біяграфія
Саша Бэз - жанчына прыстойная. Хоць спявае Аляксандра ад асобы Колішні, пашарпанай жыццём лірычнай гераіні, сама яна ведае пра зладзейкі, блытаны і сябровак зняволеных толькі па чутках. Гэта не замінае ёй пераканаўча выконваць песні ў жанры шансона, якія шмат гадоў знаходзяць удзячнага слухача.Дзяцінства і юнацтва
Аляксандра нарадзілася 8 верасня 1983 года ў сонечным Ташкенце. І хоць лёс даўно прывяла спявачку ў Маскву, родны горад тая нязменна ўспамінае з любоўю і пяшчотай. Там засталася вялікая сям'я - бацькі і чатыры сястры, не лічачы іншых сваякоў і сяброў, якіх Саша завяла яшчэ ў дзяцінстве.
Будучая шансанье была зоркай двара - мясцовыя хлапчукі біліся за сэрца юнай прыгажуні, а першае прапанову рукі і сэрца тая атрымала яшчэ ў пясочніцы. Падарункі кавалеры дарылі адпаведныя - шкельцы і машынкі, а размовы пра замужжа забывалі ўжо на наступны дзень, захапіўшыся гульнёй у казакі-разбойнікі.
Увесь вольны час дзяўчынка прысвячала музыцы: угаварыўшы бацькоў аддаць яе ў музычную школу па класе скрыпкі, паралельна Саша захапілася гульнёй на фартэпіяна. Яе не трэба было прымушаць займацца: гуляць гамы, падбіраць мелодыі і асвойваць класічны рэпертуар Аляксандра магла гадзінамі.
Ледзь пасталеўшы, дзяўчына ўзяла ў рукі гітару. З ёй яна ўжо з'яўлялася ў двары, дзе спявала для сяброў песні любімых выканаўцаў Пятлюры, Любові Успенскай, Міхаіла Шуфутінскій. Іх драматычныя кампазіцыі рэзаніравалі з душой выканаўцы, якая гадоў з 13 пакутавала ад неразумення навакольных і стала імкнуцца да адзіноты.
Кожныя летнія вакацыі Саша праводзіла ў Маскве, якую палюбіла ўсёй душой. Скончыўшы школу, вырашыла перабрацца ў сталіцу Расіі, дзе ў 2000 годзе скончыла тэхнікум, атрымаўшы спецыяльнасць цырульніка шырокага профілю. Цяжка дзяўчыне даводзілася без сям'і і старых сяброў, а новыя заводзіліся з вялікай працай. Даводзілася перажываць падманы, здрада і расчараванні, але ў гэты момант на дапамогу прыйшло творчасць.
Асабістае жыццё
Адметнай рысай свайго характару Бэз лічыць влюбчивость. Нездарма большасць песень выканаўцы прысвечаны любові, а адна з іх завецца «Для майго мужа».Пры гэтым пра асабістае жыццё жанчына не распаўсюджваецца, аддаючы перавагу ў інтэрв'ю размаўляць пра творчасць. Ўважлівыя падпісчыкі сацыяльных сетак ведаюць, што Саша выхоўвае дачку Юлію. Відэа з дзяўчынкай спявачка выкладвала у запісе «Инстаграма», які рэгулярна папаўняецца свежымі фота.
музыка
Творчая біяграфія Бэзы пачалася пасля сустрэчы з прадзюсарам Вікторыяй Раманавай, якая дапамагла дзяўчыне з выбарам псеўданіма і запісам дэбютнага альбома. І зараз яна застаецца галоўнай падтрымкай і апорай для Сашы, якая пачынала з спеваў у рэстаранах. Выканаўца абрала для сябе жанр шансона, паколькі, у адрозненне ад папсы, знаходзіла ў ім сэнс і магчымасць казаць пра сур'ёзныя, праблемных тэмах.
На студыі Creative Media Бэз запісала кружэлку «замануха», дзе ў ліку іншых трэкаў сустракаюцца дуэт з Аляксандрам Кузняцовым і песня «Краў», на якую артыстка зняла кліп.
У 2004 годзе дыскаграфія папоўнілася альбомам «Запальнічка», дзе спявачка працягнула спяваць аксаміцістым вакалам з ледзь разгульных інтанацыямі ад асобы жанчыны нялёгкай лёсу. У 2005-м з'явіліся адразу два дыска - сольны «Дзяўчынка ў стылі шансон» і запісаны на пару з Андрэем Зарой.
Бэз стала даваць сольныя і сумесныя канцэрты, а таксама з'яўляцца ў эфіры радыё і тэлебачання. Падчас выступаў жанчына нярэдка акампануе сабе на скрыпцы. Апошняя кружэлка «Высакосны год» выйшла ў 2008 годзе. На ёй прагучалі песні «Бутылочка», «Проста», «Ваўчынае сэрца», якія разам з «перасекліся нашы шляхі» і «Яго нельга не кахаць» папоўнілі калекцыю хітоў выканаўцы. Для Сашы пішуць такія вядомыя аўтары ў стылі шансона, як Вячаслаў Мухін, Віталь Волін і Сяргей Маскалёў.
Саша Бэз зараз
Саша працягвае займацца творчасцю, сумяшчаючы канцэрты і запісы песень з працай і вучобай.Атрыманне дыплома жанчына лічыць фармальнасцю, а атрыманыя веды - неацэннымі. Спявачка імкнецца развівацца, стараецца больш чытаць, аддаючы перавагу класіку. У лютым 2020 года сумесна з Аляксандрам Курганам Бэз запісаў новую песню «Шчасце на дваіх».
Дыскаграфія
- 2003 - «замануха»
- 2004 г. - «Запальнічка»
- 2005 - «Дзяўчынка ў стылі шансон»
- 2008 - «Высакосны год»