біяграфія
У скарбонцы Дадо Чоговадзе не так шмат роляў, але яна ўсё роўна паспела пакінуць след у сэрцах знатакоў савецкага кіно. Жанчына ўвайшла ў гісторыю мастацтва як жывое ўвасабленне царэўны Будур з экранізацыі казкі пра Аладзіна.Дзяцінства і юнацтва
Дадо Чоговадзе з'явілася на свет 1 лютага 1951 у Тбілісі. Яркая знешнасць знакамітасці з'яўляецца вынікам таго, што ў яе жылах цячэ кроў прадстаўнікоў грузінскай і рускай нацыянальнасцяў.
Бацькі дзяўчынкі былі далёкімі ад свету мастацтва: тата працаваў аграномам, мама вяла хатнюю гаспадарку. Але гэта не перашкаджала маленькай Дадо займацца творчасцю, бо яшчэ ў раннія гады біяграфіі ў яе выявіўся танцавальны талент.
Так Чоговадзе апынулася ў Тбіліскім харэаграфічным вучылішчы, дзе яе педагогам стаў Вахтанг Чабукиани. Ён быў зачараваны здольнасцямі юнай выхаванкі і прарочыў ёй славу вялікай танцоркі, але лёс склаўся інакш.
Асабістае жыццё
Першае каханне заспела Чоговадзе на здымачнай пляцоўцы - у яе паўсталі цёплыя пачуцці да мастака-пастаноўшчыку Канстанціну Загорскаму. З-за розніцы ва ўзросце пра раман не магло быць і гаворкі, і ўсё гэта засталося падлеткавай закаханасцю.Пазней жанчына выйшла замуж за музыканта Давіда Шушанина, якому нарадзіла дачку Ніно. Але шлюб не склаўся з-за рэўнасці жонка, які імкнуўся абмежаваць свабоду выбранніцы, забараняў ёй здымацца ў кіно і гуляць у тэатры. Нягледзячы на развод, яны працягвалі сустракацца яшчэ 10 гадоў, пакуль акторка не вырашылася на канчатковы разрыў. Пасля гэтага яна так і не наладзіла асабістае жыццё.
фільмы
Яшчэ малечай Дадо пачала здымацца ў кіно - яе запрашалі на невялікія ролі ў фільмах. А ў 10 гадоў яна ўвасобіла галоўную гераіню карціны «Маленькія рыцары», якая апавядае аб школьніках, якія здзяйсняюць добрыя справы на летніх вакацыях.
У наступныя гады далікатная і грацыёзная дзяўчынка нязменна зачароўвала памочнікаў рэжысёраў, якія прыходзілі ў вучэльню ў пошуках юных талентаў. Так здарылася і з асістэнтам Станіслава Ростоцкого, які як раз праводзіў кастынг на ролю Бэлы для фільма «Герой нашага часу».
Пасля папярэдняга адбору артыстка адправілася ў Маскву разам з мамай, каб асабіста сустрэцца з рэжысёрам. Ён ужо быў гатовы зацвердзіць яе на ролю, але ў апошні момант вырашыў даведацца пра ўзрост і быў у жаху, калі пачуў, што дзяўчынцы 13. У карціне прысутнічалі эратычныя сцэны, а гэта магло быць багата для Ростоцкого крымінальным пераследам за разбэшчванне малалетніх.
Таму здымкі не адбыліся, але доўга без працы Дадо не сядзела. Неўзабаве яе зноў запрасілі на спробы, на гэты раз для казачнай стужкі «Чароўная лямпа Аладзіна», якую здымаў Барыс рыцараў. Рэжысёр не адразу вызначыўся з кандыдатурай на ролю галоўнай гераіні - царэўны Будур, але ў выніку аддаў перавагу Чоговадзе. Памятаючы пра горкі досьвед сумоўя, мама Дадо пайшла на хітрасць і дадала дачкі год, паведаміўшы, што ёй хутка споўніцца 16.
Падман быў раскрыты ўжо ў разгар працы, прычым па віне самой Дадо. На святкаванні свайго дня нараджэння яна расплакалася ад сораму, з-за чаго яе суцяшала ўся здымачная група. Мяняць акторку не сталі, бо адзінай «дарослай» сцэнай па сюжэце быў пацалунак з выканаўцам ролі Аладзіна Барысам Быстрова, зрэшты, і ён не атрымаўся з-за неспрактыкаванасці дзяўчыны.
За прамашкі Чоговадзе ня ганьбілі, наадварот, падтрымлівалі ўсёй здымачнай камандай. Па ўспамінах артысткі, у яе амаль не было акцёрскага вопыту, і яна баялася згубіцца на фоне такіх папулярных калегаў, як Георгій Милляр, Андрэй Файт і Атар Коберидзе. Але яны ставіліся да дзяўчыны з разуменнем і дапамагалі ёй раскрыцца ў кадры.
Не абыходзілася і без пацешных сітуацый. Паколькі акцёрам забаранялі здымаць касцюмы і грым, пакуль не скончыцца здымачны дзень, ім даводзілася прама ў вобразах хадзіць абедаць у мясцовую сталовую, збіраючы натоўпы разявак.
Усе намаганні Дадо не зніклі дарма, і фільм з яе ўдзелам адразу пасля выхаду ў пракат стаў хітом. Прыхільнікі пачкамі дасылалі ёй лісты з падзякамі і прызнаннямі ў каханні, на якія дзяўчына старалася адказваць. Нягледзячы на поспех, Чоговадзе заставалася ціхай і сціплай.
Рыцары планаваў працягнуць супрацоўніцтва з юнай зоркай, і адмыслова для яе былі напісаны вобразы галоўных гераінь карцін «Аэліта» і «Русалачка». Але пасля таго як сцэнарыста пасадзілі ў турму, праекты апынуліся ў замарозцы, а дзяўчына засталася без працы, бо ўжо паспела адмовіцца ад усіх прапаноў.
Тады яна пачала працаваць па спецыяльнасці ў Тэатры оперы і балета, затым атрымала акцёрскую адукацыю ў Тбіліскім інстытуце, вучылася ў Ленінградскім дзяржаўным інстытуце тэатра, музыкі і кінематаграфіі. На экраны жанчына вярнулася ў 1981 годзе ў ролі Софико з фільма «У небе" Начныя ведзьмы "» і зноў знікла з поля зроку прыхільнікаў.
Толькі ў 2012 годзе знакамітасць дала невялікае інтэрв'ю, дзе падзялілася фактамі з сваёй біяграфіі і распавяла, як склаўся яе лёс пасля сыходу з кіно. Дадо ўладкавалася працаваць у тбіліскі тэатральную ВНУ, дзе стала выкладаць рытміку і танец. Пазней яна таксама з'явілася ў рубрыцы «Караван гісторый».
Дадо Чоговадзе зараз
У 2020 годзе артыстка застаецца ў баку ад кіно, хоць і марыць аднойчы атрымаць цікавую ролю. Цяпер яна вядзе старонку ў «Фэйсбуку», дзе публікуе фота і распавядае аб навінах.фільмаграфія
- 1958 - «Манана»
- 1963 - «Маленькія рыцары»
- 1966 - «Чароўная лямпа Аладзіна»
- 1981 - «У небе" Начныя ведзьмы "»