біяграфія
Калісьці Дзіна Сабітава выкладала ва ўніверсітэце, а вечарамі прыдумляла казкі для сыноў. Цяпер яна вядомая пісьменніца, якая піша для дзяцей і падлеткаў на складаныя тэмы. У творах аўтара гучаць матывы сіроцтва, хвароб, адзіноты і сямейных канфліктаў. Аднак яны заўсёды даюць надзею на тое, што жыццё павернецца да герояў сваёй цёплай і гасціннай бокам.Дзяцінства і юнацтва
Дзіна нарадзілася ў Казані ў 1969 годзе. Аб ранняй біяграфіі Сабітава гаворыць мала, лічачы яе нічым не характэрнай. Яе дзяцінства і юнацтва прайшлі ў родным горадзе. Там яна вучылася ў школе, затым у матэматычным ліцэі, а потым атрымлівала вышэйшую адукацыю на філфаку універсітэта. Пасля яго была аспірантура, закончанай датэрмінова, і пачаўся шлях выкладчыка.
Працаваць са студэнтамі Сабітава было цікава і лёгка, і ўжо ў 25 гадоў яна была ўпэўненая, што правядзе на кафедры ўсё жыццё, ператварыўшыся на схіле гадоў у «тоўстую сівую прафесаршу». Аднак жыццё ўнесла ў гэтыя планы свае карэктывы. Дзіна працягвала выкладаць, але з надыходам мацярынства адкрыла ў сабе новыя таленты, якія памянялі яе погляд на сапраўднае пакліканне.
Асабістае жыццё
Дзіна шчаслівая ў асабістым жыцці. З мужам Раманам яна выхоўвае траіх дзяцей - сыноў Сеню і Тёму і дачка Люду, прычым дзяўчынка прыёмная. Тэма сіроцтва заўсёды хваравіта ўспрымалася пісьменніцай. Яна востра перажывала за лёс пакінутых дзяцей і аднойчы разам з мужам вырашыла ўсынавіць дзіцяці. Спачатку яны хацелі ўзяць дзяўчынку гадоў 7, аднак у лёсу былі свае планы.На сайце новасібірскай грамадскай арганізацыі муж і жонка ўбачылі анкету дзяўчынкі-падлетка, якая закахала іх у сябе з першага погляду. І хоць Сабітава асцерагаліся за адаптацыю амаль дарослага чалавека ва ўжо якая склалася сям'і, яны вырашылі прыслухацца да інтуіцыі. Дзіна паляцела за Людай у Новасібірск, і з тых часоў тая стала для іх роднай.
Да 16 гадам прыёмная дачка Дзіны паспела перажыць нямала: дзяцінства з бацькамі-алкаголікамі ў глухой вёсцы, лунанне па прытулкам і дзіцячых дамах, прылада ў сям'ю, якая пасля двух гадоў сумеснага жыцця адмовілася ад дзіцяці і вярнула яго ў сіроцкае ўстанову. Пісьменніца толькі дзівіцца, як пасля гэтага дзяўчынка не страціла веру ў людзей і жыццялюбства, якім свеціцца і сагравае іх дом. Сабітава называе дачка не інакш як анёлам.
Лёс Люды шмат у чым вызначыла сюжэт кнігі «Тры тваіх імя». Пры гэтым частка фактаў Дзіне прыйшлося яшчэ падфарбаваць. Пра гэта аўтар распавяла ў інтэрв'ю, прызнаўшыся, што арыентавалася на дачку як на самага строгага чытача.
Хоць жанчына называе сябе інтравертам і нават социофобом, яна вядзе блог «Лесвіца на гарышча» у «Жывым часопісе», дзе дзеліцца навінамі, анансуе творчыя сустрэчы і распавядае пра будні сваёй сям'і, якая пераехала жыць з Падмаскоўя ў Коста-Рыку. Там пісьменніца займаецца творчасцю, разводзіць катоў і сабак, кіруе гасцініцай на беразе акіяна. Фатаграфіі гадаванцаў жанчына ахвотна размяшчае ў «Инстаграме».
кнігі
Дзіна пачынала пісьменніцкі шлях з апавяданьняў, аднак творам, падарыў ёй вядомасць і чытацкую любоў, стала казачная аповесць «Цырк у скрыначцы». У 2007 годзе яна прынесла аўтару дзіцячую літаратурную прэмію «Запаветная мара», а пазней фрагментарна ўвайшла ў школьны падручнік па літаратуры. Ужо ў першай кнізе Сабітава закранае тэму сіроцтва і дзіцячага адзіноты, пераадолець якія дапамагаюць цуды.
Услед за гэтым аўтар бярэцца пісаць твор «пад заказ»: «Казкі пра Марту» складаліся спецыяльна для прыёмных дзяцей, каб празь выдуманых гісторый дапамагчы ім зразумець і прыняць сябе, усвядоміць месца ў новай сям'і, асацыюем сябе з персанажам кнігі. Каб праца валодала выяўленым тэрапеўтычным эфектам, у складанні дакладных фармулёвак Дзіне дапамагалі псіхолагі - спецыялісты па ўсынаўленню.
Казкі сталі першым творам з трох, якія Сабітава прысвяціла пытаннях сіроцтва і прыёмнага бацькоўства. Наступнай была аповесць «Дзе няма зімы», якая ў жанры магічнага рэалізму распавядае пра жыццё брата і сёстры, якія засталіся без мамы. У кнізе «Тры тваіх імя» распавядаецца пра дзяўчынку Рыце, лёс якой прадстаўлена ў выгібах трох магчымых траекторый. Кожная з іх поўная болю і выпрабаванняў, але ў выніку гераіня прыходзіць да шчаслівага фіналу - здабыццю надзейнай і кахаючай сям'і.
Дзіна Сабітава зараз
Бібліяграфія Сабітава ня папаўнялася з 2012 года, з моманту выхаду кнігі «Тры тваіх імя». Прыхільнікі таленту чакаюць ад аўтара новых твораў, аднак тая не спяшаецца іх анансаваць. Жанчына жыве на беразе акіяна ў правінцыі Гуанакасте і засяроджана на выхаванні дзяцей. Пераехаўшы ў Коста-Рыку, пісьменніца пераклала сыноў на хатняе навучанне.Вясной 2020 года, як і ўсё ў свеце, яна перажывала каранцін, звязаны з распаўсюджваннем COVID-19, пра што распавядала ў «Инстаграме» і «Жывым журнале».
бібліяграфія
- 2007 - «Цырк у скрыначцы»
- 2010 - «Мышь Гликерия. Каляровыя і паласатыя дні »
- 2011 - «Казкі пра Марту»
- 2011 - «Дзе няма зімы»
- 2012 - «Тры тваіх імя»