў пад следства з-за незаконнага гандлю.
У хуткім часе пасля распаду папулярнага калектыву на свет з'явіліся шматлікія ВІА, якія выступаюць пад назвай усімі каханай каманды. Аднак выканаўцы не мелі ніякага дачынення да «сапраўднай» легендзе. Пасьля 2000 году чацвёра музыкаў з залатога складу ансамбля вырашылі адрадзіць яго да жыцця. Амаль два дзесяцігоддзі Уладзімір Яфіменка, Уладзімір Калмыкоў, Юрый Захараў і Анатоль перашкаджаю давалі канцэрты.
У адроджанай гурта з'явіўся афіцыйны сайт, дзе ўдзельнікі прадставілі інфармацыю пра гісторыю праекта, фота- і відэаматэрыялы. У пэўны момант да каманды падключылася вакалістка Марына Школьнік, але пазней пайшла. У лютым 2020 года перадачы «Прывітанне, Андрэй!» легендарныя музыкі сабраліся, каб выканаць песню «Заручальнае кольца».
Дыскаграфія
- 1976 - «Песні Давіда Тухманава»
- 1979 г. - «Шырэй круг»
- 1982 - «Танцавальны час»
- 1982 - «Сёння і ўчора»
- 1983 - «Радыё - лепш за ўсё»