Вася Куралесаў

Гісторыя персанажа

Вася Куралесаў - выдуманы персанаж трылогіі савецкага пісьменніка Юрыя Коваля. Лагодны, сумленны і адважны хлопец, які трапіў на выкрут махляроў, вырашае аднавіць справядлівасць. І, нягледзячы на адсутнасць прафесійных навыкаў, гуляе не апошнюю ролю ў дэтэктыўным расследаванні.

Гісторыя стварэння персанажа

Герой з'явіўся ў аповесці «Прыгоды Васі Куралесава», напісанай у жанры дэтэктыва і апублікаванай у 1971 годзе. Працягам гэтай кнігі сталі: «Промах грамадзяніна Лошакова" (1981-ы) і «Пяць выкрадзеных манахаў» (1976 год). Прычым храналогія падзей сведчыць менавіта пра такі парадку ў трылогіі, нягледзячы на тое, што час публікацыі кажа пра адваротнае.

Сюжэт быў навеяны сапраўднымі падзеямі. Бацька аўтара, Іосіф Якаўлевіч Коваль, часта распавядаў спадчынніку аб працы. Мужчына працаваў начальнікам курскага крымінальнага вышуку, а пасля вайны перавёўся ў Маскоўскую вобласць, захаваўшы званне.

Юрый Коваль адзначаў, што Іосіф Якаўлевіч любіў чытаць яго творы, каментуючы, што сам падказаў сыну тэмы апавядання. Доказам гэтага факту служыць тое, што прозвішча галоўнага героя гумарыстычнага дэтэктыва была запазычаная ў рэальнага міліцыянта - супрацоўніка бацькі пісьменніка.

Першая частка трылогіі атрымала станоўчыя ацэнкі ад крытыкаў і нават падарыла стваральніку прэмію на Усесаюзным конкурсе. Аповесцю зацікавіліся і за мяжой - Ханс Бауман перавёў тэкст на нямецкую мову. Затым дэтэктыў пракраўся не толькі ў Еўропу, але і за яе межы - у Кітай і Японію.

Вобраз і біяграфія Васі Куралесава

Юрый Коваль жыва апісаў шумны рынак, разнастайныя насы прадаўцоў, доўгія вусы міліцыянта Тараканова, аблічча рудага патрапанага сабаку Матроса. Што да самога Васі, то тут аўтар даў шанец аўдыторыі самастойна намаляваць партрэт персанажа. Тым не менш з учынкаў Куралесава лёгка зрабіць выснову аб характарыстыцы героя з гаворыць прозвішчам, яго звычках і поглядах на жыццё.

Той, каму было наканавана абясшкодзіць галоўнага злачынца Курачкіна, нарадзіўся і вырас у раённым цэнтры Карманава. Жыў у доміку разам з маці, вучыўся на механізатара і дапамагаў па гаспадарцы.

Мірнае існаванне вясковага жыхара ня меркавала ніякіх встрясок. Пакуль яго маці, якую аўтар назваў Евлампьевной, ня надумала купіць парасят. Цікава, што хлопцу гэтая ідэя першапачаткова не спадабалася - не вельмі-то ён хацеў разводзіць свіней. Але не стаў глупства з матухнай і адправіўся на рынак.

Там ён жыва ўзіраўся ў шумнае навала народа, узнагароджваючы кожнага прадаўца каментаром. Відавочна, што для вясковага жыхара такой «выхад у свет» - вялікая рэдкасць. Калі хлопец ўступіў у гутарку з вусатым дзядзькам, прадаўцам парсючкоў, ён вырашыў адразу паказаць сябе «цёртым калачом».

Куралесава ўдалося двойчы скінуць кошт, чым ён быў бязмерна задаволены. Ён адчуваў гонар, што абараніў свой пункт гледжання. У такім прыўзнятым настроі Вася закінуў мяшок з двума парасятамі і паехаў назад.

Усю дарогу ён слухаў, як павіскваюць жывёлы, і задаволена проматываешь дыялог з прадаўцом. Аднак змесціва мяшка прывяло яго спачатку ў здзіўленне, а затым у лютасць. Аказалася, што замест хатняй жывёлы ён прывёз дадому патрапанага жыццём рудога сабаку.

Раззлаваны Куралесаў ўсю ноч разважаў, што рабіць далей. А раніцой прыдумаў геніяльны план - вылічыць прайдзісвета і пакараць яго. Вася - чалавек, які паступаў па-сумленнаму, ніколі нікога не падманваў і не шукаў выгады. Таму яму было складана прайсці міма такой несправядлівасці.

Герой вырашыў замаскіравацца - прыляпіў падробленыя вусы з кажушка, прымусіў пса Матроса (так ён яго назваў) залезці ў мех і паехаў на рынак. А там яго чакала расчараванне - доблесныя абаронцы правапарадку прынялі самага хлопца за злачынца, які падсоўвае людзям замест парасят дваровых сабак.

Калі непаразуменне вырашылася, Куралесава прапанавалі дапамогу з зловам махляра. Малады чалавек з радасцю згадзіўся. Але, праваліўшы адну з аперацый, «заслужыў» адпраўку дадому.

Расчараваны хлопец вярнуўся ў Карманаў. Евлампьевна бачыла, што сын змарнеў і нічым не цікавіцца. Сам жа не адбыўся праціўнік злачыннай арганізацыі шкадаваў аб тым, што здарылася і хацеў даведацца, чым скончыцца гісторыя.

У яго жыцці ніколі не адбывалася падобных сітуацый, а душа патрабавала подзвігаў. Тады юнак надумаў адправіць ліст капітану Болдырава з просьбай распавесці аб ходзе справы. А таксама прыпісаў, што гатовы выканаць абавязак і дапамагчы ў расследаванні.

Адказ доўга не ішоў. Калі ж маці прынесла ліст, то ў ім невядомым былі выкладзены пагрозы ў бок маладога чалавека. Куралесаў адразу сцяміў, хто адпраўнік, і вырашыў рушыць у самастойнае «плаванье», каб у адзіночку знайсці Курачкіна.

Яго дэтэктыўны шлях пачаўся з паездкі ў Тарасовка - гэта была зачэпка, падгледжаная ім яшчэ ў сумеснай аперацыі з Болдырава і Тараканавай. У электрычцы юнак сустрэў знаёмага - батоны, з якім некаторы час прасядзеў, будучы пад падазрэннем.

Той прапанаваў герою лёгкія грошы, а таксама па Невыпадкова супадзенні выходзіў на той жа станцыі. Малады шпік вырашыў, што гэта не так сабе, і пагадзіўся на працу. Нюх Куралесава ня падвяло: Батон прывёў яго прама ў логава злачынцаў, дзе знаходзіўся ўжо вядомы юнаку жулік рашпілем, а неўзабаве падышоў і сам Курачкін.

Парушальнікі закона дапетрылі, хто перад імі, і завязалася бойка. Па законе жанру ў гэты ж час Болдыраў і яго памочнік Тараканаў зладзілі аблаву. Верхаводу атрымалася сысці, але Вася кінуўся за бандытам і дагнаў яго на станцыі.

Падышоўшы ззаду, хлопец не прыдумаў нічога лепш, як нацягнуць на праціўніка зверху скрыню. Абясшкодзіць злачынца, міліцыянт-самавук атрымаў у падарунак ад крымінальнага аддзела музычныя гадзіны і прапанова ўступіць у шэрагі служыцеляў правапарадку.

Твор Юрыя Коваля нагадвае казку, аднак яно дае падставы задумацца. Галоўная думка не толькі ў тым, што дабро заўсёды перамагае зло, але і ў тым, што кожны чалавек можа стаць часткай высакароднай сілы, калі не будзе абыякавы. Хлопец, у абавязкі якога не ўваходзілі небяспечныя расследавання, тым не менш адчуваў патрэбнасць ва ўсталяванні справядлівасці і не пабаяўся рызыкнуць жыццём.