біяграфія
Лазар Лагин - яркі прадстаўнік савецкай сатырычнай літаратуры. Пісьменнік стаў вядомы і дзякуючы фантастычным творам. А сапраўдную славу аўтару прынесла казка, якая апавядае пра прыгоды школьніка Вольку і яго чароўнага сябра-джына.Дзяцінства і юнацтва
Пісьменнік нарадзіўся 21 га лістапада (4 снежня) 1903 году ў Віцебску. Дзіця апынулася першынцам у Язэпа Файвелевича і Ханы Лазараўны, габрэяў па нацыянальнасці. Сапраўднае прозвішча пісьменніка, якую той атрымаў пры нараджэнні, - Гинсбург. Пасля, прыдумляючы творчы псеўданім, аўтар узяў пачатковыя літары уласных імя і прозвішча.
Пазней у сям'і з'явіліся яшчэ чацвёра дзяцей. Бацька займаўся перагонкай плытоў, а скапілі грошай, перавёз жонку і спадчыннікаў ў Мінск, дзе адкрыў скабяных лаўку. Да 13 гадоў падлетак вучыўся ў хедэры - пачатковым рэлігійным навучальнай установе. У 1919 годзе будучы пісьменьнік скончыў сярэднюю школу.
Тады ж юнак вырашыў пайсці на Грамадзянскую вайну добраахвотнікам. На фронце малады чалавек захварэў на сухоты і быў накіраваны на лячэнне ў падмаскоўны санаторый. Тут Гинсбург захапіўся літаратурай.
Асабістае жыццё
Асабістае жыццё ў біяграфіі аўтара складана назваць спакойным і гарманічнай. Працуючы ў часопісе «Кракадзіл», мужчына пазнаёміўся з будучай (першай і адзінай) жонкай Таццянай Васільевай. Яна займала ў выдавецтве пасаду сакратара і ў той час лічылася першай прыгажуняй рэдакцыі, падобнай на кіназорку Каханне Арлову.У 1941 году жонка падарыла мужу дачка Наталлю. У гады Вялікай Айчыннай вайны пісьменнік рэдка меў зносіны з сям'ёй, знаходзячыся на фронце ў якасці ваеннага журналіста. А ў 1946-м Таццяна вырашыла пакінуць Лагина - знайшла новае каханне ў асобе прэс-аташэ югаслаўскага пасольства. Разам з дачкой і другім мужам жанчына пераехала ў Югаславію.
Неўзабаве жонка Васільевай расстралялі, а яе саму ад арышту выратавала замужжа з Мікалаем Вірт, адным з любімых пісьменнікаў Іосіфа Сталіна. Аднак другі айчым, быўшы антысемітам, не любіць пасербку. У 16 гадоў Наталля вырашыла пераехаць да бацькі і з часам стала для пісьменніка памочнікам у творчасці.
Кар'ера і творчасць
Першыя творы маладога аўтара пачалі публікавацца з 1922 года. Лазар пачынаў як паэт, хоць сам не верыў ва ўласны паэтычны дар. Захаваўся вядомы афарызм сачыняльніка, у якім мужчына адзначыў: галоўная яго заслуга перад айчыннай літаратурай у тым, што ён своечасова і навекі перастаў пісаць вершы.
У 1924 году Гинсбург пазнаёміўся з Уладзімірам Маякоўскім, і рускі футурысты адзначыў арыгінальнасць паэтычных твораў. Аднак хвалы майстры не пераканалі пачаткоўца аўтара працягваць тварыць у тым жа духу. Упэўненасць у паэтычным дар мужчына атрымаў пазней, у 70-я гады.
Гэта адбылося пасля таго, як з дна Чорнага мора паднялі падводную лодку, патанулую ў час Вялікай Айчыннай вайны. У нагруднай кішэні аднаго з членаў экіпажа знайшлі абрывак газеты, на якім захаваўся фрагмент паэмы Лагина «Ноч камісара».
У год знаёмства з Маякоўскім, з якім у далейшым пісьменнік падтрымліваў сяброўскія адносіны, Лазар пераехаў у Маскву. У гэты час малады чалавек займаўся ў літаратурнай студыі паэта-сімваліста Валерыя Брюсова. Тады ж быў пачаты цыкл «Крыўдна казкі" - зборнік сатырычных і гумарыстычных апавяданняў.
У 1925 году выдумшчык атрымаў вышэйшую адукацыю, скончыўшы Інстытут народнай гаспадаркі імя. Карла Маркса. А пасля адправіўся ў Сімферопальскім палкавую школу. З 30-х гадоў, вярнуўшыся ў Маскву, Гинсбург працаваў у розных друкаваных выданнях сталіцы - «За індустрыялізацыю», «Правда». З 1934-га выступаў у якасці намесніка галоўнага рэдактара часопіса «Кракадзіл».
У канцы 30-х гадоў у пісьменніка нарадзіўся задума казкі для дзяцей з усходнім каларытам. У 1938-м у часопісе «Піянер» надрукавалі казачную аповесць «Стары Хоттабыч», а ў 1940-м твор выйшла ў свет асобнай кнігай. Па ўспамінах дачкі Лагина, яшчэ будучы падлеткам, той пазнаёміўся з кнігай брытанца Томаса Энсти Гатри «Медны збан».
Фантастычная аповесць распавядала пра прыгоды лонданскага архітэктара Гарацыя Вентимора, які выпадковым чынам выпускае са зняволення ў старадаўнім пасудзіне джына. У падзяку вызвалены персанаж пачынае служыць пану. Сам Лазар адзначаў, што знайшоў натхненне для напісання «Хатабыча» ва ўсходняй «Казцы пра рыбака" з цыкла "Тысяча і адна ноч».
Казка зведала некалькі рэдакцый, што звязвалася са зменамі ў палітычным жыцці Саюза. Гісторыя Волька Костылькова і выпушчанага хлопчыкам са зняволення Гасана Абдуррахман ібн Хоттаба, «савецкага» джына, прыйшлася па душы не толькі дзіцячай, але і дарослай аўдыторыі чытачоў.
У некаторых крыніцах прататыпам маскоўскага школьніка называюць Усевалада Замкавай, сына лекара Аляксея Замкавай і скульптара Веры Мухінай. Дзіця хварэла касцяным на сухоты, а Лагин, заходзячы ў госці да яго бацькоў, забаўляў хлопчыка арабскімі казкамі і нават прыдумаў зварот Волька ібн Алёша, якіх затым ўзнагародзіў і героя ўласнай творы. У 1957 годзе на экраны выйшла экранізацыя творы, сцэнар да якой стварыў сам Лазар Іосіфавіч.
Пасля Вялікай Айчыннай вайны бібліяграфія пісьменніка папоўнілася побач твораў фантастычнага жанру. Так, у канцы 40-х чытачы пазнаёміліся з раманам «Патэнт АВ», распавядае аб мільянер, якая вырашыла вынік вырасціць з 6-гадовых дзяцей асабістую армію. У той жа перыяд аўтар стварыў сатырычны антимилитаристское твор «Востраў расчаравання».
У сярэдзіне 50-х з'явілася твор «Атава Проксіма». Дзеянне кнігі разгортваецца ў выдуманай краіне Атава. Пасля заканчэння халоднай вайны мясцовыя ўлады рыхтуюць ядзерную аперацыю, баючыся распаўсюджвання на іх тэрыторыі камунізму.
Пазней выйшла складанне "Бялявая шэльма», раскрыў перад публікай аповяд пра юнага «Маўглі». Па сюжэце галоўны герой, народжаны ў шляхетнай сям'і, воляю лёсу трапляе ў зграю ваўкоў. Затым падлетка, выхаванага ваўчынай зграяй, знаходзяць і вяртаюць родным. Паступова юнак з добрай і сумленнай асобы ператвараецца ў падлюгу, лідэра палітычнай партыі.
Тэма «расчеловечевания» становіцца упадабанай ў творчасці Лазара Іосіфавіча. Апошнім творам фантаста стаў раман «Блакітны чалавек», герой якога, які жыве ў 1959 годзе, адпраўляецца ў царскую Расію 1894-га і знаёміцца там з Уладзімірам Леніным.
смерць
Пісьменнік памёр 16 чэрвеня 1979 года. Прычына смерці засталася невядомай для шырокай публікі. Магіла Лазара Іосіфавіча знаходзіцца на Кунцаўскі могілках Масквы.бібліяграфія
- Кастрычніка 1935 - «153 самазабойцы»
- 1940 - «Стары Хоттабыч»
- 1946 - «Тры Чарнаморца»
- 1946 - «Браняносец« Анюта »
- 1949 - «Патэнт« АВ »
- 1951 - «Выспа расчаравання»
- 1956 - «Атава Проксіма»
- 1959 - «Крыўдна казкі»
- 1962 - «Маёр велл Эндъю: яго назірання, перажыванні, думкі, надзеі і далёка ідучыя планы, запісаныя ім на працягу апошніх пятнаццаці дзён яго жыцця»
- 1963 - «з'едзеным архіпелаг»
- 1967 - «Блакітны чалавек»
- 1972 - «Трагічны астэроід»
- 1974 - «Про злую мачыху»
- 1974 - «Жыццё таму назад: успаміны пра В. В. Маякоўскім»