Яго фільмаграфія ня мела шмат галоўнымі ролямі. Наадварот, яму больш звыкла было ўвасабляць герояў другога эшалона. Кім толькі артыст не паспеў пабываць за гады сваёй творчай актыўнасці: і трактарыстам, і міліцыянерам, і салдатам, і начальнікам, і нават бандытам. Але звыклей за ўсё ў кадры Мікалай Пагодзін глядзеўся з гармонікам.
Аб займальных фактах з асабістага жыцця і працоўнай біяграфіі акцёра, які 18 Лістапад 2020 года споўнілася б 90 гадоў, - у матэрыяле 24СМИ.
1. Па суседстве з Мельпоменой
Хоць да артыстычным асяроддзі сям'я будучага акцёра і ня належала, назваць яе зусім далёкай ад мастацтва ніяк не атрымаецца. Мікалай Пагодзін з дзіцячых гадоў меў магчымасць назіраць, як спявае яго маці. Без жанчыны, якая валодае дзіўнымі вакальнымі дадзенымі, не абыходзілася ні адно мерапрыемства гарадскога (а то і раённага!) Маштабу. Ды і сам Мікалай наведваў музычную школу, беручы ўрокі па класе баяна, і з юнага ўзросту добра спяваў.2. Упершыню на экране
Мара стаць акцёрам цалкам завалодала хлапечым сэрцам, калі будучаму артысту ледзь споўнілася сем гадоў. Мікалай Пагодзін ў 1937 г. апынуўся на здымачнай пляцоўцы фільма «Гаврош», у якім яму прапанавалі выканаць ролю Новета.
Хоць у заснаванай на несмяротных «Отверженных» Віктара Гюго карціне яму дастаўся гэтак малазначны эпізод, што імя Пагодзіна нават не ўказалі ў тытрах, Мікалай ўсур'ёз задумаўся над тым, каб звязаць асабістае жыццё з служэннем тэатру і кінематографу.
3. Услед за марай
Пасля школы-васьмігодку Мікалай Пагодзін адвучыўся на тэхніка-электрыка ў чыгуначным тэхнікуме ў Маскве і на працягу двух гадоў працаваў на ўзвядзенні «Донтоннельстроя», адной з маштабных савецкіх будоўляў, куды актыўна прыцягвалі маладых.Там будучы артыст працаваў на пасадах электрамеханіка, а пасля - начальніка змены, адначасова з гэтым атрымліваючы адукацыю ў школе рабочай моладзі. Жаданне стаць акцёрам у выніку ўсё-такі ўзяло верх, і Мікалай ў 1952 годзе паступіў у ВГIК на курс Юлія Райзмана.
4. «Дзяўчаты»
Фільм "Дзяўчаты" не толькі стаў буйной падзеяй на творчым шляху Пагодзіна, пасьля якой яго прыйшла усесаюзная вядомасць. Але і вызначыў шмат у чым яго будучыня амплуа ў вачах большасці рэжысёраў. Увасобіўшы ў карціне Юрыя Чулюкина вобраз хлопца-гарманіста і прасьпяваўшы дуэтам з Люсьенам Аўчыннікава «Стары клён», Мікалай Пагодзін шчыльна замацаваўся ў якасці персанажа з футравым інструментам на грудзях.
І праз дзесяцігоддзі артыста працягвалі запрашаць на падобныя ролі - нават у апошняй сваёй карціне, фільме «Сачыненне да Дня Перамогі» 1998 года, акцёр з'явіўся з баянам у руках.
5. Адваротны бок
Малады і таленавіты Мікалай адрозніваўся як таварыскасцю, так і мяккім характарам. Нярэдка складаючы кампанію ўласнай маці на разнастайных святах, Пагодзін з часам сутыкнуўся з сур'ёзнай праблемай, якой стала цяга да алкаголю - нязменна спадарожніка любога застолля.Прычым маці артыста, Аляксандра Уладзіміраўна Пагодзіна, кажуць, не толькі не спяшалася папракаць ўласнай сына за яго згубную звычку, але і нават - у пэўнай меры - ставілася да пытання добразычліва, калі не сказаць - заахвочвала. Бо і сама да гарачыльных напояў сілкавала вядомую слабасць.
6. Па крывой
Пагодзіна неаднаразова звальнялі з тэатраў - гэта здаралася і ў канцы 60-х, і ў пачатку 70-х. Вядома, што пасля апошняга выпадку на працягу васьмі гадоў артыст вымушаны быў працаваць выключна ў дагаворным фармаце, пакуль у 1980-м не асёл нарэшце на пастаяннай аснове ў Тэатры імя Горкага, дзе і праслужыў да самага выхаду на пенсію.
Прычым сярод прычын растання з тэатральнымі калектывамі называюцца розныя версіі, сярод якіх згадваюцца і канфлікты з начальствам. Аднак большасць даследчыкаў-біёграфаў схіляюцца да думкі, што прычынай тых самых рознагалоссяў стала прыхільнасць Мікалая Пагодзіна да спіртнога, а не разыходжанні ў поглядах на дзейнасць тэатра.
7. Паміж мамай і жонкай
Інфармацыя пра асабістае жыццё артыста не адрозніваецца багаццем фактаў. Так, дакладна вядома, што жонкай яго на працягу больш чым дзесяці гадоў была нейкая Лідзія Фёдараўна, якая нарадзіла акцёру дачка Алену. Аднак праз сем гадоў з моманту з'яўлення дзіцяці на свет сям'я распалася.
Кажуць, што немалую ролю ў разладзе адыграла тое, што Мікалай Пагодзін быў надзвычай залежны ад уласнай маці, волі якой аддаваў перавагу не спрачацца да самай смерці жанчыны. Пагаршала становішча і цяга мужа да выпіўкі, маўкліва ўхваляюць свякрухай. Вынікам стаў развод, пасля якога Лідзія забрала Лену з сабой - былая жонка і дачка пасля растання практычна не сустракаліся з Мікалаем Мікалаевічам.