біяграфія
Мікалай Статкевіч - кіраўнік партыі сацыял-дэмакратаў пад назвай «Народная грамада», а таксама кандыдат у прэзідэнты Беларусі на выбарах 2010 года ад Беларускага нацыянальнага кангрэса. Статкевіч апынуўся ў ліку заснавальнікаў арганізацыі "Беларускае аб'яднаньне ваенных», а таксама быў палітычным зняволеным, вязнем сумлення.Дзяцінства і юнацтва
Статкевіч з'явіўся на свет у вёсцы Лядна, размешчаным у Слуцкім раёне, 12 Жніўня 1956 году. Яго бацькі працавалі выкладчыкамі. Дзяцінства хлопчыка было тыповым для ўсіх, хто нарадзіўся ў пасляваенныя гады. Скончыўшы школу, у 1973-м ён паступіў у МВИЗРВ.
Праз 5 гадоў стаў уладальнікам дыплома па спецыяльнасці «ваенны інжынер па радыёэлектронікі». Пасля размеркавання малады чалавек апынуўся ў Мурманскай вобласці, дзе на працягу чатырох гадоў з поспехам нёс службу і атрымаў вышэйшую баявую класіфікацыю.
У 1982 годзе Мікалай Статкевіч вярнуўся на радзіму і паступіў у ад'юнктуру пры Мінадукацыі і навукі. Пасля ўдалай абароны дысертацыі яму прысвоілі статус кандыдата тэхнічных навук. Некаторы час мужчына выкладаў у альма-матэр. З 1991-га ён чытаў лекцыі на беларускай мове.
Статкевіч паступіў у дактарантуру. Яго пяру належаць каля 60 аўтарскіх работ па эканамічных, сацыяльна-псіхалагічным і кіраўніцкіх тэмах.
Асабістае жыццё
Палітык складаецца ў шлюбе. Яго жонку завуць Марына Адамовіч. Пара пазнаёмілася яшчэ ў пачатку 1990-х. Першая сустрэча маладых людзей адбылася ў Доме літаратара на дне нараджэння агульнага прыяцеля праз усяго пару тыдняў пасля звальнення Мікалая з войска. У 1996-м Марына ўступіла ў сацыял-дэмакратычную партыю і падзяліла погляды свайго выбранніка.Да знаёмства з будучым мужам Адамовіч выкладала эпідэміялогіі ў медыцынскай ВНУ, затым працавала ў праваабарончай арганізацыі. Ставячы сям'ю на першае месца, жанчына адмовілася ад кар'еры і грамадскай дзейнасці. З-за палітычнай актыўнасці жонка цяпер ёй вельмі няпроста прафесійна рэалізавацца на радзіме.
Асабістае жыццё Мікалая Статкевіча і Марыны Адамовіч склалася такім чынам, што саюз для абодвух мужа і жонкі аказаўся другім. Першая жонка нарадзіла мужчыну дваіх дзяцей. Дачкі жывуць у Германіі. Абедзве атрымалі адукацыю ў БДУ, але прымяненне сваім талентам знайшлі за мяжой.
У палітыка ёсць афіцыйны сайт, персанальны рахунак на «Фэйсбуку», а таксама аўтарскі ютьюб-канал.
Кар'ера і выбары
У 1991 годзе, дэманструючы пратэстную пазіцыю супраць ваеннага падаўлення выступу дэманстрантаў у Вільні, Статкевіч выйшаў з КПСС. Летам таго ж года ён апынуўся адзіным беларускім салдатам, якія падышлі супраць маскоўскага перавароту.
"Беларускае аб'яднаньне ваенных» было арганізавана палітыкам з мэтай умацаваць незалежнасць краіны, паўплываць на патрыятычны фармат выхавання грамадства і стварыць моцную армію. Прыняцце прысягі ў арганізацыі мінула 8 верасня 1992-го. Некаторыя кадэты, якім педагог выкладаў, з яго падачы апынуліся ўцягнутыя ў аб'яднанне, што выклікала негатыўную рэакцыю ад каманды боку.
У 1993 годзе Статкевіч выказаўся супраць адпраўкі беларускіх салдат на замежныя вайны ў рамках Дамовы аб калектыўнай бяспецы. З-за гэтага за месяц да абароны доктарскай дысертацыі яго звольнілі з войска. Тым не менш грамадская кампанія ў падтрымку актуальных поглядаў прыцягнула ўвагу, і кампраміс быў дасягнуты. Ваеннаслужачых не адпраўлялі ў гарачыя кропкі.
Заняўшыся палітыкай, у 1995-м Мікалай падаў у адстаўку і пакінуў пасаду старшыні арганізацыі. Праз 5 гадоў яна спыніла існаванне, бо не прайшла перарэгістрацыю. Грамадскі дзеяч стаў лідэрам партыі «Народная грамада», а праз год прайшоў у другі тур выбараў у Вярхоўны Савет. Праўда, іх адмянілі з-за прыняцця новай рэдакцыі канстытуцыі.
У 1999 годзе Мікалай заняў пасаду старшыні Усходнееўрапейскага форуму сацыял-дэмакратаў і выступіў у ліку арганізатараў «Маршу свабоды». Праз год ён няўдала балатаваўся ў Палату прадстаўнікоў. У 2003-м палітык стаў лідэрам еўрапейскай кааліцыі, а ў наступным годзе ўдзельнічаў у парламенцкіх выбарах. У 2005-м ён быў асуджаны на 3 гады зняволення пад вартай за арганізацыю мітынгу, абвяргае вынікі рэферэндуму 2004-га і парламенцкіх выбараў. Пасля мужчына падвергнуўся амністыі і быў прызнаны вязнем сумлення.
Да 2008 года Статкевіч меў судзімасць, але гэта не перашкодзіла зарэгістраваць яго ініцыятыўную групу перад правядзеннем парламенцкіх выбараў. Сабраныя подпісы апынуліся несапраўднымі, а палітыку не прысвоілі кандыдацкі статус. Затое яму ўдалося атрымаць яго на выбарах 2010-га. Па выніку галасавання Мікалаю Віктаравічу ўдалося заняць 7-е месца з 10.
Біяграфія палітычнага дзеяча не раз суправаджалася арыштамі. За ўдзел у мітынгу ў снежні 2010-га ён быў затрыманы прама ў таксі. Яму вынеслі прысуд, асудзіўшы на 6 гадоў калоніі строгага рэжыму. Міжнародная амністыя зноў выратавала мужчыну, паўторна абвешчанага вязнем сумлення. У 2012-м з-за знаходжання прэтэндэнта на пасаду прэзідэнта пад арыштам яго ініцыятыўную групу не зарэгістравалі.
Пакуль палітык знаходзіўся ў зняволенні, яго аднадумцы вылучылі кандыдатуру былога вайскоўца на прэзідэнцкія выбары 2015 года. Ужо ў жніўні было датэрміновае вызваленне Статкевіча дзякуючы рашэнню прэзідэнта Аляксандра Лукашэнкі аб памілаванні некалькіх палітвязняў, у ліку якіх апынуўся апазіцыянер.
Удзельнічаць у парламенцкіх выбарах 2016 го Мікалаю не ўдалося з-за наяўнасці судзімасці. Праз год ён апынуўся сярод арганізатараў пратэсту ў Беларусі. У 2017-м адбыўся яшчэ адзін кароткі 5-дзённы арышт.
У 2019 годзе кандыдатура Мікалая Віктаравіча была вылучана на прэзідэнцкія выбары ад асобы Беларускага нацыянальнага кангрэса.
Мікалай Статкевіч зараз
У 2020 годзе ў Беларусі былі запланаваны прэзідэнцкія выбары, і апазіцыянер Мікалай Статкевіч зноў апынуўся ў гушчы падзей. Яго пакаралі арыштам на 15 сутак з-за ўдзелу ў несанкцыянаваным пікеце ў падтрымку іншых супернікаў Лукашэнкі, якія выступаюць на выбарах.
Цікава, што палітык на самай справе не прысутнічаў на акцыі. Ён папросту не паспеў даехаць да месца яе правядзення, да Камароўскага рынка. Фота Статкевіча зноў фігуравала ў СМІ і навінах. Акрамя яго, затрымалі блогера Сяргея Ціханоўскі і прадстаўнікоў ініцыятыўнай групы Святланы Ціханоўскі.
Зараз Мікалай Віктаравіч працягвае змагацца за рэалізацыю амбіцый. Ён выступае супраць аб'яднання Беларусі з іншымі дзяржавамі і апісвае свае погляды ў развагах пра Расею. Мужчына таксама апынуўся ў ліку грамадскіх дзеячаў, бурна рэагавалі на прыняцце рашэнняў адносна абмежавальных мер у перыяд пандэміі коронавирусной інфекцыі.