біяграфія
Ігар Ледогоров адважыўся звязаць жыццё з кіно толькі пасля 30 гадоў, але гэта не перашкодзіла яму стаць зоркай экранаў. Акцёр запомніўся гераічнымі і мужнымі вобразамі персанажаў савецкага кіно.Дзяцінства і юнацтва
Ігар Ледогоров з'явіўся на свет 9 мая 1932 года ў савецкай Маскве. Яго дзяцінства прыпала на гады Вялікай Айчыннай вайны, таму хлопчыку прыйшлося эвакуявацца у Ташкент разам з сям'ёй. Менавіта там праходзілі здымкі фільма Леаніда Лукова «Два байца», у якіх падлетку пашанцавала паўдзельнічаць у якасці акцёра масоўкі.
Досвед працы над карцінай да глыбіні душы ўразіў юнака, які пачаў наведваць школьны драмгурток. Стаць прафесійным артыстам ён так і не адважыўся, таму пасля заканчэння школы паступіў у мясцовы політэхнічны інстытут, дзе вучыўся па спецыяльнасці «ліцейная справа».
Аднак расстацца з мастацтвам хлопец ужо не мог і працягваў ўдзельнічаць у мастацкай самадзейнасці. Пазней ён стаў студэнтам тэатральна-мастацкага інстытута і ўжо падчас вучобы пачаў здымацца ў кіно. Экранным дэбютам была карціна «Твае сляды».
Асабістае жыццё
У маладосці Ігар быў высокім і станісты, што забяспечыла яму поспех у супрацьлеглага полу. Але сэрца знакамітасці належала жонцы Сталіне Ледогоровой, якая нарадзіла мужчыну адзінага сына. Вадзім Ледогоров пайшоў па слядах бацькі і абраў у якасці прафесіі акцёрства. Ён таксама наладзіў асабістае жыццё і ажаніўся з Галінай Самойлавай.Тэатр і фільмы
Папулярнасць прыйшла да мужчыны ў 1967 годзе, калі ён сыграў галоўную ролю ў фільме «Мікалай Баўман», заснаваным на біяграфіі рэвалюцыянера і паплечніка Уладзіміра Леніна. У тым жа годзе Ігар далучыўся да трупы Тэатра імя Ленінскага камсамола, але неўзабаве перайшоў у Тэатр імя Ленсовета.
У гэты перыяд артыст бліскаў у кіно і на сцэне. Ён быў задзейнічаны ў спектаклях «Блуканне па пакутах» і «Варшаўская мелодыя». Фільмаграфію тым часам папаўнялі праекты, у якіх Ледогоров выконваў выключна галоўныя ролі: «Засада», «Балада пра Берынга і яго сябрах», «Руіны страляюць ...».
У 1971 году акцёр зноў змяніў тэатральную трупу і далучыўся ЦАТСА, на сцэне якога выступаў да самай эміграцыі. Тут ён увасобіў вобразы струковая з п'есы «Невядомы салдат», Паўла Русу з «Птушак нашай маладосці» і Магнуса з «Кантракту на забойства».
Ігар валодаў пранізлівым позіркам і высакароднымі рысамі твару, быў мужным і моцным, што рабіла яго ідэальным героем ваенных фільмаў. Але былі ў скарбонцы вобразаў Ледогорова і іншыя, ад інтэлектуалаў да іншапланецян.
Яркай роляй артыста стаў палярны даследчык Георгій Сядоў з аднайменнай карціны, якая выйшла на экраны ў 1974 годзе. Сюжэт стужкі быў заснаваны на рэальных падзеях і разгортваўся вакол экспедыцыі да Паўночнага полюсу.
Затым былі здымкі ў меладраме «Партрэт з дажджом», дзе яго партнёркай стала Галіна Польскіх. Таксама ён паўдзельнічаў у фантастычнай драме «Праз церні да зорак», дзе ўвасобіў вобраз іншапланецяніна рака, які прыбыў з планеты Десса.
Не менш цікавым для знакамітасці быў вопыт здымак у міні-серыяле «Людзі і дэльфіны», які апавядае аб узаемадзеянні людзей і марскіх жывёл. На пляцоўцы прысутнічалі супрацоўнікі батумскую дэльфінарыя, якія кансультавалі акцёраў. Пазней Ігар Вадзімавіч прызнаўся, што быў уражаны разумнасцю дэльфінаў.
Пасля гэтага артыст адзначыўся галоўнымі ролямі ў карцінах «Рэха», «Землякі» і «Святая святых», але з прыходам 90-х папулярнасць пайшла на спад. Да таго ж мужчына сумаваў па сыну, які разам з сям'ёй пераехаў у Новую Зеландыю, таму рашыўся адправіцца следам за ім на чужыну. Апошнім чынам знакамітасці ў кіно стаў Вадзім Пятровіч са стужкі «Чорны акіян».
Асвойтацца ў іншай краіне аказалася цяжэй, чым меркаваў Ледогоров. Яму не даваўся мова, выяўлялася адсутнасць працы. Таму паездка ў Маскву на агучванне новай версіі карціны «Праз церні да зорак» стала для яго глытком свежага паветра. Але расстанне з сынам і ўнукамі была б яшчэ больш складана, і Ігар Вадзімавіч вярнуўся ў Новую Зеландыю.
У 2003 годзе артысту атрымалася яшчэ раз выйсці на сцэну. Ён быў задзейнічаны ў пастаноўцы «Вішнёвы сад», дзе ўвасобіў вобраз Фірсаў. Дзеля гэтага мужчына вывучыў складаны англійская тэкст, пра што з захапленнем распавядаў па тэлефоне сябрам з Расіі. Гэтая роля стала для яго апошняй.
смерць
У апошнія гады жыцця акцёр мучыўся ад боляў, але не спяшаўся ісці ў бальніцу. Калі пакуты сталі нясцерпнай, ён усё ж звярнуўся да лекара, але дыягназ быў несуцяшальным - рак. Праз месяц пасля гэтага, 10 лютага 2005 года, Ледогоров памёр, прычынай смерці сталі ўскладненні хваробы.Магіла артыста размешчана ў новазеландскім горадзе Кеймбридже, на ёй стаіць помнік, дзе рускімі літарамі напісана яго імя. У памяць пра Ігара Вадзімавіч засталіся фільмы і шматлікія фота.
фільмаграфія
- 1964 - «Твае сляды»
- 1967 - «Мікалай Баўман»
- 1970 г. - «Балада пра Берынга і яго сябрах»
- 1974 - «Георгій Сядоў»
- 1977 - «Партрэт з дажджом»
- 1980 - «Праз церні да зорак»
- 1983 - «Людзі і дэльфіны»
- 1986 - «Астролаг»
- 1997 - «Сезон палявання»
- 1998 года - «Чорны акіян»