Ён марыў пісаць сур'ёзную музыку ў класічным стылі, але ў выніку стаў галоўным дзіцячым кампазітарам Савецкага Саюза і Расіі. Смерць творцы стала не толькі трагедыяй для блізкіх, але і каласальнай стратай для мільёнаў знатакоў яго творчасці, як і айчыннай культуры ў цэлым.
12 снежня 2020 года споўнілася 95 гадоў з моманту, як Уладзімір Шаінскі з'явіўся на свет. Аб цікаўных дэталях асабістым жыцці і творчай біяграфіі знакамітасці - у матэрыяле 24СМИ.
1. Першыя крокі
Бацькі будучага кампазітара былі далёкія ад свету мастацтва: тата працаваў інжынерам-хімікам, а маці выбрала прафесію мікрабіёлага. Але з юных гадоў маленькі Вова цікавіўся музыкай.У 9 гадоў хлопчыка аддалі ў гурток пры Палацы піянераў - асвойвацца са скрыпкай. А праз год перавялі ў музычную школу пры Кіеўскай кансерваторыі, куды ў будучыні Шаінскі і збіраўся паступаць. Зрэшты, планы прыйшлося змяніць - карэктывы ўнесла якая пачалася вайна і эвакуацыя ў Ташкент, дзе музыкант працягнуў атрымліваць профільную адукацыю, пакуль у 1943-м не быў прызваны ў рады Чырвонай Арміі.
2. Доўгі шлях да мары
Першыя музычныя творы Уладзімір Шаінскі напісаў у тыя два гады, якія правёў на армейскай службе. Тады жаданне музыку выконваць канчаткова трансфармавалася ў маладога чалавека ў імкненне яе ствараць. І пасля войска будучая знакамітасць падалася ў сталіцу - паступаць у Маскоўскую кансерваторыю імя Пятра Ільіча Чайкоўскага.
Праўда, патрапіць Уладзіміру ўдалося толькі на аркестравы факультэт. Кажуць, звязана гэта было са спушчаных зверху распараджэннем - габрэяў у кампазітары не браць.
Ажыццявіць мару атрымалася толькі праз 17 гадоў - перабраўшыся ў Азербайджанскую ССР, Шаінскі паступіў у кансерваторыю горада Баку на факультэт кампазітараў. Да таго моманту Уладзімір паспеў не толькі завяршыць навучанне ў Маскве, але і папрацаваць - аркестрантаў ў Леаніда Уцёсава, настаўнікам у музычнай школе, скрыпачом у рэстаране, кіраўніком шэрагу эстрадных калектываў.
3. Гульня ўсур'ёз
Уладзімір Шаінскі праславіўся ў першую чаргу ў якасці дзіцячага кампазітара - ім напісана музыка для дзесяткаў савецкіх мультфільмаў. А такія песні, як «Усмешка», «Блакітны вагон", "Конік» або «Чаму вучаць у школе», і цяпер многія даведаюцца з першых нот мелодыі.Але ў рэпертуары кампазітара, заўсёды жадаў ісці па слядах геніяльных класікаў мінулага і пісаць акадэмічную музыку, маюцца і сур'ёзныя творы. Хай і створаныя для дзяцей. Напрыклад, аперэта «Аз, букі, Вядзі», казачная опера «Трое супраць Марабука» ці мюзікл «Падарожжа з Нільсэн».
Пры іх складанні Шаінскі імкнуўся прызвычаіць малодшае пакаленне да класічнай музыкі, умела упляцення ў арыентаваныя на детсадовцев і школьнікаў мелодыі «дарослыя» матывы. Ад кадансовых абаротаў, уласцівых тварэнням Баха, да характэрных джазавых прыёмаў.
4. У кіно
Паспеў у творчым жыцці Уладзімір Якаўлевіч з'явіцца і на кінаэкране. Прычым не ў дакументальных карцінах, а ў праектах мастацкіх. Праўда, такіх набралася ўсяго тры штукі: фільмы «Восем з паловай даляраў», «ДМБ» і серыял «Кышкин дом». Прычым у двух апошніх выпадках Уладзімір Шаінскі паўставаў перад гледачамі ў вобразе генерала-ветэрана.
5. Ні дня без спорту
З дзіцячых гадоў Уладзімір Шаінскі пакутаваў ад комплексу, які ўзнік з-за невялікага росту. Для таго каб пераадолець збянтэжанасць, пасля будучы кампазітар пачаў займацца спортам. Спачатку плаваннем, а затым ужо захапіўся і падводнай паляваннем, падчас якой аднойчы ледзь не патануў, нырнуўшы зімой у палонку і страціўшы пад вадой выхад.Затым была і гімнастыка з абавязковымі практыкаваннямі на турніку. І ровар, які Уладзімір Якаўлевіч асвоіў, са слоў малодшага сына, ужо размяняў шосты дзясятак. І каратэ, трэнера па якому знайшоў у шэсцьдзесят з лішнім.
6. Трагедыя
Шаінскі памёр за мяжой - пасля працяглага лячэння ад раку на 93-м годзе жыцця кампазітар памёр у бальніцы Сан-Дыега. Прычынай смерці медыкі, акрамя развілася пухліны, назвалі таксама ўзрост. Першапачаткова жонка знакамітасці хацела пахаваць мужа ў ЗША. Але пасля жанчыну ўдалося ўгаварыць прадстаўнікам расійскага Мінкульта, і месцам пахавання стала маскоўскае Траекураўскі могілках.
7. Любыя
Шаінскі двойчы быў жанаты. Першай выбранніцай ён назваў дзяўчыну па імі Наталля, якую зладзіў да яго хатняй прыслужніцай Юрый Энцін. Неўзабаве з памочніцы па гаспадарцы тая стала паўнавартаснай гаспадыняй у доме кампазітара. Наталля нарадзіла мужу сына Язэпа.
Другой жонкай Шаінскага стала Святлана, з якой Уладзімір Якаўлевіч пражыў разам да самай сваёй смерці. Розніца ва ўзросце ў 41 год не стала перашкодай адносінам, як і невялікі рост (170 см) кампазітара, хоць пры сустрэчы дзяўчына і сцвярджала, што не любіць нізкіх мужчын. У гэтым шлюбе нарадзіліся двое дзяцей - сын Вячаслаў і дачка Ганна.
У жыцці знакамітасці, акрамя жонак, была і яшчэ адна жанчына - кампазітар Ася Бахиш-кызы Султанава, з якой музыка пазнаёміўся першай. Розныя крыніцы разыходзяцца ў меркаваннях, абмяркоўваючы блізкасць гэтых адносін.
Так, Юрый Энцін, сябар Уладзіміра Якаўлевіча, называў Султанавай яго жонкай. А вось малодшы сын Шаінскага Вячаслаў сцвярджаў, што афіцыйных адносін ў яго бацькі з Асяй не было. Хоць і не адмаўляў, што бацька яе любіў. Верагодна, гаворка ідзе аб фактычным шлюбе без рэгістрацыі. У любым выпадку вядома, што менавіта Султанава дала параду, вынікаючы якому, Уладзімір Шаінскі перабраўся са сталіцы СССР у Баку, каб вывучыцца на кампазітара.