Юрый Озеров вядомы як рэжысёр фундаментальных кінапрац пра Вялікую Айчынную вайну, хоць яго творчая біяграфія магла павярнуць у жанр камедыі. Ён правёў маладосць у шынялі і ботах, сустрэў мірнае жыццё ў званні маёра, а ў канцы мінулага стагоддзя разглядзеў талент Фёдара Бандарчука і зняў яго ў галоўнай ролі фільма «Анёлы смерці».
Іншыя цікавыя факты з жыцця рэжысёра-пастаноўшчыка, чые працы працягваюць трансляваць па тэлебачанні да Дня Перамогі і ў памятныя даты ВАВ, - у матэрыяле 24СМИ.
1. Дабраславеньне
Юрый Озеров нарадзіўся 26 студзеня 1921 года ў творчай маскоўскай сям'і. Тата працаваў оперным спеваком. Мама таксама апынулася датычная да тэатральнага мастацтва, але адмовілася ад кар'еры дзеля выхавання дзяцей.У сямейным альбоме Озерова захоўваўся здымак, на якім будучы рэжысёр захаваны з Канстанцінам Станіслаўскім, дзе мэтр трымае далонь на галаве хлопчыка, нібы дабраслаўляючы яго. Нядзіўна, што Юрый пасля школы паступае ў Дзяржаўны інстытут тэатральнага мастацтва, але ў планы ўмяшалася вайна.
2. незагойная рана вайны
У 1941 годзе на пасадзе ўзводнага Юрый Мікалаевіч трапляе на фронт і праходзіць па акопах да перамогі, дэмабілізаваўшыся ў званні маёра. Незгладжальнае ўражанне на будучага рэжысёра вырабіў штурм Кенігсберга, калі горад, дзе стаяла 1,5 млн чалавек сіл праціўніка, быў узяты за 4 дні.
Нічога страшней штурму, у якім загінула ўсё насельніцтва, а афіцэры нямецкіх войскаў забівалі жонак і дзяцей і пускалі кулю ў лоб, Озерова бачыць не даводзілася. Тады перад штурмам ён загадал, што калі застанецца жывы, то раскажа пра вялікай арміі, у якой ваяваў.
3. няштатных чэкіст
У пасляваенныя гады Озеров скончыў рэжысёрскі факультэт ГІТІСа. А ў пачатку XXI стагоддзя сталі вядомыя падрабязнасці ўдзелу Юрыя Мікалаевіча у выкрыцці шпіёнскага змовы Алега Пянькоўскага. Стала вядома, што рэжысёр падказаў варыянт размяшчэння абсталявання для канспіратыўнай здымкі. Дзякуючы ўдалым кадрах ўдалося атрымаць доказы супраць самага паспяховага шпіёна ў СССР.4. «Вызваленне»
Да здымак галоўнай працы ў сваім жыцці Юрый Мікалаевіч прыступіў пасля прагляду галівудскага фільма «Самы лепшы дзень» пра высадку саюзнікаў у Нармандыі. Озерова не спадабалася падача заакіянскіх калегаў, і ён вырашыў стварыць кінаэпапею ў жанры гістарычнай хронікі.
У здымачнай камандзе Озерова апынуліся ветэраны вайны. У якасці кансультанта рэжысёр планаваў маршала Жукава, але апальны военачальнік выклікаў раздражненне ў кіраўніцтва. Тым не менш маршал перадаў Озерова першую частку мемуараў і працягваў супрацоўніцтва падчас здымак.
5. Творчыя пошукі
Да ваеннай эпапеі «Вызваленне» Юры Озеров падышоў ўжо адзначаным прэміямі кінафэстаў у эпоху адлігі. За плячыма рэжысёра быў фільм «Арэна смелых» з удзелам артыстаў цырка. Праект атрымаў прыз на Венецыянскім кінафестывалі.А фільм «Вялікая дарога» вылучаўся на суісканне Ленінскай прэміі. Кінааповесць была прысвечана ваенным прыгодам пісьменніка Яраслава Гашэка.
6. «О спорт, ты - мір!»
Між тым камедыйнае амплуа рэжысёра не атрымала развіццё. А вось у спартыўным кірунку пастаноўшчык паспяхова працаваў некалькі гадоў. У 1981 годзе на савецкія экраны выйшаў дакументальны фільм «О спорт, ты - мір!», Прысвечаны Алімпійскіх гульняў 1980 года.
Дарэчы, брат рэжысёра - каментатар Мікалай Озеров, чый голас добра вядомы спартовым заўзятарам. Ён удзельнічаў у фільме брата «Балада пра спорт», у якім распавядаў аб Спартакіядзе 1979 года.
7. «Пра вайну будуць здымаць заўсёды»
Асабістае жыццё былога франтавіка склалася добра. Другой жонкай стала Диляра Керимовна Озерова, якая таксама працавала разам з рэжысёрам над эпапеяй «Вызваленне». У знакамітасці двое дзяцей.
Юрый Озеров ў фільме патрабаваў максімальнай дакладнасці. Спецыяльна для праекта шыліся нямецкія мундзіры, ствараліся ордэна суперніка. А некаторыя «Тыгры» вырабілі на Львоўскім танкавым заводзе на аснове савецкіх машын.
У 1998 годзе, за 3 гады да смерці, ваенны класік кінематографа скажа фразу «... пра вайну здымаць будуць заўсёды. Мужчынам патрэбныя ваенныя гульні і ваенныя відовішча », якая апынулася прароцкай. Ў 2021 годзе рыхтуецца да паказу адразу некалькі ваенных драм, у тым ліку і праект «Васіль Цёркін» паводле паэмы Аляксандра Твардоўскага.