Пра тое, што якую назву дадзена караблю, так гэта судна ў выніку і плавае, казаў яшчэ незабыўны капітан Врунгель. І мае рацыю апынуўся не толькі ў дачыненнi да марскога транспарту. Падыходзіць гэтая аксіёма у тым ліку і для эстрады: чым гучней і ярчэй імя выканаўцы ці калектыву, тым больш увагі ім забяспечана з боку гледачоў. І далёка не заўсёды ўдалы псеўданім атрымоўваецца падабраць з першай спробы.
Як маглі называцца групы, здабылі папулярнасць, - у матэрыяле 24СМИ.
«Стрэлкі»
Пачынаючы размову пра тое, як маглі называцца групы, калі б стваральнікі вырашылі зацвердзіць ня вядомы прыхільнікам варыянт назвы, а нейкай іншай з разгляданых, варта звярнуць увагу на калектыў «Стрэлкі».Адразу пасля адбору, па выніках якога з чатырох тысяч тых, хто прыйшоў на праслухоўванне дзяўчат у склад зацвердзілі семярых, паўстала пытанне з назвай атрыманага ансамбля. Спачатку працяглы час спрабавалі якім-небудзь чынам абыграць лік удзельніц калектыву, разрываючыся паміж варыянтамі «Беласнежкі» і «Селіверстаў і сямёра дзяўчат» (у другім выпадку прыплялі прозвішча арганізатара).
Паралельна з гэтым абмяркоўваліся і іншыя варыянты, да лічбы «сем» адносіны ўжо не мелі, - «Лю-лю-тойс», «Аленушка». Прапаноўвалі абазваць калектыў нават «манашка». Аднак у выніку рашэнне падказала харэограф групы Каханне Салаўёва.
«Стрэлкі» - гэта назва выдатна падыходзіла да эпохі, калі калектыў ствараўся. Гэта не толькі адсылка да імклівым пераменаў, захлестнувшей краіну пасля распаду Савецкага Саюза. Гэта і намёк на галоўныя прыкметы тых гадоў - бандыцкія разборкі, якія працягвалі падтрасаць вялікія і малыя гарады Расіі ўсе гэтыя ненадзейныя дзесяцігоддзе.
«Іванушкі International»
Ці не прасцей справы з падборам імя ішлі і ў улюбёнцаў школьніц 90-х - пачатку 2000-х «Иванушек International». У канчатковай форме назву створанай Ігарам Мацвіенка групы паказвае на задума заснавальніка прапанаваць слухачам дзіўны мікс. Які складаецца з класічных матываў рускай народнай музыкі, уласцівых эстрадзе савецкіх часоў элементаў і папулярных танцавальных рытмаў.
Але перш чым прыйсці да разумення, што канкрэтна варта адлюстраваць у назве, бой-бэнд давялося некаторы час знаходзіцца ў пошуку. Выпрошваючы пры гэтым у публікі новыя ідэі, на якія пераважна падлеткавая аўдыторыя не павыкуплялася.
«Трэці Интернатанцевал», «Дон Хіп-Хоп і Санча Дансер», «Сланечнікі», «Алоўкі», «Саюз-Апполона», «Марыць" - усе гэтыя назвы прапаноўваліся групе, заставалася толькі выбіраць. Хлопцы так часам і рабілі: калі выступаць зусім без імя надакучвала, на адзін-два канцэрты бралі нейкае з шырокага спісу прапанаваных, каб пасля зноў змяніць.
Толькі з візітам у грымёрку калектыву паэта-песенніка Германа Вітку, параўнаўшы удзельнікаў з казачнымі Іванка, у Ігара Мацвіенка нарадзілася канчатковая назва.
«ВІА Гра»
Назва створанай у 2000-м у Кіеве групы «ВІА Гра» само па сабе выклікала нямала дыспутаў сярод фанатаў. Адны лічылі, што за гэтымі шасцю літарамі схаваны імёны і прозвішчы першых удзельніц - Надзея Граноўскай і Алены Вінніцкай. Іншыя былі ўпэўненыя, што гэта проста ўкраінскі вакальна-інструментальны ансамбль «Гульня». Трэція, гледзячы на кліпы дзяўчат, ведалі - пісаць трэба злучна.Самі вакалісткі, як і стваральнікі калектыву, на гэтую тэму не распаўсюджваліся, працягваючы захоўваць таямніцу і падтрымліваць усе папулярныя тэорыі паходжання назвы групы. Зрэшты, да таго як праект быў запушчаны ў вольны плаванне, імя ў яго было іншае - «Срэбра». Кажуць, што кіраўніцтва вырашыла ад яго адмовіцца на карысць адкрыта правакацыйнага, бо чароўныя ўдзельніцы да падобнага падтэксту размяшчалі.
«Ліцэй»
Што збіраецца адзначыць свой 30-гадовы юбілей знаходжання на сцэне поп-рок-гурт «Ліцэй» таксама пачынала эстрадную дзейнасць з іншай назвай.
У кастрычніку 1991 гады трыо дзяўчат-школьніц ўпершыню выступіла ў праграме «Гукавая дарожка» пад назвай «Канікулы». А ўжо ў снежні, пасля ўмяшання прадзюсара Аляксея Макарэвіча, які з'яўляўся па сумяшчальніцтве яшчэ і татам будучай фронтвуман калектыву Анастасіі, група выйшла на сцэну «Ранішняй зоркі» як «Ліцэй».
«Прапаганда»
Нельга абыйсці ўвагай у аповедзе пра тое, як маглі называцца групы, якія карысталіся папулярнасцю, калектыў, чый трэк «Мэлам» у пачатку «нулявых» грымеў па клубах і танцпляцоўка усіх гарадоў краіны.Расказваюць, што спачатку дзяўчыны вырашылі пазначыць сябе як «Уплыў». Але пасля таго, як падчас першага выступу вядучы абазваў «перспектыўны і таленавіты праект» «ўліванні», назва вырашана было тэрмінова змяніць на «Прапаганду» - як у старым анекдоце, «хай і не сугучна, затое сосмысленно».
«Чай удваіх»
Дуэт «якія спяваюць тэрмінатараў" Дзяніса Клявер і Стаса Костюшкина таксама спачатку выступаў пад зусім іншай назвай - «Пілоты». Хлопцы не гарэлі жаданнем яго мяняць, аднак сваю лепту ўнёс рэжысёр песеннага конкурсу імя Віктара Резникова Аляксандр Рэўзін, які адзначыў іх у спісе ўдзельнікаў як «Чай удваіх».
Так што, нягледзячы на негатыўную рэакцыю на падобныя перамены, прыйшлося дуэту гучна заявіць пра сябе менавіта пад такой назвай. А пасля нешта мяняць было ўжо бессэнсоўна.
"Рукі ўгору!"
Не менш цікавыя турбацыі і з назвай музычнага гурта «Рукі ўгору!», Пачынаўся шлях на расійскай эстрадзе як «Дзядзька Рэй і кампанія» - так беларусы вырашылі азвацца ў гонар саліста групы 2 Unlimited Рэя Слэйнгарда, творчасцю якога Сяргей Жукаў і Аляксей Пацехін натхняліся.Аднак запіска, у якой хлопцы пахваліць, што прадстаўленая музыка прымусіць слухачоў падымаць рукі ўверх, перададзеная разам з аўдыёкасеты на радыё «Максімум» у сярэдзіне 90-х, сітуацыю змяніла. Паставіўшы адну з кампазіцый калектыву ў эфіры, вядучыя абвясцілі групу проста - «Рукі ўгору!». І другая назва прыжылося.
«Нэнсі»
Некалі папулярная «Нэнсі» таксама пачынала з іншай назвай - яшчэ ў 80-х калектыў пад назвай «Хобі» заваяваў першую вядомасць. Праўда, толькі лакальную - у межах Данецкай вобласці. Пасля краху Савецкага Саюза гурт распаўся і была сабрана Анатолем Бандарэнка зноўку, але з іншых удзельнікаў.
У пачатку 93-га Бандарэнка вырашыў канчаткова перакладаць аматарскую дзейнасць на прафесійныя рэйкі і задумаўся пра змену «лагатыпа» праекту. Шматлікія варыянты прыйшлося адсекчы пасля кансультацый у краме грамкружэлак - напрыклад, «вінцік» і «Дынамік» ужо былі занятыя. У выніку засталіся з даступных толькі тры назвы: «Люта», «Плаціна» і «Нэнсі».
Апошняе апынулася найбольш прыдатным, у тым ліку і таму, што ў юнацтве лідэр гурта быў закаханы ў іншаземку з такім імем, якая прыехала ў савецкі дзіцячы лагер.
«Тату»
Якая здолела дамагчыся вядомасці і прызнання не толькі ў Расіі, але і за яе межамі група «Тату» са сваім назвай таксама памучыцца. Жадаючы паказаць навізну стылю, стваральнік калектыву Іван Шапавалаў першы час схіляўся да «балючай» тэме, у якой адбіваліся, наколькі слухачы хутка «заразяцца» новай музыкай. Аднак імя «Вірус» ужо было занята. А «ВРЗ» гучала па-дурному.Так што спыніліся на «Тату». Прычым у плане назвы шматлікія жарты аб групе траплялі ў мэту - яно не мела ніякага дачынення да татуіроўку, а намякала, улічваючы створаны лесбі-імідж удзельніц, што адна кахае іншую.
«Кіно»
Пра тое, як магла звацца група «Кіно», калі б у выніку не змяніла назву на больш лаканічнае, вядома кожнаму прыхільніку творчасці гэтага легендарнага калектыву з 80-х. Аказала значны ўплыў на развіццё расійскай рок-сцэны гурт насіла імя «Гарын і гіпербалоіды». Але на пачатку 82-га стала відавочна, што такая назва занадта доўгае. І пры гэтым у недастатковай меры ёмістае, каб адлюстраваць філасофію музыкаў.