«Песенька пра мядзведзяў» з «Каўказскай палонніцы» або «Песня пра зайцоў» з «Брыльянтавай рукі», «Маруся» з «Яна Васільевіча» або «Танга Астапа» з «12 крэслаў» - музыка гэтага кампазітара знаёмая жыхарам краін, якія некалі ўваходзілі у склад СССР, з дзяцінства. І праз гады створаныя ім мелодыі працягваюць хваляваць і радаваць, гучыць па-ранейшаму жыва і ярка. Цікавыя факты пра Аляксандра Зацэпіна, адзначыў 10 сакавіка 2021 года 95-годдзе, - у матэрыяле 24СМИ.
бунт Пугачовай
Сярод цікавых фактаў з жыцця Аляксандра Зацэпіна варта адзначыць наступны: у той час, калі кампазітар працаваў над музыкай да полубиографической меладраме пра жыццё Пугачовай «Жанчына, якая спявае», Ала Барысаўна звярнулася да музыканту па дапамогу. Папрасіла запісаць некалькі песень уласнага сачынення - нібыта для распаўсюджвання на радыё.Зацепін, хоць рэдка адказваў згодай на падобныя звароты, дзеля выканаўцы вырашыў зрабіць выключэнне. Паколькі разумеў - ня якую ўваходзілі ў Саюзе кампазітараў узыходзячай зорцы, нягледзячы на неверагодную папулярнасць, няпроста заявіць пра сябе ў якасці аўтара і дамагчыся прызнання публікі ўжо са сваімі творамі. Так што дапамога з запісам - тое нямногае, што Аляксандр Сяргеевіч мог зрабіць для Пугачовай.
І якое было здзіўленне кампазітара, калі апошні даведаўся, што Ала Барысаўна праз рэжысёра «прапхнуў» у стужку, над музыкай да якой Зацепін працаваў, тыя самыя песні. Прычым паказаўшы ў якасці аўтара неіснуючага Барыса гарбаносы - нейкага напалову паралізаванага хлопчыка з Люберец, які нібыта напісаў спецыяльна для любімай выканаўцы некалькі музычных твораў.
Каб гісторыя выглядала праўдападобней, артыстка зарэгістравала неабходныя дакументы на імя кампазітара-інваліда і нават сфатаграфавалася ў грыме, з вусамі і ў акулярах, гуляючы ролю таго самага выдуманага юнака. Падробку пасля выявіўся, але мер па адносінах да хітрай спявачцы прынята не было, паколькі фільм «Жанчына, якая спявае» ужо выйшаў на экраны і карыстаўся немалым поспехам у аўдыторыі.
Зацепін, выдатна дасведчаны, хто хаваецца пад імем таямнічага гарбаносы, але ўсё ж такі не жадаў раскрываць інкогніта Пугачовай, у той раз ледзь не пасварыўся з «Масфільме». Напіраў на тое, што раз на студыі вырашылі ставіць чужыя творы ў стужку без папярэдняга ўзгаднення з ім, то хай «таленавіты хлопчык» музыку для іх і піша. Аляксандра Сяргеевіча тады ледзь адгаварылі ад паспешлівых рашэнняў і ўпрасілі застацца.
Пасля таго, што здарылася Зацепін перастаў супрацоўнічаць з Пугачовай - нават прызначаліся першапачаткова той песні з кінафільма "31 чэрвеня» у выніку выканала Таццяна Анциферова.
лепшы
Гаворачы аб падлогу Алы Пугачовай, нельга не адзначыць і такі цікавы факт пра Аляксандра Зацэпіна: кампазітар з'яўляўся ўладальнікам хатняй гуказапісвальнай студыі, слывшего лепшай ва ўсёй сталіцы Савецкага Саюза. Уласна, менавіта ў ёй і адбывалася першапачатковая запіс твораў «Барыса гарбаносы».
Для таго каб абсталяваць студыю, Аляксандр Сяргеевіч у свой час абмяняў дзве кватэры на адну. Затое памер новай жылплошчы даваў разгарнуцца: 180 кв. м дазволілі Зацепін не толькі абсталяваць апаратную, але і арганізаваць канцэртная зала, разлічаны на 42 месцы. Зрэшты, вялікія памеры - зусім не тое, што ў рэчаіснасці ўражвала.
У 70-я гады XX стагоддзя ў Саюзе яшчэ не наладзілі выпуск якаснага абсталявання для гуказапісу - закуплялі пераважна ў замежных вытворцаў. Паколькі ў Зацэпіна грошай на тое, каб абставіць свой «хатні музычны куток» выключна замежнымі вырабамі, не было, Аляксандру Сяргеевічу прыйшлося самому распрацаваць патрабаваную апаратуру.
Па ўласных чарцяжах, замовіўшы на профільных прадпрыемствах праз знаёмых інжынераў патрабаваныя дэталі і платы, Зацепін сабраў шматканальны ўзмацняльнік, пульт, ревербератора, разнастайныя кампрэсары гуку і масу іншых неабходных у гуказапісвальнай гаспадарцы установак і агрэгатаў. Нават ўгаварыў кіраўніцтва завода, які займаецца вытворчасцю электроорганов, зрабіць па індывідуальным праекце унікальны інструмент - оркестроллу.
На працягу працяглага часу хатняя студыя Аляксандра Зацэпіна, у якой музыка першым у Саюзе заняўся эксперыментамі з электроннымі інструментамі і шматканальнай запісам, пераўзыходзіла па тэхнічных магчымасцях дзяржаўныя на парадак.
Гайдай
Аляксандр Зацепін плённа супрацоўнічаў з Леанід Гайдай. Кампазітар напісаў музыку для большасці камедый рэжысёра, пачынаючы з фільма «Аперацыі« Ы »і іншыя прыгоды Шурыка» і сканчаючы якая выйшла ўжо пасля распаду СССР стужкай «На Дерiбасовской добрае надвор'е, ці На Брайтан-Біч ізноў ідуць дажджы».Зразумела, у працэсе сумеснай працы перыядычна ўзнікала непаразуменне. Так, напрыклад, Гайдай яшчэ на этапе прапрацоўкі фільма рабіў пазнакі ў раскадроўкі сцэнара, якая мелодыя павінна ў пэўны момант гуляць. І здзіўляўся, чаму Зацепін практычна ніколі не варта ўказанням, а пакідае на палях ўласныя каментары.
Тады Аляксандр Сяргеевіч прывёў рэжысёру прыклад з адзнятым плёнкай, патлумачыўшы, што кінематаграфіст не зможа зразумець, што хаваецца за словамі нататак, пакуль не пачуе канчатковы вынік, як і сам музыка не зможа па якасці негатыву вызначыць, наколькі ўдалым выйшаў той ці іншы кадр.
Таксама першы час рэжысёр пастаянна падганяў кампазітара, патрабуючы паскорыцца, але пасля пачаў давяраць і перастаў ўсяляк кантраляваць.
сны
Іншы цікавы факт пра Аляксандра Зацэпіна: кампазітар прызнаваўся, што ў яго часта здараюцца сны, у якіх ён складае нешта новае. І творы выходзяць гэтак хвалююць і ўдалыя, што Зацепін спяшаецца да раяля, ледзь ачуўшыся ад сну, каб паспець паўтарыць назад дзівацтвы мелодыі. Але атрымліваецца, на жаль, толькі «нейкая каламуць», бясконца далёкая ад пачутай у свеце Марфея музыкі.
цырк
І ў завяршэнне размовы пра біяграфію знакамітага кампазітара - яшчэ адзін цікавы факт пра Аляксандра Зацэпіна. У дзяцінстве маленькі Саша зусім не марыў пісаць музыку - хлопец захапляўся хіміяй, кінематографам, радиоделом, наведваў гімнастычную секцыю і ўсур'ёз падумваў падацца ў цыркавыя акрабаты. На шчасце, для прыхільнікаў творчасці Зацэпіна, мама ідэю сына не падтрымала і прымусіла працягнуць адукацыю.