Гісторыя персанажа
Канстанцін Лёвин - персанаж рамана Льва Талстога "Ганна Карэніна". Герой душэўнага шляху увасобіў у сабе разважанні аўтара пра жыццё. Праз яго сюжэтную лінію пісьменнік супрацьпаставіў бяздзейнасць і хлусьня хрысціянскай любові і ўсёдараванне.Гісторыя стварэння персанажа
Леў Талстой стварыў цэлую серыю рэлігійна-філасофскіх прац, дзе раскрытыкаваў склаліся асновы дзяржавы і грамадства. Сюды ўваходзяць такія творы, як «Царства Божае ўнутры вас», «Споведзь».
Погляды рускага класіка абапіраліся на ідэю аб проціборстве ў чалавеку духоўнага і цялеснага. Разважаючы над такімі пытаннямі, пісьменнік выказаў сваё стаўленне да жыцця праз Канстанціна Лёвина.
У 1873 годзе Леў Мікалаевіч прыступіў да працы над кнігай. Праз 2 гады была надрукаваная 1-я частка ў «Рускім весніку». У 1878-м твор быў надрукаваны цалкам.
Сам Талстой параўноўваў кнігу з «Вайной і мірам». Тут няма месца вялікім гістарычным падзеям, аднак у «Ганне Карэнінай» атрымалася прадэманстраваць спарадкаваную рэчаіснасць і «раздробнены свет», дзе пошукі дабра не заўсёды паспяховыя.
Чытачы знайшлі ў персанажах і іх думках тэмы, якія блізкія кожнаму. Леў Мікалаевіч, па словах Фёдара Міхайлавіча Дастаеўскага, падарыў чытачам «псіхалагічную распрацоўку душы чалавечай».
У героя Лёвина стваральнік ўклаў шэраг аўтабіяграфічных рыс. Канстанцін, правобразам якога выступіў сам Леў Талстой, часта задумваецца пра сэнс жыцця, веры, маральным здароўі. Можна заўважыць падабенства паміж пісьменнікам і персанажам на ўзроўні імя і прозвішчы: «Леў - Лёвин». Да таго ж ёсць нешта блізкае і ў знешнасці. Па апісанні аўтара, гэта «шыракаплечы чалавек з кучаравай барадой».
Але назваць Талстога прататыпам нельга. Хутчэй, яго герой стаў мастацкім чынам, у якім стваральнік «Вайны і міру» абагульніў свае пакутлівыя яго праблемы.
Нягледзячы на тое што Канстанцін быў другарадным дзеючай асобай у рамане і яго літаратурная «жыццё» пазбаўленая яркіх сюжэтных паваротаў, душэўныя шуканні гэтак жа важныя, як і падзеі навакольнага свету.
Вобраз і біяграфія Канстанціна Лёвина
Герой паўстае добрым чалавекам з неспакойнай сумленнем. Дваранін і памешчык прыходзіць да адмаўленьня гарадской свецкага жыцця і буржуазных пераўтварэнняў у краіне. Яму блізка сялянства, у вёсцы ён бачыць дабро прыроды, а ў працы - вышэйшую карысць для маральнага росту.
Біяграфія літаратурнага персанажа пачынаецца з таго, што ён прыязджае ў Маскву, каб папрасіць рукі і сэрца Кіці Щербацкой. Сям'ю князя Щербацкого ён ведаў яшчэ са студэнцкіх гадоў. Аднак калі мужчына зрабіў прапанову, то атрымаў адмову.
Для памешчыка гэта стала вялікім ударам. У імя палягчэння свайго стану ён акунаецца ў паўсядзённыя вясковыя клопату. У іх Лёвин адчувае сябе часткай народа, і гэта прыносіць яму больш шчасця, чым дваранскія прывілеі.
Калі ён выходзіць на пакос разам з астатнімі, то фізічная праца і яднанне з прыродай прыводзяць героя ў захапленне. А яшчэ больш радуюць адчуванне карыснасці і разуменне, што яго самааддача служыць агульнай справе.
Памешчык адчувае ўнутранае адмаўленне заходніх пераўтварэнняў і буржуазных формаў уласнасці. На яго думку, такія эканамічныя ўстанаўлення наносяць шкоду ўкладу селяніна. І нават з'яўленне школ і бальніц Лёвин лічыць бескарысным для аграрнага грамадства працэсам. Бо асвета будзе замінаць працоўнаму чалавеку займацца сельскагаспадарчым працай.
Жаданне і ініцыятывы Канстанціна Дзмітрыевіча палепшыць арганізацыю і сфармаваць аптымальныя ўмовы для падначаленых змушаюць яго пачаць навучанне за мяжой. Аднак у гэты ж момант пісьменнік прымушае Лёвина ўспомніць пра сям'ю і каханне. Герой бачыць адвергла яго Кіці на дарозе, і пачуцці ўзгараюцца з патроенай сілай.
Вярнуўшыся ў Расію, памешчык сустракае дзяўчыну ў гасцях у Абалонскі. Кіці сімпатызуе мужчыну і неўзабаве згаджаецца выйсці замуж. Перад шлюбам герой павінен прайсці споведзь. Гэты рытуал правакуе яго на роздум пра сэнс існавання і пра веру.
Пасля вяселля маладыя з'язджаюць у вёску. Там жа сутыкаюцца з першымі праблемамі - дробнымі сваркамі, неразуменнем. Сітуацыя абвастраецца смерцю брата Канстанціна - Мікалая. Страта блізкага напіхвае Лёвина на дакучлівыя думкі аб тленнасці цялеснага і важнасці духоўнага жыцця.
Са здранцвення яго выводзіць навіна аб цяжарнасці жонкі. На кантрасце станаў смерці і нараджэння мужчына сутыкаецца, мабыць, з галоўнай ідэяй рамана. Пытанне аб межах нябыту і быцця будзе вырастаць у поўны рост перад персанажам не аднойчы.
Да родаў жонкі пара прыязджае ў Маскву. У момант з'яўлення доўгачаканага сына на свет Канстанцін агаломшаны ўнутранымі перажываннямі. Не растлумачыў дакладна словы доктара, герой падумаў, што Кіці памірае. І прыйшоў у жах, зразумеўшы, што не адчувае да дзіцяці ніякіх пачуццяў.
Наступныя падзеі, няўдачы і сумневы памешчыка прыводзяць яго да ўсведамлення краху уласнага жыцця. Здаровы і дужы мужчына, маючы сям'ю, стаў задумвацца пра самагубства. І нават хаваў ад сябе стрэльбу, каб не паддацца спакусе.
Доўгачаканае заспакаенне Канстанцін Дзмітрыевіч знайшоў у веры. Памешчык зразумеў, што трэба жыць па-божаму і для душы. Аднак, акунаючыся ў хатнія справы, Лёвин паступова забывае аб высокіх памкненнях. З аднаго боку, персанаж становіцца больш шчаслівым, з другога, Леў Талстой лічыць яго паводзіны канцом духоўнага жыцця.
Шчыры і моцна які стаіць на зямлі чалавек прыходзіць да кампрамісу з навакольным рэчаіснасцю. Раман «Ганна Карэніна» сканчаецца сцэнай навальніцы. Мужчына, выпрабаваўшы страх за жонку і сына, нарэшце-то адчувае любоў да спадчынніку. І гэта робіць яго неверагодна шчаслівым, ён адкрываецца дабру, свеце і богу.
Канстанцін Лёвин ў фільмах
Леў Мікалаевіч Талстой хацеў, каб яго твор не губляла актуальнасці. Пытанні, закранутыя ў сюжэце, сапраўды «па-за часам». Нядзіўна, што і цяпер «Ганна Карэніна» застаецца папулярнай кнігай.
Сёння налічваюць больш за 30 экранізацый рамана. Фільмы па матывах гісторыі пра трагічнае каханне здымалі і ў СССР, і за мяжой.
Найбольшай вядомасцю карыстаецца кінастужка 1967 года рэжысёра Аляксандра Зархи. Галоўныя ролі сыгралі Таццяна Самойлава (Ганна Карэніна) і Васіль Ланавой (Аляксей Вронскі). Цікавы факт: акцёры на момант пачатку здымак былі былымі мужам і жонкай. Вобраз Кастуся Лёвина ўвасобіў Барыс Голдаев, для якога гэтая праца стала другой у кар'еры.
Да сюжэце неаднаразова звярталіся і заходнія кінастудыі. Крытыкі станоўча ацанілі карціну 2012 года з Кірай Найтлі ў галоўнай ролі. Вядома, гэты фільм нельга назваць экранізацыяй. Згодна з цытаце з часопіса «Профіль», праца Джо Райта - гэта замалёўка па матывах твора. Ролю прыкладнага сем'яніна тут адыграў ірландская акцёр Донал Глісан.
Сяргей Салаўёў прадставіў у 2009 годзе міні-серыял, які складаецца з 5 серый. Амплуа памешчыка, моцнага рускага двараніна, набліжанага да народа, прадэманстраваў таленавіты акцёр Сяргей Гармаш.
Цікавыя факты
- Ўзрост героя на пачатак апавядання - 32 гады.
- Нягледзячы на тое што Лёвин і Вронскі - лепшыя сябры, проціпастаўленне іх характарыстык - найпапулярная тэма ў абмеркаванні сюжэту.
- «Ганна Карэніна» сканчаецца захопленым маналогам Канстанціна Дзмітрыевіча, нарэшце-то спазнаў таямніцу быцця.
цытаты
«Не, не трэба гаварыць. Гэта таямніца, для мяне аднаго патрэбная, важная і невымоўная словамі ».« Мне асабіста, майму сэрцу адкрыта, несумненна, веданне, неспасціжнае розумам, а я ўпарта хачу розумам і словамі выказаць гэта веданне ».« Пытання ж пра іншых вераваннях і іх адносінах да бажаству я не маю права і магчымасці вырашыць ».бібліяграфія
- 1878 - «Ганна Карэніна»
фільмаграфія
- 1967 - «Ганна Карэніна» (СССР)
- 1997 - «Ганна Карэніна» (ЗША)
- 2000 - «Ганна Карэніна» (Вялікабрытанія)
- 2009 г. - «Ганна Карэніна» (Расія)
- 2012 - «Ганна Карэніна» (Вялікабрытанія)
- 2013 - «Ганна Карэніна» (Італія)