біяграфія
Голас Андрэя Яраслаўцава чулі і выпускнікі расійскіх дзевятых класаў, і прыхільнікі камп'ютэрных гульняў. Першым ён начытвае тэкст, па якім патрабавалася пісаць экзаменацыйнае выклад, а для другіх стаў неад'емнай часткай вобразаў Зератула, Сагераса і капітана Прайса. Артыста з знешнасцю быліннага волата называюць Яхімам Копеляном XXI стагоддзя - так вялікі ўклад Яраслаўцава ў агучванне анімацыйных, дакументальных і мастацкіх стужак.Дзяцінства і юнацтва
Акцёр нарадзіўся ў жніўні 1957 гады. Андрэй Віктаравіч - карэнны масквіч: нарадзіўся ў радзільні на Старым Арбаце, вырас на Прэсне, а летнія месяцы праводзіў у Падмаскоўі, у вёсцы Леонидово. У 8 гадоў разам з бацькамі ён апынуўся на генеральскіх дачах ў Монино і, кідаючы гузы праз плот, збіў капялюш з Героя Савецкага Саюза Івана Кожедуба.
Пасля школы хлопец скончыў Шчукінскае вучылішча, а затым паступіў у трупу Тэатра імя Яўгена Вахтангава. У спектаклі «Вялікая магія» паводле п'есы Эдуарда Дэ Філіпа Андрэй выходзіў на сцэну разам са знакамітым выканаўцам ролі Ота Марвульо Уладзімірам Этуш. Малады акцёр кіраваў тэатральным гуртком у клубе «Чырвоная швачка» на вуліцы 25 кастрычніка.
Асабістае жыццё
Пра асабістае жыццё акцёра вядома мала. Першай жонкай Андрэя была артыстка Вера Новікава. У 1980 годзе ў мужа і жонкі нарадзілася дачка Насця. Аднак на здымках карціны «Шанец» Вера закахалася ў Сяргея Жыгунова, і пайшла ад Яраслаўцава да малодшага калегу. Анастасія, у 2008 годзе нарадзіла дачку Юлю, з дзяцінства называла Сяргея Віктаравіча татам.У далейшым у Яраслаўцава нарадзіліся яшчэ двое дзяцей, дачкі Ліза і Каця. У лістападзе 2018 году Андрэй Віктаравіч на старонцы «Вконтакте» прыбудоўваць шчанюкоў, якія нарадзіліся ў сабакі пароды чихуа-хуа, якая належыць Лізавеце Яраслаўцавай.
У маладосці Ярославцев захапляўся водным пола. У гады працы ў тэатры сябраваў з Рыгорам абрыкосавага і быў заўсёднікам Астраханскай і Сандуновских лазняў.
З 2013 года Андрэй Віктаравіч пад псеўданімам Ярославцев-Вахтанговского публікуе апавяданні на партале прозы ў Інтэрнэце. Цяпер з-за буйной фактуры і акладзістую бароды акцёра часта прымаюць за святара.
фільмы
У 20 гадоў Ярославцев сыграў свайго цёзку ў фільме Паўла Арсенова па сцэнары Аляксандра Валодзіна «Збянтэжанасць пачуццяў». Нягледзячы на музыку Яўгена Крылатова і ўдзел у стужцы Алены Проклова, Іі Саввиной і Аляксандра Калягіна, карціна не стала лідэрам пракату. Аднак у далейшай фільмаграфіі рэжысёра Арсенова сустракаліся сапраўдныя хіты, такія як «З каханымі не раставайцеся», «Ліловы шар» і «Госця з будучыні».
Гледачам запомнілася маленькая ролю Яраслаўцава ў тэлефільме Анатоля Афанасьева «Мелодыя на два галасы». Сцяпан у выкананні Андрэя быў вельмі пераканаўчым. Галоўную жаночую ролю ў карціне выконвала Алёна Барысаглебская, а вось агучвала Наталля Гурзо, з якой акцёр праз 20 гадоў перасекся на дубляжы гульні "Ключы ад форта Боярд», а праз 30 - на агучванні серыяла «Непрыгожая».
У экранізацыі аповесці віляць Липатова «Яшчэ да вайны» Ярославцев выканаў галоўную мужчынскую ролю. Зайздросны вясковы жаніх Анатоль Трыфанаў улюбляецца ў дзяўчыну, з якой разам гуляе ў спектаклі ў сельскім клубе. Але бацькі хлопца знайшлі яму іншую нявесту. Адначасова з гэтай стужкай Андрэй зняўся ў міні-серыяле «Сонечны вецер», у якім пераўвасобіўся ў фізіка-тэарэтыка Барыса Нікіфарава.
Апошняй карцінай, у якой Ярославцев прамільгнуў ў кадры, стала драма Сяргея Бодрова - старэйшага «Непрафесіяналы». Фільм, зняты ў пачатку перабудовы, распавядаў пра вандроўкi па Казахстану самадзейнага ансамбля. Савецкі кінематограф бурыўся, і акцёр пераключыўся на дубляж замежных стужак.
Андрэй Віктаравіч неаднаразова заяўляў, што лепш агучваць добрыя фільмы, чым гуляць у дрэнных. Любімым персанажам акцёра застаецца Оптимус Прайм з «Трансформераў». Аднак гульцы ў ролевую кампутарную гульню Fallout 2 ня менш цэняць агучванне Яраслаўцава фаната муштры Сяржанта Дорнана.
Многія расейцы выраслі, слухаючы голас Андрэя Віктаравіча. Спачатку любілі Саву з «Новых прыгод Віні Пуха», потым кленчылі перад галоўным чараўніком Альбусам Дамблдорам з фільмаў пра Гары Потэра і горцам Дунканом Маклауд. Пасталеўшы, чулі знаёмы голас за кадрам расійскага дакументальнага серыяла «Легенды савецкага вышуку» або ў агучванні вядучага перадачы Top Gear Джэрэмі Кларксон.
Андрэй Ярославцев зараз
У чэрвені 2019 году Андрэй Віктаравіч выклаў у Сетка ролік, у якім чытае вершы ўласнага сачынення. На жаль, у навінах 2020 года згадваюцца ў асноўным іншыя Андрэі Яраслаўцава - чыноўнікі з Качканарского гарадскога акругі і Смаленскай вобласці.фільмаграфія
- 1977 - «Збянтэжанасць пачуццяў»
- 1980 - «Мелодыя на два галасы»
- 1982 - «Яшчэ да вайны»
- 1982 - «Сонечны вецер»
- 1984 - «Шчаслівая, Жэнька!»
- 1985 - «Непрафесіяналы»
агучванне
- 1987-1990 - «Качыныя гісторыі»
- 1988 г. - «Новыя прыгоды Віні Пуха»
- 1998 года - «Час пік»
- 2000 - «Гладыятар»
- 2002 - «Гары Потэр і Тайная пакой»
- 2002 - «Уладар кольцаў: дзве крэпасці»
- 2003 - «Уладар кольцаў: вяртанне караля»
- 2004 г. - «Гары Потэр і вязень Азкабана»
- 2005 - «Мюнхен»
- 2007 - «Трансформеры»
- 2008 - «Спідзі Гоншчык»
- 2009 г. - «Трансформеры: помста паўшых»
- 2010 - «Зброя перамогі»
- 2011-2012 - «Легенды савецкага вышуку»
- 2012 - «Хічкок»
- 2014 - «Трансформеры: эпоха вынішчэньня»
- 2016 - World of Warcraft: Legion